woensdag 30 september 2015

Onze ochtendspits - #boostyourpositivity

De komende weken ga ik de uitdagingen van #boostyourpositivity aan en blog ik over de verschillende thema's die zij blogland voorschotelen. Het thema deze en volgende week is: hoe zorg jij ervoor dat de ochtend vlot verloopt?

Wel, mijn kinderen hebben intussen die gezegende leeftijd bereikt waarop ze behoorlijk zelfstandig zijn 's morgens en toch nog luisteren zonder al te veel tegen te pruttelen. De moeilijkste jaren wat de beruchte ochtendspits betreft liggen dus al achter ons, maar toch blijft het zoeken naar de olie die onze radertjes 's morgens nog beter doet draaien.

Zelf hebben mijn man en ik al jaren een goed geolied systeem: ik sta op en verdwijn in de badkamer terwijl hij de huisdieren te eten geeft, de ontbijttafel dekt en de boekentassen klaarmaakt. De kinderen eten sinds vorig jaar een warme maaltijd op school, dus boterhammen moeten er niet meer gesmeerd worden. Ik maak de kinderen wakker, zoek kleertjes voor hen uit, zorg ervoor dat de kinderen in die kleertjes terechtkomen en tem Junes manen met een borstel. Terwijl de kinderen eten, gaat mijn man zich wassen en aankleden. Dit is al jaren een vaste routine waar nooit een barstje in komt.


We brengen de kinderen beurtelings naar school (te voet), terwijl de andere het huis weer een beetje toonbaar maakt. We werken thuis, en werken in chaos gaat niet. Pas daarna zet ik koffie en ga ik achter mijn computer zitten. Ik doe mijn werk graag, en dat moment, wanneer de stilte is ingevallen en ik met mijn kopje koffie achter mijn computer ga zitten, is er altijd een om naar uit te kijken.

We hebben dus een duidelijke taakverdeling, maar de kinderen zouden nog wat beter kunnen meewerken. Terwijl Elliot al aangekleed aan de ontbijttafel had moeten zitten, zit hij bijvoorbeeld vaak nog in pyjama tussen zijn lego in de speelkamer. June is een tikkende cloacabom die elk moment - het liefst als we de deur uit moeten - kan zeggen dat ze kaka moet doen. Eten doet ze tergend traag, en zodra ze even uit mijn vizier is heeft ze een boekje of een tekenpotlood vast en wordt die boterham aan zijn lot overgelaten.

We hebben al verschillende systemen uitgetest om ze 's morgens in gang te trappen, zoals een kwartiertje iPad als ze om tien voor acht helemaal klaar zijn. Dat werkte, maar ze na dat 'maar een kwartiertje' achter dat ding uit sleuren, dat was geen pretje. Nu werken we met een beloningskalender die we afkruisen wanneer ze bijvoorbeeld op tijd hun kleren aan hebben en hebben gegeten. Met voor de oudste nog een paar taakjes erbij, zoals zijn bed opmaken. Is de kalender vol, dan krijgen ze op zondag een centje. Maar dit systeem is minder doeltreffend dan de iPad, merk ik nu al, want bij kinderen werkt een beloning op korte termijn gewoon beter.

En mijn eigen ontbijt? Dat beperkt zich vaak tot een kop koffie, met het gevolg dat ik om 10 uur met een knorrende maag de koekjesdoos ondersteboven keer. Het Briljante Plan is eigenlijk om altijd verse, home made granola in huis te hebben, maar dat lukt niet altijd. Maar kijk, de ontbijtfoto's op Instagram waar ik vanmorgen mee wakker werd, hebben me toch gestimuleerd om weer een verse voorraad te maken. En te gek eigenlijk dat ik dat niet wekelijks doe, want granola is in geen tijd klaar. Ik zou mijn recept graag delen, maar eigenlijk improviseer ik telkens weer. Afhankelijk van wat ik in huis heb, ziet mijn granola er ongeveer zo uit:

Mijn basis: havermout
Noten: geraspte kokos, pecannoten, amandelen, pinda ...
Zaden: zonnebloem, pompoen ...
Gedroogde vruchten: abrikoos, rozijntjes, cranberries ... (die doe je er na het bakken pas bij)
Een flinke scheut honing of ahornsiroop
De geraspte schil van 1 tot 2 citroenen

Spreid alles uit over een bakplaat, schuif die in een oven van 180 °C en controleer regelmatig. Zodra de granola mooi goudbruin is, haal ik hem eruit. Voeg pas dan het gedroogde fruit toe.


Voor de kinderen maak ik soms een versie met alleen havermout, honing, pindanoten en chocolade. De chocolade hak ik dan fijn, doe er een deel bij als de granola nog warm is, en de rest zodra de granola is afgekoeld. Maar een boterham met choco gaat er hier toch altijd beter in.

Ik ben heel benieuwd naar jullie tips & tricks om de kinderen 's morgens op tijd de deur uit te krijgen. Hoe zorg jij ervoor dat ze zich aankleden en eten, zonder morren en op tijd, en liefst ook nog hun pyjamaatjes opruimen en bordje wegzetten?

maandag 28 september 2015

Ken jij View-Master nog?


Mijn man houdt er een bijzondere hobby op na: hij trekt View-Master foto’s. Wie net zoals ik in de jaren 70 is geboren kent ze vast nog wel, de schijfjes die je in een plastic kijkbakje propte en die 3D-plaatjes tevoorschijn toverden. Je had er van Lourdes, van de landing op de maan, van Disney … En je hebt er met onze vakanties op. Want die maakt mijn man, met een stokoud View-Master fototoestel dat hij eens op eBay heeft kunnen scoren.


Het heeft twee lenzen en trekt foto’s met een heel klein onderling verschil, net zoals je eigen ogen. Hou maar eens één oog open, en dan het andere. Je zult zien dat het beeld een klein beetje is verschoven. En dat is precies wat deze camera doet. Per foto trekt hij dus twee beelden die je aan weerskanten van een schijfje moet steken. De lege schijfjes zelf kocht hij ook op eBay, maar onlangs ontdekte hij een bedrijfje dat ze nog maakt en verkoopt, al zijn ze niet goedkoop. Zodra de diapositieven waren ontwikkeld knipte hij die dia’s telkens per twee uit het rolletje en stak die in het schijfje. Enkele jaren geleden vond hij een toestelletje dat die diaatjes met één beweging uit het rolletje haalt, wat het 3D-effect fors heeft verbeterd.


De verzamelwoede van mijn man leverde ook een heel mooie collectie op, van schijfjes, toestelletjes, accessoires en mooie doosjes.



Het 3D-fototoestel gaat ook altijd mee op reis. We boeken best een week extra, want je moet voortdurend uitleggen wat voor toestel je daar vast hebt. De interesse voor het ding is groot.

Zo hebben we ondertussen hele vakantiealbums, op een schijfje, in 3D. De foto’s zijn korrelig en ouderwets, maar ze nemen je zo terug mee op reis. In 3D.


Soms speelt hij met het idee om View-Master fotoreportages aan te bieden, van huwelijksfeesten of andere belangrijke gebeurtenissen. Zou het een succes zijn? En ken je nog mensen die zulke foto's maken?

woensdag 23 september 2015

Een inzicht

Jaren had ik het gevoel dat ik als moeder tekortschoot omdat ik niet met mijn kinderen speelde. En met spelen bedoel ik echt spelen: met de blokken bouwen, knutselen, samen kleuren of tekenen, samen naar een tekenfilm kijken ...

Want moet dat niet, met je kinderen spelen? En het liefst nog een hele namiddag?

Neen, dat moet niet. Ik ben ineens tot dat inzicht gekomen - echt als 'poef', de geest uit de fles - toen ik eens stilstond bij de momenten dat ik een klein meisje was en samen met mijn broer opgroeide bij mijn vader. Noot van de redactie: toen mijn broer en ik nog veel te klein waren besloot mijn moeder dat het moederschap misschien toch niet zo haar ding was en bleven we achter bij onze papa, de meest toegewijde vader dat dees aard ooit mocht aanschouwen. En gelukkig maar! Maar dat terzijde, om even de achtergrond te schetsen, want mijn vader stond niet alleen in voor de zorg voor twee kinderen, maar ook voor het huishouden en de was en de plas, en zette bovendien elke avond een warme maaltijd op tafel. Logisch dus dat hij op zaterdag nooit de knutseldoos bovenhaalde om een hele namiddag met ons te knippen en te plakken.

Maar dat misten en verwachtten wij ook helemaal niet. En dat inzicht, dat kwam er dus ineens toen ik nadacht over de momenten die wij toen - en nu nog - koesterden: 's morgens bij papa in het grote bed kruipen en samen rustig wakker worden en veel babbelen en lachen. Samen met hem boodschappen doen na school. In mijn bedje wachten tot mijn broer sliep en dan stilletjes naar de woonkamer sluipen, omdat ik ouder was en nog eventjes tv mocht kijken in papa's sterke armen (sorry, broer). Dát zijn de momentjes die ik nu koester.

Het klinkt gek, maar na dat inzicht viel er ineens een blok van mijn schouder. Ik doe al die dingen al, en meer dan genoeg. Ik ben altijd beschikbaar, zak op mijn knieën tot hun ooghoogte om naar hun Grote Verhalen te luisteren, sla de dekens open wanneer ze in het weekend veel te vroeg onze kamer binnen trippelen ... Ik ben er altijd wanneer ze me nodig hebben. En hopelijk zullen ze dat gevoel altijd met zich meedragen, nu en later.


Ik voel me nu niet meer schuldig wanneer ze me vragen om samen met hen naar een tekenfilm te kijken en ik "nu niet, liefjes" antwoord omdat ik daar op dat moment echt geen zin in heb. Want ik ben wel altijd in de buurt. Sta klaar om ze te troosten wanneer het eng wordt. Want neem het aan van een ervaringsdeskundige: gewoon je mama (en/of papa) in de buurt hebben, dat is een ongelooflijke en helemaal niet zo vanzelfsprekende luxe!

Dus laten we allemaal stoppen met dat schuldgevoel. Afgesproken?

zaterdag 19 september 2015

Gaan we shoppen?

Wanneer ik in Antwerpen ben (lees: zodra ik de kans krijg), zul je me niet snel op de Meir aantreffen. Mijn favoriete buurten zijn het historisch centrum, de zogenaamde 'Wilde Zee' en de Modewijk. Je vindt er fantastische winkels. Loop je gezellig even mee?

't Stad Leest

In deze boekenwinkel (Steenhouwersvest 16) zou ik op vakantie kunnen gaan. Stappen we hier binnen, dan zijn we al de helft van onze namiddag kwijt. We kopen er altijd wel een paar boeken uit het ruime aanbod fictie en non-fictie, maar je vindt er ook postkaarten, posters en andere papierwaren ... en gewoon heel veel toffe, speciale boeken.



Aan de deur vind je deze boodschap ...



... en die brengt ons naar de overkant, naar ...

Wunderkammer



Kijk maar rustig even rond. We zien elkaar wel aan de kassa straks.














Heb je nog wat geld over? Kom, dan stappen we een stukje door, naar de Nationalestraat.

Sissy Boy

Ook hier (op nummer 36) spring ik regelmatig binnen. Het is een concept store met kleding, interieurspulletjes en geschenkartikelen voor jong en oud. Vooruit, laat je maar eens gaan ...
















Hoeveel plaats staat er eigenlijk nog op tinternet? Want ik zou hier nog zoveel leuke adresjes kunnen delen ... Gaan we een ander keertje nog eens samen winkelen?

woensdag 16 september 2015

OMG, ik blog over make-up!

Maak me dood als ik nog eens over make-up blog, maar DIT HIER moet ik echt delen. Maar wees gerust, ik laat het YouTube-filmpje achterwege.

Ik maak me elke dag op, al sinds mijn 16e of zo. Ik denk dat ik daar één keer een uitzondering op maakte, tijdens een weekje Frankrijk vorig jaar. Dacht dat ik me lekker bevrijd zou voelen zo, maar ik kan niet naar die foto's kijken zonder medelijden met mijn grijze zelf te voelen. Dus dat doe ik NOOIT meer.

Op zo af en toe eens een smokey eye na, soms gewoon op een blauwe maandag omdat ik daar zin in heb, blijft mijn make-up redelijk eenvoudig en basic. Maar een recent uitje onder vrouwen deed me inzien dat ik precies toch nog het een en ander te verklappen heb op dit vlak, dus dat deel ik hier graag met jullie.

Als basis gebruik ik een gekleurde dagcrème van den Aldi. Want die is in een Duitse test een paar jaar geleden als grote winnaar uit de bus gekomen, ver boven de dure merken. Ik kies voor mijn bleek vel de lichtste kleur, maar het is net genoeg om meteen het grijs weg te halen. Nadeel is wel dat hij maar één of twee keer per jaar in de Aldi ligt, dus je moet al een voorraadje inslaan én de website in de gaten houden.

Mascara is een must, want die trekt mijn blik open.

Nog zo'n moetje is blush. Dat tovert meteen een gezonde kijk-ik-ben-net-de-koeien-gaan-melken blos op je wangen. 's Morgens gebruik ik de poederversie, maar omdat die niet de hele dag blijft zitten, zit er in mijn handtas crèmeblush waar ik zo af en toe een toefje van op mijn wangen doe als ik snel de deur uit moet. De mijne komt van MAC, maar je vindt ze ook elders (bij Di bijvoorbeeld).


En dan komt het: wenkbrauwen! Ik ben ge-ob-se-deerd door wenkbrauwen. Zet mij tegenover iemand met genoeg wenkbrauwhaar dat echter amper kleur heeft en ik zie niets anders meer. Zoals een klodder mayonaise op de wang van iemand waar je mee spreekt, dat effect heeft dat op mij. Ik kleur mijn wenkbrauwen heel lichtjes bij met bruin poeder, maar het verschil is enorm. Wenkbrauwen geven je gezicht zoveel meer karakter. Probeer het maar eens, je zult versteld staan. Ga er niet over met een potlood, want dat is te hard. Gebruik daarentegen een afgeschuind penseeltje, zoals dat van MAC hieronder (ik word niet gesponsord, ben gewoon een grote MAC-fan), breng er wat bruin poeder op aan (licht- of donkerbruin, afhankelijk van je natuurlijke haarkleur) - en zeker geen zwart - en veeg er heel zachtjes mee over je wenkbrauwen. Kleur zo bij tot je tevreden bent met het resultaat. Gebruik de brede kant voor het dikste deel van je wenkbrauwen, en het smalle deel voor de dunne kant die naar je slapen toe uitloopt. Bij veel mensen is dat staartje zonder het poeder niet eens meer zichtbaar, dus opeens zul je weer complete wenkbrauwen én meteen een nieuw gezicht hebben. En niemand die zal zien dat je ze hebt bijgekleurd, want het resultaat is heel natuurlijk.


Mooi geëpileerde wenkbrauwen leveren uiteraard een mooier resultaat op, dat hoef ik er vast niet bij te vertellen.

Dan de lippen. Ik hou de mijne voortdurend gehydrateerd. L'âge oblige, vrees ik. Het maakt je lippen voller en zacht, en ze raken zo snel niet geïrriteerd. Thuis gebruik ik een kleurloze balsem, maar in mijn handtas zit altijd een Labello fruity shine cherry. Het is het ideale compromis tussen een onopvallende balsem en een lippenstift, met een glanzend, subtiel gekleurd laagje dat je natuurlijke lipkleur (op je 21e) heel goed benadert. Alweer: een wereld van verschil voor je gezicht en alweer tien jaar eraf!


En nu ik toch make-upgeheimen aan het verklappen ben: hou je vast voor deze!

Veel mensen die oogschaduw en/of eyeliner gebruiken, houden na een paar uur niet meer dan een smoezelige, doorgelopen of vettige vlek over. Je eyeliner verdwijnt gewoon en je oogschaduw kruipt tussen de huidplooien. Weg is je mooie smokey eye. Wanneer ik mijn ogen helemaal opmaak, gebruik ik een primer die je eyeliner en oogschaduw perfect vastzet en de hele dag mooi houdt. Een ongelooflijke ontdekking!


Ook deze komt van MAC (ik zweer het, geen sponsoring, maar als ze willen stuur ik wel mijn rekeningnummer door, ik heb het nu wel verdiend). Het is een klein potje, maar je doet er best wel lang over. Probeer 't eens, je zult nooit meer zonder willen! (yeez, dit klinkt cheesy)

En vanaf nu gaat geen vrouw zich nog op haar gemak voelen als ze zonder opgemaakte wenkbrauwen met mij praat ... Sorry daarvoor. Maar ik ga voortaan wel horen wat je zegt, als dat een troost mag zijn (hihi).

Wist je trouwens dat je bij MAC (hier meer info) een afspraak kunt maken om je te laten opmaken? Je betaalt er zo'n 65 euro voor, maar je mag dat bedrag nadien volledig opkopen aan producten. Dus eigenlijk is zo'n make-upbeurt gratis als je toch van plan was om make-up te kopen. De make-up artists van MAC nemen de tijd om je mooi op te maken en je uit te leggen hoe je dat thuis zelf doet. De truc met de wenkbrauw heb ik bijvoorbeeld bij MAC geleerd, in LA nog wel. En als ze 't daar niet weten, weten ze 't nergens!

Een afspraak maken is wel een must. Misschien een leuk idee voor je volgende uitje met een vriendin. Want we zijn het waard!

zondag 13 september 2015

Groene blaadjes in de kantfabriek

We hadden grootse plannen voor deze Open Monumentendag, maar het slechte weer gooide roet in het eten. Gelukkig heeft ook good ol' Vilvoorde het een en ander aan erfgoed en geschiedenis te bieden. De oude kantfabriek bijvoorbeeld. Het met vele herinneringen geladen gebouw staat nu vol met kunstwerken, waaronder ook enkele van Panamarenko. Kortom, de ideale setting voor ... foto's van Junes nieuwe jurkje!

Met deze Green Leafs van Timeless Treasures (gekocht bij Madeline de Stoffenmadam) maakte ik de basisjurk uit Stof voor durf-het-zelvers. Een leuk stofje heeft immers geen ingewikkeld patroon nodig. Ik had het rokdeel wat meer willen rimpelen, maar daarvoor had ik helaas net te weinig stof gekocht.

Zie eens hoe dat poseren haar afgaat. En laat je niet misleiden: de boze blik is part of the game en ik ben geen slavendrijver. Mijn dochter is gewoon een geboren actrice.





Kantfabriek Legrand is een van de meest merkwaardige fabrieken van industriestad Vilvoorde. De industrialisatie zette zich hier pas door in de tweede helft van de 19e eeuw en dat maakt deze fabriek, opgericht in 1846, al meteen een buitenbeentje. Het was lang een van de grootste werkgevers van de stad, maar blonk vooral uit door het vooruitstrevend (katholiek geïnspireerd) sociaal beleid. De fabriek had zelfs haar eigen weeshuis!

De gigantische fabriek was lang een baken in Vilvoorde, maar werd beetje bij beetje gesloopt. Toch schetst het deel dat vandaag nog overblijft een mooi beeld van de glorieperiode van het industriële Vilvoorde: Legrand is een fraai voorbeeld van industriële architectuur met een rijkelijk gebruik van ijzer, staal en glas (bron: www.openmonumenten.be).

De tentoonstelling 'Kunst in de Kantfabriek' is nog te bezichtigen tot en met 30 september 2015 en is geopend van donderdag tot zondag, telkens van 11 tot 18 uur.
Meer info: www.kantfabriek.be 
 

woensdag 9 september 2015

Mijn top 10 van interieuradressen

Dat ik mijn meubels niet bij Molecule of Weba koop had je vast al door. Maar waar vind ik ze dan wel?

Omdat ik die vraag al meermaals kreeg, verklap ik hier - in willekeurige volgorde - mijn top 10 met adresjes of buurten voor meubels en interieurdecoratie.

1. De Marollen in Brussel

In de Brusselse Hoogstraat en Blaesstraat vind je veel leuke vintage en antiekwinkeltjes. Niet altijd goedkoop, maar bied gerust af. Wat zeg ik? Afbieden is een must! Vaste waarden voor ons zijn Stef Antiek, Apostrophe en La vaisselle au kilo, Haute Antique 207, Passage 125 Rue Blaes en K.Loan. De keuken van ons vorige huis bestond uit losse meubels die we in de Marollen kochten (Passage 125). Oh, en wie een oude deur zoekt en heel veel tijd en geduld heeft, moet eens naar Stef Antieks magazijn in Bonheiden gaan. De deuren staan er dicht opeengepakt en het vergt een scherp oog en veel trek- en duwwerk om de deuren te kunnen bekijken, maar je zult het je niet beklagen!

Haute Antique 207

Haute Antique 207

2. De Kloosterstraat in Antwerpen


Net als de Marollen in Brussel is de Antwerpse Kloosterstraat een heerlijke buurt om te slenteren en vondsten te doen. Je vindt hier ook het 't Glashuys en een tweede, meer hedendaagse winkel van het Woontheater (zie hieronder).

3. Het Woontheater

In het Woontheater in Blaasveld kochten we onze huidige keuken. We vonden er eerder ook al bioscoopstoeltjes en een oude fauteuil gevuld met stro waar onze honden verlekkerd op bleken te zijn (hieronder de nog niet opgevreten versie, in het nog niet opgeknapte huis).


Een van de keukenmeubels

4. Blender Vintage Shop

In dit winkeltje in Zemst vind je de leukste vintage spullen en meubels, maar ook originele vintage kleding en accessoires, oude knoopjes en stoffen, en dat voor een heel eerlijke prijs. Veel artikelen worden op Facebook geplaatst en gereserveerd. Maar snel zijn is de boodschap!



5. Zara Home, Sissy Boy, Moose in the City ...

Winkels met 'nieuwe' spullen (want die mogen ook binnen) die altijd naar me lonken wanneer ik in Antwerpen ben. Vooral aan Sissy Boy ben ik zwaar verslaafd.

Kadertje (Zara Home) - Klok van House Doctor (Sissy Boy)

Maskers - Moose in the City
6. 't Glashuys

Het walhalla van lampen en spiegels in retrostijl! Buitenlampen, tafellampen, plafondlampen ... Je vindt hier een heel grote keuze. Maar ook voor badkameraccessoires en haakjes kun je hier terecht.


7. Kringloopwinkels

Uiteraard! Maar je moet weten welke. In Gent en Antwerpen (centrum) kun je nog veel schatten vinden, voor een wel heel redelijke prijs. Kijk maar eens naar de prijzen hieronder, en val gerust achterover van 't verschieten.

Stoelen - 5 euro per stuk (Kringwinkel in Gent)
Bureautjes - 5 euro per stuk (Kringwinkel in Gent) - Stoel: 5 euro
Buffetkastje - 15 euro (Kringwinkel in Gent)

Maar er zijn helaas ook Kringwinkels waar je best wegblijft, zoals hier in Vilvoorde, waar je 35 euro betaalt voor 4 vintage kerstballen, en evenveel voor een diepvrieszakje met een paar versleten Playmbobil-mannetjes in. 

8. My Ex Boyfriend (en andere toffe webwinkels)

Een leuke webshop en nog heel eventjes ook een pop-upwinkeltje 'onder den toren' in Mechelen.



Andere leuke webshops met leuke (vintage) meubels zijn Very Vintage Webshop, Little Vintage Lovers, We Sell Our Furniture en Kif Kef.

9. Rommelmarkten

Alweer: uiteraard! Het zou onbegonnen werk zijn om hier al onze rommelmarktvondsten op te sommen, zoveel zijn het er intussen. Vooral bordjes en kadertjes oefenen een grote aantrekkingskracht op me uit. Mijn man daarentegen legde zo een hele Viewmaster-verzameling aan (daarover ooit eens meer).




10. Het Packhuys

Een verkoopzaal die tot aan de nok gevuld is, en bijna een doolhof. Maar zo heb ik ze graag! Dit is hun website.

maandag 7 september 2015

Pleegzorg light

Wie een van mijn vorige blogposts heeft gelezen weet dat ik het leed van de wereld op mijn schouders draag. Ik zou iedereen in nood willen helpen en leef voortdurend met de frustratie dat dit onmogelijk is. Ik wilde aan Pleegzorg doen, maar was er - zoals waarschijnlijk veel mensen - bang voor. Wat als het niet klikt met dat kindje? Wat als er problemen van komen? Wat als je je aan het kind bent gaan hechten en het terug naar zijn ouders moet?

We gingen naar een infoavond en schreven ons in voor een opleiding van 4 avonden. Die opleiding is verplicht voor aspirant-pleegouders. Die avonden vergden emotioneel enorm veel van het groepje deelnemers, want we werden in de huid en het hoofd van pleegkinderen gedwongen, en dat is echt geen vrolijke plek.

Maar wat we daar ook ontdekten, is dat Pleegzorg geen levensgrote beslissing hoeft te zijn. Je hoeft je niet per se te verbinden voor een onbepaalde termijn die misschien wel een heel kinderleven beslaat. Je hoeft geen risico te nemen als je daar bang voor bent. Want Pleegzorg kan ook heel eenvoudig zijn.

Wij vangen nu al vier jaar een Iraans meisje op. De eerste twee jaar waren dat twee weekends per maand, de afgelopen twee jaar is dat nog maar één weekend per maand. Minder, omdat haar thuissituatie toch iets is verbeterd maar ons pleegkindje zich zo aan ons is gaan hechten dat we voor haar familie zijn geworden. Ze hoort er nu bij en we zien ze graag opgroeien.


Ze telt de dagen en uren af wanneer ze weer een weekendje komt. Ze is dol op de huiselijke sfeer hier, op het gelach, het gebabbel, de levendige gesprekken aan tafel ... en vooral op de hondjes en poezen. In ons huis kan ze weer gewoon een kindje zijn. Moet ze niet verdrietig en stilletjes zijn, omdat het met haar mama vaak niet zo goed gaat. En haar mama kan ondertussen ook weer even op adem komen.


We hebben heel lang getwijfeld over langdurige pleegzorg. Iedereen raadde het ons af, en dat op zich maakte me al verdrietig. Want we leven al zo individualistisch. Als mensen elkaar niet meer helpen, wat gaat er dan van de wereld worden?

Maar ik ben veel te bang. Bang voor de gevolgen voor mijn gezin. Bang dat ik niet uit het juiste hout ben gesneden, want ik ben al zo gesteld op mijn rust en ritme (zie ook weer die vorige blogpost). En toch voel ik me daar zo schuldig om, dat ik in een groot huis woon en toch geen extra kindje in huis neem. Ik heb het lang als mijn plicht gezien. Maar vrienden herhalen vaak dat wat we nu doen ook niet niks is, dat we toch één kindje heel gelukkig maken. En daar probeer ik mijn rusteloze geweten nu mee te sussen. En wie weet ... misschien ... ooit.


De voorbije week, met die hele vluchtelingencrisis, zijn de blijken van solidariteit met mensen die het minder goed hebben nog nooit zo groot geweest. Mijn verhaal gaat niet over vluchtelingen, maar misschien kan het wel inspirerend werken voor wie graag meer wil doen. Want wat zijn nu één of twee weekendjes per maand? Voor jou maakt het geen verschil, voor je kinderen is het een verrijking ... maar voor het pleegkindje maak jij een wereld van verschil. En dan had ik het nog niet eens over de ouders van dat pleegkind. De dankbaarheid van de moeder van ons pleegkindje is niet eens in woorden uit te drukken. Hoe vaak ze al niet heeft gezegd dat we haar hebben gered, in een periode die heel donker voor haar is geweest. Als je dat hoort, weet je waarom je het allemaal doet.

Wat wij doen, heet gezinsondersteunende pleegzorg. De nood aan kandidaten voor deze pleegvorm is zelfs groter dan die aan kandidaten voor langdurige opvang. Wie nog een stapje verder maar niet all the way wil gaan, kan ook aan crisisopvang doen. Bij Pleegzorg Vlaanderen vind je hierover meer info. In Nederland kun je terecht bij Pleegzorg Nederland.