vrijdag 30 mei 2014

All you need is ...

... a little black dress!

Of twee in mijn geval.

Ik maakte de LBD uit het eerste nummer van 2014 van La Maison Victor, met zwarte crêpe van MonDepot. Gemakkelijk vond ik dat niet, want mijn naaimachine en die elastiek in de mouwen, dat klikte niet echt. Bovendien knipte ik tijdens de laatste ronde per ongeluk (uiteraard) in mijn rugpand. Ik loste het op met wat zwarte vlieseline aan de binnenkant, maar niet nadat ik me eerst als een rouwende weduwe uit het Midden-Oosten op de grond liet vallen en moord en brand schreeuwde. Na een dag zwoegen aan dat ding was dat wel het minste wat ik kon doen ...


Een paar weken geleden maakte ik ook de Tea Dress van The Great British Sewing Bee. Een heel fijn jurkje, zij het gemaakt voor vrouwen met veel bredere schouders dan ik, want de mouwtjes zakken nogal graag af. Ik maakte het eerst in een medium, en dacht het schouderprobleem op te lossen door nog eentje in small te maken, maar dat haalde blijkbaar niets uit.


Het zwart-gouden riempje is van Sarah Deruwe, een beginnend maar beloftevol lederontwerpster.

La Maison Victor

Ik ben een grote fan van het magazine La Maison Victor. De ontwerpen zijn modern, worden stuk voor stuk goed uitgelegd en er is wat voor elk niveau. Bovendien vind je er zowel patronen voor vrouwen als kinderen én mannen! Niet dat ik nog iets maak voor die man van mij, sinds hij na het laatste, perfect op maat gemaakte hemd (waarvan hij het stofje zelf uitkoos!!!) opmerkte: "Bwa, ik weet het toch niet zo, dat stofje ..." en het sindsdien netjes in de kast liet hangen.

Uit het eerste nummer van dit jaar en het recente lentenummer maakte ik deze twee stuks voor dochter June. Het eerste is de Candy jurk. Juist, alweer Candy!

Het was zo snel klaar! De randen blijven onafgewerkt, want sweaterstof rafelt toch niet.


Candy jurk - La Maison Victor





Meteen erna maakte ik ook jumpsuit Ally voor haar, in een stofje van Petit Pan. Ook dit stuk was snel klaar. Binnenkort maak ik jumpsuit Avenue voor mezelf, uit hetzelfde nummer. Het model is precies hetzelfde, op een paar neepjes na. Het stofje zal er daarentegen heel anders uitzien!


Ally jumpsuit - La Maison Victor


maandag 19 mei 2014

Geen knutselmama

Mijn kinderen zijn dol op knutselen. En dat houden ze zeker 5 minuten vol. Daarna mag ik minstens een halfuur opruimen, plasticine van vloer en kleding schrapen, en lijm uit hun haar prutsen. Tenzij ik zelf mee knutsel. Dan houden ze het best wel lang vol. Maar ik haaaaaat knutselen. Ik ben geen knutselmama. En ik ben er ook mee opgehouden me daar schuldig over te voelen.

Dus vonden we een compromis: knuffeltjes maken! De kinderen kiezen het patroon en duiken de koffer met stoffenrestjes in (en dat levert bijvoorbeeld een rood met blauwe kangoeroe op). Elliot begint de kneepjes van het vak zelfs goed te kennen.

We beginnen er altijd heel enthousiast aan, en het is dan een drukte van jewelste in mijn piepklein naaikamertje. Maar een halfuur later zit ik daar toch weer zielsalleen aan hun knuffeltjes te werken. Maar ach, ik heb toch maar weer mijn moederplicht gedaan ...

De afgelopen jaren naaide ik dit zootje ongeregeld bij elkaar.



De meeste knuffels komen uit Wil je mijn vriendje zijn?. De poppen komen uit De poppen van Tante Hilde.

Het nijlpaard is wel een beetje mislukt. Met zijn zware kop is hij zomaar door zijn voorste pootjes gezakt, de sukkelaar ... Dat had ik kunnen oplossen door de pootjes steviger te vullen, maar dan scheurden de naadjes van zijn veel te dunne stof. Kies voor je knuffeltjes dus degelijke stof uit, want door de vulling staan de naden soms flink onder druk.

De poppen zijn trouwens leuk om cadeau te doen. Zo maakte ik er voor mijn nichtjes van 6 en 8.

De poppen van Tante Hilde


Ze werden voorzien van leuke details, zoals een litteken voor deze pop ... 


... en een stoere tatoeage voor de andere.

zondag 18 mei 2014

Candy Candy

Oh, wat brengt die titel ineens herinneringen naar boven. Want wat was ik fan van Candy Candy met haar grote, tranerige ogen!

Maar dat terzijde, want dit gaat om andere candy ...

Het mag ondertussen wel duidelijk zijn dat ik een grote fan ben van Homemade Mini Couture. Deze keer maakte ik de poepsimpele Candy Cane.




Dit jurkje hangt in een uurtje in de kast (of aan je dochter). Als je je er tenminste snel van af wilt maken ... Wat ik niet deed, want ik voorzag de zoom van een schulprand. Net zoals in het boek trouwens.


Schulprand
De stof heet heel toepasselijk Candy Shop en is van Michael Miller.