zaterdag 11 januari 2020

Mijn dochter en haar tekenkriebel

Mijn dochter werd geboren met een tekenpotlood in haar hand. Wat een geluk dat ze met een keizersnede ter wereld kwam, anders was dat een behoorlijk pijnlijk zaakje geweest. Zolang ik het me kan herinneren zat ze altijd wel ergens te kribbelen. Het huis ligt altijd bezaaid met boekjes, schriftjes en tekenblokken. Naar school vertrekken doet ze steevast met haar potlood in de hand en een tekenblok onder de arm.


Dat tekenen voor haar therapeutisch werkt is overduidelijk. Omdat ze zelfs op haar toetsen tekende, moesten we met de school afspraken maken over de momenten waarop ze wel en niet kon tekenen in de les. Het grootste deel van de dag volgt ze de lessen al schetsend. Stress vloeit weg via haar potlood en concentreren lukt zo veel beter. Op restaurant gaan of op een drukke plek zijn lukt enkel met potlood en papier op zak. Soms loopt ze zelfs tekenend door de stad.

Zeker therapeutisch dus. Maar met haar autistisch oog ziet ze ook details die wij zelden opmerken. Als wij een beeld zien, zien we dat in zijn geheel. Iemand met autisme ziet allemaal de losse details en verliest vaak het overzicht. In veel situaties is dat een probleem (denk maar aan autorijden). Maar in het tekenen is dat net Junes grote kracht. We tekenden onlangs samen een giraf, uit het hoofd. Ik zette meteen de lange nek en de vlekken van het beest op papier... Dat kan niet anders dan een giraf worden, dacht ik. Maar het plaatje klopte niet. Van geen kanten. Er ontbrak van alles aan en ik zag niet wat. Zij tekende haar giraf, in echt een oogwenk, en alles klopte. De wimpers, die hoorntjes op zijn kop, de grote afstand tussen zijn ogen...  En dat volledig uit het hoofd. Wanneer zij tv kijkt of gewoon om zich heen kijkt, slaat ze al die details in haar hoofd op. En die komen er op het papier weer uit.


Ze wordt 12 deze maand. En we staan op een kruispunt in haar leven. Dit voorjaar moeten we een secundaire school voor haar kiezen. Het zal je vast niet verbazen dat het KSO (kunstsecundair onderwijs) wordt, als de digitale inschrijving lukt. En hopelijk kan ze dan later, op een zolderkamertje of wie weet zelfs onder een palmboom, weg van alle drukte, illustraties maken en zo haar boterham verdienen.


Thuis tekent ze ook vaak op de computer. We kochten een Wacom-tekentablet met een pennetje en daarmee maakt ze de mooiste digitale tekeningen. Op de iPad werkt ze graag met Procreate, maar het aantal programma's dat ze gebruikt is al niet meer bij te houden. Ze bekijkt veel filmpjes van tekenaars op YouTube en leert zo snel heel veel technieken bij.

Digitale tekeningen wil ze helaas ook afdrukken en zwart-wit is zelden een optie. Het leek dus een geschenk uit de hemel toen Epson me vroeg zijn EcoTank ET-2756 printer te testen. Inktpatronen die leeglopen terwijl je erbij staat, zijn met deze printer verleden tijd. Je giet gewoon flesjes inkt leeg in de 4 reservoirs (zwart en kleuren) en kunt daar echt heel lang mee printen. De inhoud van één flesje is gelijk aan maar liefst 88 inktpatronen. Reken dus maar uit. En dat is niet alleen fijn voor de portemonnee, maar ook voor het milieu. Handig dus als je kinderen in huis hebben die altijd wel iets af te drukken hebben.

Deze blogpost kwam er in samenwerking met Epson. ik ben extreem zuinig in mijn samenwerkingen en stem hier enkel mee in als ik ten volle achter het product kan staan. En hier is dat zeker het geval.