zondag 29 januari 2017

Elliots kamer

Elliots kamer is nog niet op mijn blog geraakt. Nochtans is het een kamertje dat veel rust uitstraalt. Als het opgeruimd is, tenminste. Net als de rest van het huis zijn de vloeren en muren wit geverfd (RAL 9010) en werd er niet bespaard op kleurrijke details. Die combinatie schept rust en maakt toch veel mogelijk.

Het zal je misschien opvallen dat er weinig speelgoed in de kamer ligt. Mijn kinderen hebben namelijk een grote speelkamer met rekken vol speelgoed, puzzels en spelletjes (ik blogde er hier al eens over). Zo blijft hun slaapkamer een plek waar ze rust kunnen vinden.




Het bureautje dat je hier ziet, is een Walter. Er zit een heel leuk verhaal achter dat tafeltje. Er was eens ... een koppel dat een koffiebar met de naam Walter opende. Ze vonden echter geen leuke cafétafels voor hun nieuwe zaak en besloten die dan maar zelf te maken. Maar de interesse in de tafels was zo groot dat het koppel de koffiebar sloot en zich volledig op de productie van de 'Walter' smeet in zijn gloednieuwe ontwerpbureau Studio Woot Woot in Gentbrugge. Je kunt de tafels bestellen in blauw, geel, rood of crème.

Zijn stoel kochten we in de Antwerpse koffiebar La Chascona, waar je koffie ging drinken en gewoon de inboedel mee naar huis kon nemen. Daar vonden we dus dit stoeltje. La Chascona bestaat nu helaas niet meer. Jammer, want je kon er leuke vintage meubeltjes vinden.
 



Het rieten stoeltje komt van My Ex Boyfriend, de bedovertrek van Blafre. Het rekje (dat trouwens ook in mijn veranda hangt) komt van Ikea, maar is helaas niet meer verkrijgbaar.

In een verkoopzaal in Ieper tikten we voor 70 euro deze kleerkast op de kop. Het bedje en de kaders/posters komen ook van Ikea.
 







woensdag 25 januari 2017

Waar zijn mijn kindjes naartoe?

Elliot werd afgelopen zomer een tiener. En alsof dat niet genoeg was, is nu ook mijn jongste al negen geworden. En daar moet ik toch eventjes van slikken. Het lijkt alsof ik slechts drie keer met mijn ogen knipperde sinds ze me in het ziekenhuis wakker maakten: "Mevrouw, het is tijd voor uw keizersnede". En vervolgens ook: "Amai, gij hebt toch geluk gehad, he madam". Want June had besloten een placenta previa uit te proberen daar in mijn buik. Ik had toen al moeten weten dat dit geen gewoon kind zou worden. Ze is ons sindsdien blijven verrassen, elke dag opnieuw.

Ze werd dus 3 weken te vroeg met een keizersnede geboren, om verdere risico's te vermijden. Ik zat in de gang van het operatiekwartier te wachten tot de zaal klaar was en zag hoe een verpleegster een couveuse klaarzette. Het besef dat mijn kindje, in mijn piepkleine buik, over een uur misschien in dat bakje zou liggen werd me even te veel. Ik wilde ze zo graag nog even veilig in mijn buik houden. Ik werd met tranen in de ogen die kamer in geleid.

De couveuse bleek niet nodig, al had het met haar 44 cm en 2,5 kilo niet veel gescheeld. Want dat kleine baby'tje bleek verdorie een sterk dametje. En dat is ze nog steeds, ondanks haar pluimgewicht en bedrieglijk schattige stemmetje waarmee ze iedereen rond haar vingertje windt.

Ze laat zich voor haar bewegingen en uitdrukkingen inspireren door tekenfilmfiguurtjes, kan woorden razendsnel achterstevoren uitspreken (hottentottententententoonstelling, zonder te verpinken!!), is vies van "meisjesspeelgoed", wordt aangetrokken door alles wat gevaarlijk en duister is, klopte alle AVI-leesrecords, loopt altijd met een tekenblok en potlood rond en speelt graag hard to get, waardoor ze net veel kindjes aantrekt.

Hieronder volgen foto's die June het meest typeren. 

Lieve meid, ik ben zo benieuwd welk pad jij zult uitgaan in dit leven! En blijf nog maar lekker lang 's nachts in mijn bed kruipen en je beentjes rond mijn benen wikkelen, ook al roep ik elke nacht wanhopig dat je nu echt wel in je eigen bedje moet leren slapen. Want stiekem geniet ik er zo hard van je kleine, frêle lichaampje in mijn armen te houden!











 

zondag 8 januari 2017

Wij gaan winkeltje spelen!

Wie hier zo af en toe eens komt lezen, weet al dat we binnenkort een winkel openen in Vilvoorde. Het Laatste Nieuws vatte het concept achter Bazaar hier nog eens mooi samen, zodat ik dat niet meer moet doen.
De werkmannen zijn ondertussen vertrokken, en nu mogen wij de handen uit de mouwen steken. Op 4 februari gaat onze winkel open. Kom jij ook eens kijken?

Hopelijk kunnen deze sfeerfoto's je nieuwsgierigheid prikkelen!
 









Kleine voetnoot: in tegenstelling tot wat de krant schreef, ben ik het vertalen nog lang niet moe. Mijn vertaalklanten hoeven zich dus geen zorgen te maken!


dinsdag 3 januari 2017

De beste boeken die ik in 2016 las

Nooit las ik zoveel boeken als in 2016. Daar zit mijn e-reader voor heel veel tussen, want dankzij dat ding kan ik ook in het donker lezen, wanneer manlief nog slaapt, en worden mijn ogen niet zo snel moe.

Maar ook Goodreads bleek een grote stimulans. Je kunt volgen wat de mensen in je netwerk lezen en doet zo nieuwe ontdekkingen. Ook kun je jezelf een Reading Challenge voor het lopende of nieuwe jaar opleggen. Mijn uitdaging voor 2016 telde 25 boeken, en ik haalde ze net op de valreep, een paar uur vóór het nieuwe jaar begon. Niet dat ik zo'n strever ben. Het boek was echt goed ;-)



Mijn favorieten hieruit?

  • Alles van Jonathan Tropper, met This is where I leave you op kop. De rode draad is altijd een gebroken man die een puinhoop maakte van zijn huwelijk of leven en dat weer op de rails probeert te krijgen, maar altijd overgoten met een heerlijke humor. Zijn boeken lezen als een film, en het mag dan ook niet verbazen dat dit boek ondertussen werd verfilmd onder dezelfde naam. Ik lees ze in het Engels, dus geen idee of ze vertaald nog even goed zijn.
  • Mijn eerste boek van 2016 was er eentje van David Nicholls, die ik ook ENORM graag lees. One Day en Us (die ik eind 2015 las) staan nog steeds hoog in mijn favorietenlijstje.
  • Jojo Moyes gaat wat meer de romantische toer op, maar chicklit wil ik dit niet noemen. Je kent ze vast van Me Before You, dat recent werd verfilmd. Ik las het afgelopen jaar drie boeken van haar en genoot van elke pagina! Hou wel je zakdoeken bij de hand.
  • Revelatie van het jaar was beslist Lize Spit met Het smelt. Wat kan dat mens schrijven, zeg! Genoten van elk woord.
  • Tearjerker van jewelste was A Little Life (in het Nederlands Een klein leven) van Hanya Yanagihara. Een boek dat na de laatste bladzijde nog lang onder je huid blijft zitten.
  • Nog een boek waar ik enorm van heb genoten, was The Guernsey Literary and Potato Peel Pie Society. Die titel alleen al!

Verder las ik met It ook mijn allereerste Stephen King en dikste boek ooit (1138 pagina's), las ik een paar klassiekers zoals The World According to Garp en To Kill a Mockingbird en een paar wel heel spannende boeken: Birdbox en Room.

Dit waren dus mijn boekenjaar en mijn tips in een notendop. Benieuwd wat 2017 voor ontdekkingen zal brengen! Dit jaar wil ik er 24 lezen, dus om de twee weken een boek. Tips voor schrijvers in de stijl van Tropper en Nicholls zijn trouwens heel welkom! En misschien kom ik je ook wel tegen op Goodreads?