maandag 23 december 2013

Het wordt dan toch nog een witte kerst

Wat doe je zo tussen de kerstinkopen, het bakken en koken, het goochelen met werk en kinderen door? Inderdaad, je geeft de woonkamer een nieuw kleurtje!

Het mokka waar we ooit zo naar hadden gezocht en dat pas na de derde nuance juist zat (nee, iets te groenig, nee, iets te rozig), waren we ondertussen moe. Ons huis staat vol met oude meubels en spulletjes van rommelmarkten en de Kringwinkel, en die kwamen tegen dat mokka veel te oubollig over. Kijk maar naar de foto's op de pagina 'Het huizeke' en je weet wat ik bedoel.

Fris wit was dus de boodschap. En zo geschiedde ...

De meubels werden op een hoopje in het midden geveegd.



En een dag later zag 'Het huizeke' er zo uit:



Het hoekje met het bureautje, de stoel en de kadertjes komt trouwens uit Kringwinkels en kostte alles bij elkaar zo'n 15 euro.

Het enige probleem met zo'n witte woonkamer is dat de poezen nu gewoon nog maar wat zwarte vlekken zijn ...


dinsdag 17 december 2013

Kerstgevoel

Kwijt was het, dat kerstgevoel. Al jaren.  Sinds de jaren '90 eigenlijk ... Ik zette 18 jaar geleden mijn eerste, eigen kerstboom op en ... poef! Weg kerstgevoel van mijn jeugd. Weg met de magie ...

Ik kocht een plastic boom, hing er mooi bij elkaar passende ballen en veel lichtjes in, maar noppes ... Het kerstgevoel kwam nooit meer terug.

Vorig jaar kocht ik dan een echte kerstboom. Het heeft zo lang geduurd omdat ik het daar wat moeilijk mee heb, met die echte dennenbomen. Die arme stakkers worden gekapt om een paar weekjes weg te kwijnen en uiteindelijk afgedankt aan de straat te worden gezet. En die plastic boom had ik nu toch al zo lang, dus deed ik daar maar mee verder ... Tot vorig jaar dus, toen er een echte kwam. Ik dacht dat het kerstgevoel nu wel zou terugkomen, maar ook nu was het oorverdovend afwezig.

Tot zondag. Ik liep over de antiekmarkt van Tongeren, waar van die heerlijk ouderwetse kerstballen lagen. Met glitters, 1001 kleurtjes en vormen ... En helaas een prijskaartje om van achterover te vallen. De kleinste kostten 5 euro per stuk, en de prijs liep op naarmate de ballen groter en mooier werden. Ik zag er ook houten poppetjes, en ik waande me even weer dat kleine meisje dat die poppetjes in de kerstboom mocht hangen. Maar ook voor die poppetjes had ik diep in de buidel mogen tasten ...

De volgende dag trok ik dus vol hoop naar de Kringwinkel. Het is kerst, en er zullen toch vast wel mensen zijn die hun oude kerstballen wegbrengen om ze te vervangen door gloednieuwe Flamant-ballen? En jawel, hoor! Er lagen kerstballen in alle soorten en vormen. En de meest kitcherige kostten naar Kringloop-normen nog een hoop geld ook! Maar goed ... In vergelijking met de antiekmarkt was dit een koopje. Ik laadde mijn kar vol en hing ze samen met twee dolenthousiaste kinderen in de boom.


De boom in zijn volle glorie. Eén en al kitch, maar genieten dat ik ervan doe! De lichtjes laten het hier afweten, dus die moet je er ook even bij denken.


Eén van de dozen zoals ik ze in de Kringwinkel vond.


Een kerst-haan, een kerst-eskimo, een kerst-eekhoorn en nog een kerst ... ding.


En die überschattige houten poppetjes!


Glitter ende glans
How how how! Laat kerst nu maar komen. Ik ben er klaar voor!

zondag 15 december 2013

June & Louisa

Wa e schoe kleeke is me da? De Louisa-jurk van Compagnie M is de perfecte opvolger van de stoere meisjesjurk, een patroon dat Leven met Liv voor Van Katoen maakte, en dat ik verschillende keren voor mijn dochter maakte. Deze jurk is net zo speels (met dezelfde zakken voor geheime schatten), maar is met de mouwtjes toch net iets eleganter en minder stoer.

Voor dit exemplaar gebruikte ik - alweer - Petit Pan, met voor de afwerking blauwe paspel en gele knopen van Veritas.

De (nogal korte) lengte staat haar heel leuk, maar ik hoop dat ze niet ineens een groeischeut zal krijgen!





zondag 1 december 2013

Suzanne

Ik maakte mijn eerste stuk uit Zelfgemaakte kleertjes 2. Het werd model 1 van jurkje Suzanne. Hiervoor gebruikte ik een van de geweldige Petit Pan-stofjes, en voor de afwerking en voering een katoentje met fijne blauwe lijntjes. Geen rits voor dit jurkje, maar wel knoopjes. Ook voor dit projectje gebruikte ik Kam Snaps, verslingerd als ik ben aan die dingetjes.




Als het boek zijn zin had gekregen, zaten er ook plooitjes in het rokdeel achteraan. Maar op mijn magere spriet ziet dat er altijd wat flauwtjes uit, dus heb ik de achterkant gefronst. Haar ranke taille werd aangesnoerd met een lint waar ik een strik in legde.


Het kapsel is niet van mijn hand. Dat was volledig haar eigen, creatieve inbreng.



Vind je die Ketnet-tattoo trouwens niet ongelooflijk goed bij dit jurkje passen?




maandag 25 november 2013

Ik zeg je geen vaarwel, mijn vriend ...


... maar ik neem toch even een lange pauze van je, beste Jacob. We zijn nu al bijna twee jaar de beste vrienden. Je vergezelde mijn kinderen overal, maakte hun mooiste momenten mee, soms ook een ongelukje, stond op menig familie- of vakantiefoto en groeide geduldig met ze mee. Je kwam er niet altijd zonder kleerscheuren door, maar geen knielap die het leed niet verzachten kon.


Maar nu zullen onze wegen zich even scheiden. Het is tijd voor nieuwe vriendjes die nieuwe uitdagingen meebrengen, die de sleur even doorbreken. Al weet ik nu al dat ze nooit aan je zullen tippen ...


Met deze twintigste (of zo) Jacob neem ik nu dus even afscheid van je ...



Je kreeg er een waardige metgezel bij: de (ook al) zoveelste kaptrui uit Stof voor durf-het-zelvers. Het voorpand is van Lillestoff, een stofje dat net in een grote doos de winkel in werd gesleurd toen ik in de Stoffenkamer stond af te rekenen. Het was liefde op het eerste gezicht. Ook de donkerblauwe en turkooizen nickyvelours en de petrolkleurige boordstof komen van de Stoffenkamer.


dinsdag 5 november 2013

Doudoutrui


Ik zit hier met een hoop restjes. Te groot om weg te gooien, maar te klein om nog iets fatsoenlijks uit te krijgen. En zoiets vraagt om een ... kaptrui! Ik maakte onderstaand exemplaar naar het patroon van Stof voor durf-het-zelvers. Voor de mouwen, de rug en de kap gebruikte ik restjes gele nickyvelours. De kap voerde ik met bruine nicky. Het voorpand is een restje aapjestricot van Pauli.


Ik ben een grote fan van dit patroon! Je hebt het in een wip in elkaar gestoken (wel met een hoop gevloek op de krullende randen van de nickyvelours) en kinderen dragen het heel graag. Mijn zoon noemt het zijn doudoutrui, omdat nickyvelours op de stof van zijn doudou lijkt. Dat die trui een slaapverwekkend effect op hem heeft, is mooi meegenomen!

vrijdag 25 oktober 2013

Aha-erlebnis

Mijn buurvrouw van tachtig en mijn iets jongere schoonzus vinden het vreemd dat ik mijn breinaalden niet onder mijn armen klem. En ik begreep dan weer niet hoe zij dat klaarspeelden!

Welnu, ik ben tot een inzicht gekomen: je moet maar één priem onder je arm steken, niet beide! Ik ben een breiend kieken, I know.

Probeer het maar eens, gaat pakken sneller!
(maar verwacht niet dat je er sexy zult uitzien)

woensdag 23 oktober 2013

Mijn handleiding flocken

Net toen ik dacht dat ik in die leeftijdscategorie was aanbeland waar vrienden eerder aan de menopauze beginnen dan aan nog een kind, wordt er weer eentje ter wereld geperst.

De voorbije maanden waren dat er zelfs twee. En daar zat ik dan, met mijn patroontjes voor incontinentieslips, pillenzakjes en brillenhoesjes om cadeau te doen ...

Twee kersverse jongetjes dus. Ik kreeg de keuze: geld storten op een rekening, naar het Kruitvat voor een cadeautje of zelf iets in elkaar boksen. Ik koos het laatste. Het geeft zo'n voldoening om zoiets "uit het hart" cadeau te doen. En het is toch leuk als de eigenaars van dat boeleke na je bezoekje kunnen zeggen: "Ze drinkt veel, ze heeft alle chips opgegeten en haar kapsel trekt weer op niets, maar 't is wel lief dat ze dit maakte, he?" Want daar doen we het tenslotte toch voor?

Dus vertrok ik met een plan naar de Hema. Ik kocht er twee 'blanco' rompertjes en een cadeauverpakking.

Op de rompertjes flockte ik de namen van de respectieve baby's. Hoe je dat doet, verklap ik je hier:

1. Open een Word-document, typ de naam van het baby'tje in en laat daar allerlei lettertypes op los. Eenmaal de juiste match gevonden, vergroot je de naam tot de gewenste afmeting (hou het rompertje bij de hand om "te passen").

2. Neem een wit vel papier en leg dat op je computerscherm. Neem de duidelijk zichtbare letters over met een stift.

3. Knip de hele naam grofweg uit en kleef die met plakband op een vel flockfolie. Je vindt die vellen in de betere stoffenwinkel, zoals hier. Let wel goed op, want de flockfolie heeft een lijmkant en een afgewerkte (glanzende) kant. De lijmkant is mat en dof van kleur. Die leg je naar onder. Dit is natuurlijk geen must als je spiegelschrift wel leuk vindt.

4. Zet je leesbril op je lenzen, zoals ik deed, en ga met een scherp mesje over de lijnen van de letters. Ik gebruikte hiervoor een mesje dat ik in een winkel met tekenmateriaal kocht.



5. Strijk het rompertje glad en schik er de lettertjes op. Leg ze dicht genoeg bij elkaar, want te veel ruimte tussen de letters is echt niet mooi. En vergeet het puntje op de i of j niet. Meestal loop ik daar vloekend naar te zoeken. Voor zo'n puntje kan een perforator trouwens een zegen zijn.

6. Neem een zakdoek of zelfs een vel bakpapier en leg dat heeeeeeeeeeeel voorzichtig op de letters. Je wilt uiteraard niet dat ze verschuiven! Verhit je strijkijzer en zet het 20 à 30 seconden op de doek, zonder stoom.

7. Controleer of de folie goed vastzit. Strijk eventueel nog wat langer. Laat dan goed afkoelen.

8. Nu komt het leukste deel: trek de plastic folie voorzichtig van de letters en aanschouw de kleurenpracht!

9. Draai het rompertje binnenstebuiten en strijk nog een keertje. Je lettertjes zullen nu niet meer gaan lopen.

10. Loop de hele dag blinkend van contentement en trots rond.

Black is the new pink

Bericht aan de kleuterschool van mijn dochter: mijn kind heeft geen zwarte kleren! Gelieve voor het grootouderfeest voortaan andere thema's te kiezen dan zwarte insecten (jaar op jaar), zodat ik niet telkens op zoek moet gaan naar "gewoon een zwarte broek en een zwart truitje is goed, hoor", voor mijn kleurrijke dochter die de komende twee dagen een spin moet zijn.

Kunnen we dus afspreken dat de kinderen voortaan in de huid kruipen van - pakweg - een bonte vlinder, een paddenstoel (rood met witte stippen uiteraard) of kaketoe? Dankuvriendelijk.

zondag 20 oktober 2013

Holy Woly!

Lady Violet hield uitverkoop voor haar collectie Drops én Véronique Leysen bracht haar Nog een breiboek?! uit. Wat moet ik dan anders dan beginnen breien?? Ik heb het nog niet geprobeerd, maar met mijn naaimachine in de zetel, op een bankje in het park of bij de tandarts zitten ... Het lijkt me niet zo handig. Maar breinaalden, die kunnen overal mee naartoe! Het levert je bovendien sympathieke knipoogjes op ("Goed zo, de jeugd breit weer", zie ik die oudjes denken).
Voordeel van de naaimachine is dan wel weer dat de katten er niet mee aan de haal gaan zodra je even niet oplet ...



Dus nu wordt er tegen de sterren op gebreid. En met naalden van 9 tot 10 mm en dikke wol schiet dat lekker goed op. Manlief kan binnenkort goed gewatteerd naar buiten met zijn donkerblauwe sjaal en de kinders kunnen dra ook goedgemutst naar school. En tegen dan ben ik goed gerodeerd voor de kroon op mijn werk, a.k.a. de badcape uit Véroniques boek, met zaaaaalige (maar o zo dure) witte wol van Julija's Shop.

Winterjasje

Voor de tweede keer maakte ik het jasje van Dear my kids. De eerste keer was dat voor een zomerversie, uit donkerblauwe gabardine. Deze keer maakte ik hetzelfde jasje van gekookte wol van De Stoffenkamer, gevoerd met twee lagen wol en een bloemetjeskatoentje om het af te werken. De mouwen werden niet met wol gevoerd, want anders zou June haar armen niet meer omlaag kunnen doen, denk ik ... Nu is het wachten op de Grote Koude, die natuurlijk uitblijft als je goed voorbereid bent! Niet dat je mij zult horen klagen ...




maandag 7 oktober 2013

Gingerbread vs. Apple

Ik heb gisteren toch wel een paar keer gevloekt. Hoe fantastisch het Apple-hemdje van Ottobre ook is, het is wel een hoop werk ... En pas gisteren ontdekte ik dat het zo veel sneller en gemakkelijker kan, met een misschien nog leuker hemdje als resultaat! Meet ... Gingerbread, alweer eentje uit Homemade Mini Couture. Het ziet er ineens wat minder deftig uit, en het model zit mijn smal jongetje als gegoten! Kam-snapjes besparen alweer een heel gedoe met knoopsgaten en knoopjes, zodat dit hemdje op een goed anderhalf uur al aan mijn zoon hing te schitteren. Nog, nog, nog!!

donderdag 19 september 2013

Bordjes

Ik trok afgelopen weekend met de kroost naar Mechelen om een scoutskostuum en een tekenkoffer te kopen. Ik keerde naar huis zonder scoutskostuum, zonder tekenkoffer, maar mét een parkeerboete van 30 euro ... en een servies uit een brocantewinkel in de Onze-Lieve-Vrouwstraat waar ik dolverliefd op ben! Aanschouw mijn nieuwe juweeltjes ...



Ze vormen een mooi tegengewicht voor de roze roosjes die mijn porseleinkast aan het inpalmen zijn.


Nu dat scoutskostuumpje nog ...

Blush, Icing & Cat

Er is nog eens iets van mijn naaimachine gerold! Homemade Mini Couture blijft opengeslagen op mijn naaitafel liggen, want er staat nog te veel moois in dat ik wil uitproberen. Deze keer waren bloesje Blush (blushje Bloes) en rokje Icing aan de beurt. September is nogal laat om met zoveel zomerschoons te beginnen, maar hey, geduld valt soms moeilijk te temmen. Ik heb dus maar wat extra cm's voorzien zodat het in de lente niet voor de poppen is.



Mijn dochter had een rekwisiet nodig voor de foto. Poes Barbouille ging met de eer lopen.




Blush wordt beslist nog eens herhaald, want het is een fantastisch modelletje dat mijn dochter ineens zoveel schattiger maakt, vindt u ook niet?


zondag 8 september 2013

Rollercoaster

Dat ik kleertjes naai, zal al snel duidelijk worden. Ik ben gezegend met zowel een jongen als een meisje, die me bovendien volledig m'n gang laten gaan, voorlopig toch nog, waardoor ik mijn creativiteit helemaal kan botvieren. Zo probeerde ik gisteren eens een nieuw patroontje uit, want ik wilde wel eens iets anders maken dan de prachtige Jacob van Mamasha. Mijn keuze viel op de Rollercoaster uit Homemade Mini Couture. Voor de maatkeuze moet je het doen met de leeftijd, dus met mijn magere spriet van een zoon wist ik het niet zo goed ... Het resultaat is dat de pijpen perfect zijn in de lengte, maar dat de taille veel te ruim was. Maar enkele neepjes kunnen al veel doen, en nu zit het broekje als gegoten.


Ik heb m'n lesje nu wel geleerd, want ook mijn eerste stuk uit dit (overigens fantastische) boek viel veel te ruim uit. Gelukkig vond ik een andere kandidaat die het met veel sier draagt.



En toch was ik nog niet helemaal klaar met de Jacobjes ... Er is geen broek die mijn zoon zo gegoten zit als dit retromodelletje. En dus werkte ik er nog eentje af. Om het voor eventjes af te leren ...



Ei

Tijd voor een blog, dacht ik zo. Ik was het al eventjes van plan, maar ik neem me tegelijkertijd ook altijd voor om zo weinig tijd achter een scherm (eender welk scherm!) door te brengen. Dus zo zal dit ook niet echt lukken ... Maar ach, ik kan mijn creatief ei kwijt en wie weet hebt u er wel wat aan, aan dat ei van mij.

Tot gauw!