zaterdag 28 februari 2015

Nog eens iets anders

Ik sloeg nog eens iets anders open dan LMV. Want Stof voor durf-het-zelvers is toch ook wel een fantastisch boekje, he!

Met twee prachtige stofjes van Soft Cactus en een lapje donkerblauw katoen maakte ik deze Anna-Jamie-Lee uit SVDHZ 2. In mensentaal is dat dus een bovenstuk zonder mouwtjes, een knoopjessluiting op de rug en een gerende rok.


Ik knipte het bovenstuk in drie en gebruikte voor elk stuk een ander stofje.


De rok werd onderaan afgewerkt met een donkerblauwe boord ...


... die ook terugkomt op de rug, waar de knoopjes zitten.

Euhm ... heeft iemand trouwens Wally gezien?


zaterdag 21 februari 2015

Mijn shortcuts #boostyourpositivity

Heerlijk vind ik het om te lezen hoe andere moeders hun ballen in de lucht (proberen te) houden. Hoe ze een evenwicht (proberen te) vinden tussen hun rol van moeder, huishoudmanager, echtgenote, carrièrevrouw en vooral gewoon ... vrouw. En nog fijner is het als zij je inspireren om sommige dingen anders en beter aan te pakken.

Sinds ik kinderen heb is het bij mij een constante zoektocht naar die shortcuts, naar de wonderolie die mijn huishouden op rolletjes laat lopen. En soms krijg ik van die eureka-momenten, kom ik op een schitterend idee of doe ik een fantastische ontdekking die mijn dagelijkse leven weer een stukje leefbaarder maakt.

Ik ga dus de uitdaging van Kelly en Activia's #boostyourproductivity aan en verklap hier mijn trucjes om de boel min of meer overeind te houden. Zo kunnen we elkaar misschien weer een stukje verder helpen.

Dit zijn mijn belangrijkste shortcuts:

Een vast ochtendritueel: mijn man maakt het ontbijt en de lunch van de kinderen en ik zoek de kleertjes bij elkaar en zorg ervoor dat de kinderen in die kleertjes terechtkomen. Om ze vervolgens naar school te brengen, hanteren we een beurtsysteem. Terwijl de ene naar school sjokt, ruimt de andere de rommel van die ochtend op en gooit alle ramen open. Vaak raas ik dan ook nog eens met de stofzuiger door de woonkamer. Tegen de tijd dat de andere weer thuis is, ligt het huis er weer netjes bij en kunnen we beginnen werken (we zijn freelance-vertalers en werken thuis).

Mijn rommelmand: ik heb een grote mand waar ik alle kleine en grote rommel in steek om die vervolgens in de juiste kamers te gaan afleveren. Wanneer ik eraan denk die mand overal waar ik ga met me mee te dragen, dan is het huis in geen tijd perfect opgeruimd.


Patattenrefter: de avondmaaltijden zijn een grote bron van stress hier. We koken altijd vers en steken daar best wel veel tijd en liefde in. En als je dan eindelijk aan tafel zit, dan gaan de kinderen zagen over dingen die volgens hen niet in het eten horen te zitten (kinderkost of niet!) of beginnen ze ruzie te maken ("Elliot kijkt naar mij!!!!"). In plaats van van die lekkere maaltijd en elkaar te genieten, zitten we binnen de kortste tijd op elkaar te roepen en is mijn honger over. Daarom gaan de kinderen vanaf 2 maart naar de "patattenrefter" op school en krijgen ze eindelijk hun zin, want ze vinden het toch zo oneerlijk dat andere kinderen daar wel naartoe mogen. Het plan is dan dat mijn man en ik op maandag en donderdag 's middags een warme maaltijd met lekker veel vieze dingen klaarmaken en daar de volgende dag ook van eten. Dan is iedereen happy: wij moeten geen kinderkost meer maken en de kinderen krijgen alleen nog maar kinderkost. Op woensdag kiezen de kinderen het gerecht en eten we dat gezellig samen op. Ik doop woensdag alvast tot "macaronidag".

Resultaat: we koken minder, we eten allemaal wat we lekker vinden, en omdat wij (ouders) meer "vieze" slaatjes kunnen klaarmaken en 's middags geen belegd broodje meer gaan eten, gaan we automatisch gezonder eten en geven we op de koop toe ook minder geld uit (ondanks de prijs van de warme maaltijden op school). En 's avonds zitten we toch nog gezellig samen aan tafel, maar dan met een boterhammetje waar niemand over zaagt.

Naschoolse opvang: pijnpunt nummer 2 hier is huiswerk maken. Elke keer is dat weer ruzie. Pijnpunt 3 is dat mijn man en ik moeten stoppen met werken om 15 u. om de kinderen van school te halen en ons onder meer met dat huiswerk bezig te houden. Het vertaalwerk moet dan vaak 's avonds worden ingehaald, en leuk is anders. En omdat de kinderen het ook weer oneerlijk vinden dat andere kinderen WEL naar de naschoolse opvang mogen, en zij niet, hebben we besloten ze vanaf dinsdag (nog 3 keer slapen!) twee keer per week naar de studie (waar ze huiswerk maken) en de naschoolse opvang te laten gaan. Bijkomend voordeel: die opvang ligt hier een paar huizen verder. De kinderen komen dan thuis, het huiswerk is gemaakt, papa en mama hebben kunnen doorwerken, we moeten niet meer koken en afwassen en we hebben gewoon meer quality time voor elkaar. Alweer: iedereen happy!

Boodschappen: boodschappen doen we één keer per week. Sinds ik Paprika gebruik, is dat zoveel gemakkelijker geworden. Ik moet geen boodschappenlijst meer maken en stel gewoon in de auto een weekmenu en boodschappenlijst op. Met mijn app. Eenmaal daar lopen we elk apart door de winkel met onze smartphone in de hand. We vinken af en synchroniseren regelmatig, en die winkelkar is in geen tijd gevuld. Een shortcut om u tegen te zeggen!

Nog een shortcut die ik niet meer zou kunnen missen, is mijn poetsvrouw. Ze komt op vrijdag, en hoewel ze niet het hele huis kan poetsen in 4 uur tijd, scheelt het toch een flinke slok op de borrel.

Het enige waar ik nog geen wonderoplossing voor heb gevonden, is de strijk. Ik las bij veel deelneemsters aan #boostyourpositivity dat ze hun was niet strijken. Ik heb het geprobeerd, maar het lukt me niet. Ik ben te perfectionistisch, te verlekkerd op propere stapeltjes in mijn kasten. Erger nog: als een T-shirt niet perfect symmetrisch is opgevouwen, vouw ik het opnieuw. Ik doe het mezelf aan, ik weet het, maar het is wat het is. En de strijk wegbrengen, dat is zo'n gesleep ... En je zult zien dat je altijd net dat jurkje wil dragen dat bij de strijkster ligt!

En jullie? Hebben jullie nog gouden tips om het leven te vereenvoudigen? Ik lees ze graag!

donderdag 19 februari 2015

Blingbling ende schitterschitter

Daar ben ik weer, met een creatie uit LMV ... Het begint misschien een beetje eentonig te worden, maar het is dan ook zo'n geweldig boekske. Maar ik kocht pas Love at First Stitch, dus er komt afwisseling aan, even geduld nog!

Ik ging deze keer voor een snel-klaar-lekker-luiprojectje met de Rianne uit de jongste editie. Ik kopieer niet graag, maar ik vond de stof met gouden lurexdraad in zo mooi dat ik ze bestelde bij Madeline de Stoffenmadam. Ik keek in het verkeerde tabelletje en bestelde stof te veel, maar dat bleek zo erg nog niet. Ik kreeg er net (maar echt net) een Candy voor June uit.

Dus nu schitteren wij alle twee! Je ziet het op deze foto's misschien niet, maar je moet er maar eens mee in de zon gaan staan!


LMV-fans met een scherp oog zullen al wel hebben gezien dat ik het Rianne-patroon niet helemaal heb gevolgd. Ik naaide er een tunnelband met koordje op, maar vond dat er veel te joggingachtig uitzien en tornde het hele ding er weer af. Ook de hals zoomde ik om. Die onafgewerkte, sporty look was toch niet zo mijn ding.




Ik ga dat nog doen, zo per ongeluk te veel stof bestellen.

donderdag 12 februari 2015

Carnaval-noodgeval

Twee dagen geleden kwam June thuis van school met een briefje dat de kinderen vrijdag verkleedkleren mogen meebrengen. Omdat we geen passende verkleedkleren meer hebben, had ik twee mogelijkheden: geld uitgeven aan een pak dat waarschijnlijk maar één keer wordt gedragen en waar de halve school in rondloopt (met het weinige dat er nog overschiet in de winkel) of iets improviseren. June is nogal gek op Dolfje Weerwolfje, dus verknipte ik 2 langharige sierkussens om er een wolvenlijfje en een wolvenmuts van te maken. Maar ik spiegelde één patroondeel niet en zag mijn plannen in rook en veel gevloek opgaan.

Dus trokken we vandaag na school toch maar naar Dreamland. Tussen al dat prinsessengeglitter vonden we één artikel dat door Junes keuring raakte: een dinohoed. En ja hoor, de creatieve sappen begonnen te vloeien! Thuis dook ik meteen mijn koffer met stoffenrestjes in. Met een daimachtig stofje maakte ik een vestje (met als basis de Indiana van LMV) en een staart. Ik knipte de rug van het jasje door en naaide driehoekjes in groen vilt tussen de naad. De staart kreeg dezelfde behandeling en werd daarna opgevuld zodat hij mooi recht blijft staan. Ik naaide er een elastiek aan vast en het dinopak was klaar. En om de ondertussen bekende opmerkingen in de trant van "Amai, jij hebt tijd te veel, zeker?" de kop in te drukken: ik was hier welgeteld drie kwartier zoet mee.




zondag 8 februari 2015

June meets Lucy

Sinds ik MonDepot zowat een jaar geleden ontdekte, bestel ik bijna al mijn stofjes in deze webshop. Je vindt er namelijk stoffen die grote merken in vorige collecties gebruikten. Mis-en-Plis, Scapa en Fragile zijn daar maar een paar voorbeelden van.

Voor kleding van die merken mag je in de winkel behoorlijk diep in de buidel tasten, maar bij MonDepot vind je diezelfde stoffen van topkwaliteit gewoon voor een habbekrats. En daar word ik heel blij van! Een bijkomend voordeel is dat die stoffen bijna allemaal heel breed zijn (meestal 150 cm).

Het aanbod wordt nu aangevuld met nieuwe stofjes van Lucy has a Secret. En deze gelukzak had de eer in avant-première iets uit een van die nieuwe stofjes te mogen maken!


Over wat ik met deze wat stevigere piquékatoen wou doen, moest ik niet lang nadenken. De June dress van La Maison Victor stond al een tijdje op mijn naailijstje. En deze stof leent zich daar perfect voor! Ze is verkrijgbaar in verschillende kleurtjes, maar ik koos voor vrolijk zonnegeel.

Ook Debora van Toertjes & Pateekes, An van Paspelpoezen en Eva van By Eva Maria mochten dit stofje testen. Hier, hier en hier zie je welk moois zij ermee maakten.

Een stofje om ineens een hele stapel in verschillende kleurtjes van te bestellen, want je kunt er echt alle kanten mee uit. Vanaf 9 februari verkrijgbaar bij MonDepot!

dinsdag 3 februari 2015

Weer een Birdie ... met een birdie

Dit had eigenlijk een eindejaars-feestjurkje moeten worden, maar mijn planning liep wat in het honderd.


Ik maakte deze Birdie uit het herfstnummer van La Maison Victor in Punta di Roma, met een heel licht, bijna doorschijnend zwart tussenstukje uit Veritas.


De zoom werkte ik af met een siersteek van zilverkleurige draad die mooi bij haar blingbling-kousen past.