maandag 30 maart 2015

Ondertussen in dat huis

Zaterdag tijdens Blogameetup 2 (die trouwens heel gezellig was en waar ik veel leuke dames leerde kennen) kreeg ik verschillende keren de vraag hoe het mogelijk is dat wij zo snel al gaan verhuizen. Schiet het dan zo goed op? Want de laatste foto's die jullie zagen, leken zo uit een oorlogsgebied te komen. Het huis lag nog niet zo lang geleden bijna in puin. We hebben namelijk volledig van tabula rasa gedaan.

Wel-hewel-ja, we zien het nog altijd zitten, die verhuizing begin mei. We steken flink de handjes uit de mouwen om het wat sneller vooruit te doen gaan (en de kosten toch een beetje te drukken), maar je ziet het zo stilaan wel in orde komen.

De foto's van mijn vorige blogpost hierover zijn toch al wat witter en gladder geworden.


Hierboven zie je een kamer die op het punt staat een badkamer te worden. Bad, douche, kranen enzovoort staan klaar om geïnstalleerd te worden. De plinten liggen ook al klaar.


Hierboven een van de kinderkamers, met al één laag verf op de vloer en muren die al bijna helemaal droog zijn, dankzij een combinatie van (een beetje) verwarming en verluchting. De plinten worden deze week nog geplaatst.

Toen we de verf kochten, schrok de verkoopster van ons plan om vloeren en muren wit te schilderen. "Oei, zo steriel", zei ze. Dus lieve verfmevrouw, ik hoop dat je mijn blog volgt zodat ik je ervan kan overtuigen dat wit echt niet steriel hoeft te zijn. Andere opmerkingen die ik hierover hoor zijn: "Amai, jullie zijn dapper." Maar nu het resultaat van ons dappere plan steeds concreter begint te worden, ben ik er zo blij mee!


De kraters in de gang werden nu ook opgevuld met een mooi chappeke. De vloerder staat te trappelen van ongeduld om te beginnen tegelen, maar omdat hier constant mensen rondlopen, is dat nog niet gelukt. Je ziet de gang trouwens ook volstaan met ramen en deuren, want vandaag is ook Belisol komen aankloppen.


Hierboven wordt een oud raam net uitgebroken.


En een paar uur later ziet dat er al zo uit ...


Ze hebben trouwens een origineel uitzicht meegebracht ook, want wie goed kijkt ziet een circuslama door het raam. Net toen ik deze foto had genomen, zag ik mijn hondjes gezellig over de stoep rennen met z'n tweetjes. Een van de werkmannen had het poortje naar de tuin laten openstaan en weg waren de dames. Gelukkig moest ik gewoon keihard gillen "De honden, de hooooonden, de hooooohonden" om te maken dat de hondjes op het eind van de straat meteen rechtsomkeer maakten om het hysterische baasje te gaan redden. Maar nu kan ik wel niet meer onder die Belisol-mannen komen zonder dat die beginnen grinniken.


En zo ziet het huis er aan de buitenkant uit, met alvast twee blinkend nieuwe ramen (1e verdieping) en één gapend gat waar mijn naaikamer zal komen.

En terwijl die mannen zich daar in het zweet werken, probeer ik de inhoud van een heel huis in kartonnen dozen te proppen en zie ik die hele verhuizing hoe langer hoe minder zitten. Man, wat verzamelt een mens toch veel spullen!

woensdag 25 maart 2015

As we speak #1

Ik heb de grootste bewondering voor blogsters die in hun ziel laten kijken. Die dat durven. Ik ben zo niet. Ik zou wel willen, maar ik heb dan schrik voor commentaar die me uit het lood slaat. Onterecht waarschijnlijk, maar toch. Daarom dacht ik zachtjes aan te beginnen, met een rubriekje dat ik van andere blogs stal (wie is er eigenlijk mee begonnen?). De rubriek heet 'As we speak' en gaat - zoals de naam al verraadt - over wat er op dit moment in mijn leven gebeurt. De grote en vooral kleine dingen.

Daar gaan we dan.

Organisatie: een tijdje geleden schreef ik - naar aanleiding van Activia's #boostyourpositivity en de vele lifehacks die daaruit voortvloeiden - dat de kinderen voortaan een warme maaltijd op school zouden eten, dat mijn man en ik 's middags "vies eten" zouden maken en daar twee dagen van zouden eten, en dat de kinderen tot 17 uur in de naschoolse opvang naast de deur zouden blijven.
We zijn nu zo'n 3 weken verder en ik kan ondertussen zeggen dat dit de beste beslissing ooit was! We staan veel minder in de keuken, de kinderen zijn elke keer enthousiast over het eten op school ("mama, die spaghetti is veeeeel lekkerder dan de jouwe!") en ik werd al meermaals terug naar huis gestuurd als ik het waagde de kinderen een halfuurtje vroeger uit de naschoolse opvang te halen. Wanneer de kinderen dan toch thuis zijn, is het huiswerk gemaakt, moeten wij niet meer in de keuken staan en is er amper afruim-en-afwas. Win-win-win over de hele lijn!

Lezen: ik lees elke dag, hoewel ik veel te snel in slaap val met mijn boek op schoot. Een grote frustratie! Maar soit, ik ben nu bezig in De Boekendief van Markus Zusak. Leest supervlot en het is moeilijk weg te leggen. Dus ik doe dat gewoon niet (ik val gewoon in slaap). De ideale vakantieliteratuur, als je nog op zoek was!

Blij met: mijn froufrou'tje, dat ik gisteren zelf knipte met behulp van deze poepsimpele techniek, maar ook zo content met mijn nieuwe softboxen die gisteren werden geleverd. Voor dat broodnodige licht wanneer we foto's maken. Licht dat ik duidelijk nog niet had toen ik de foto's van deze blogpost maakte!


Eten: zoals ik al schreef, eten wij sinds een paar weken veel meer "vieze dingen". Ik citeer nu mijn kinderen, want ik heb het vooral over Indische of Midden-Oosterse gerechten. Veel Ottolenghi en Meera Sodha is dat dan. Heerlijk.

We hebben ook een nieuwe traditie in het leven geroepen voor de weekends, wanneer we met z'n allen samen aan tafel zitten en we vooral geen gejammer willen: pizza! En die wordt niet aan huis geleverd, maar zelf klaargemaakt, deeg en al! Dat schrikt misschien af als je het nog nooit hebt gedaan, maar met een beetje oefening (en toegegeven: een fantastische KitchenAid) ben je er zo mee weg. Benieuwd hoe ik mijn pizza maak? Laat het gerust weten, dan wijd ik er eens een blogberichtje aan.


De kinderen krijgen een pizza met ananas en ham, en die van ons wordt goed volgepakt met Parijse en bospaddenstoelen, dikke plakken buffelmozzarella, geroosterde pijnboompitten enz. Zodra de pizza uit de oven komt, druppel ik er flink wat zelfgemaakte pesto over en duiken we erin. Superlekker!

Uitkijken naar: de verhuizing begin mei, naar een huis dat momenteel volledig wit wordt geschilderd, muren én vloeren. Ik heb zooooooooo hard nood aan licht. Aan ruimte en zuurstof. Ik ben dan ook als een halvegare spullen aan het weggooien en -geven. Opruimgoeroes als Marie Kondo en Zamarra Kok helpen daar een handje bij.

Maar ik kijk ook uit naar zaterdag, naar de Blogameetup! Binnenstappen op een plaats waar ik niemand ken is al een uitdaging, maar wat me echt tegenhield, was helemaal alleen naar Antwerpen (en vooral terug) rijden. Maar oproepjes op Facebook wierpen vruchten af, en ondertussen zit mijn auto helemaal vol met bloggende madammen. Dat wordt gezellig!

Iemand van jullie die ik zaterdag zie, trouwens? Ik kijk ernaar uit jullie in 't echt te mogen begroeten!

zondag 15 maart 2015

Broekie monster

Mijn zoon en zijn broeken ... Hij verslijt ze bij de vleet. Vaak koop ik dan goedkope broeken voor hem, zodat mijn hart minder bloedt als ik ze na een paar maanden weer weg mag gooien. Maar die goedkope broeken sieren zijn smal lijfje helemaal niet.

Tegen beter weten in heb ik dus weer een paar broekjes voor hem gemaakt. Voorlopig draagt hij ze enkel in het weekend, zodat ik toch nog wat controle heb over die knietjes en wat hij er allemaal mee uitsteekt.

Vroeger maakte ik veel Jacobjes. Maar nu het aanbod broekpatronen voor jongens fors is uitgebreid, probeer ik graag eens wat nieuws uit.

Neem nu Cisse, van Zonen 09. Hij lijkt wat op de Jacob, maar heeft smalle pijpen en wat meer opties om er iets unieks van te maken. Een extra voordeel is dat je kunt kiezen tussen een 'small' en een 'standaard' pasvorm. Voor mijn Elliot werd dat een small.



Kijk eens wat een strak poepke!



Het stofje is een wat dikkere tricot van bij MonDepot (helaas al lang uitverkocht).

De tweede broek die ik maakte, is de Joe uit het laatste nummer van La Maison Victor. Dit is niet zo'n strak broekje als de Cisse, maar het is dan ook een joggingbroek. Van dit comfortabele acrobatenbroekje zullen er nog veel exemplaren volgen. Het is trouwens heel snel klaar.

Deze maakte ik met een joggingstof van Mis-en-plis, ook gekocht bij MonDepot.








Binnenkort maak ik ook deze Rollercoaster nog eens, want dat vind ik misschien nog de leukste broek van allemaal.

Maar oh weeeeeeeeeeeeee als het Broekie Monster weer toeslaat en zijn knieën door die broeken komen piepen!!

PS: hoe je een naam op een T-shirt flockt, verklap ik hier.

donderdag 5 maart 2015

Dat huis

Hoe zit het eigenlijk nog met dat huis dat we aan het renoveren waren? Ik hoor het jullie wel denken, hoor. Ik geef met al dat naaiwerk niet echt de indruk hier keihard aan het renoveren zijn, maar dat is gewoon omdat dit de meest relaxte verbouwing OOIT is. Wij zitten lekker warm en comfortabel in ons oude huis om de hoek, onze aannemers komen mooi hun afspraken na, we zitten min of meer op schema en er zijn nog geen lijken uit de kast komen vallen (op wat asbest na) ... En kijk, nu heb ik het waarschijnlijk gejinxt.

Hier dus een stand van zaken. Het huis werd de afgelopen maanden volledig gestript. En nu wordt alles stillekes aan weer opgebouwd. Spannend zijn de foto's hieronder nog niet. Voor het leuke werk zul je moeten wachten tot na de verhuizing. Want man, zit ik even vol met toffe ideeën!


De donkere zolderkamers kregen een reusachtig dakvenster. Laat de zon maar binnen! De buitenmuren kregen ook een dikke isolatielaag. Laat die kou maar buiten!


De muren van bovenstaande kamer werden ondertussen al gepleisterd. Ik loop al achter met mijn foto's.


Sinds deze week hangen er zelfs radiatoren!


Knauf verdient pakken geld aan ons, want alle muren worden opnieuw gepleisterd. Je ziet hierboven dat we ook al nieuwe "ellentriek" hebben.


Zie dat eens blinken, dat nieuw materiaal!




De gang ziet er ondertussen zo uit, maar binnenkort komen daar tegels te liggen, en wel deze (voorlopig even uitgestald in onze huidige gang):


We hebben ook al concrete afspraken gemaakt voor een veranda, een haardvuur en een nieuwe voordeur. De nieuwe ramen komen er binnenkort ook aan en daarna wordt de gevel eens flink opgepoetst.

Ondertussen denk ik hier keihard na over de inrichting van het huis. Ik had je al verteld dat we de klassieke indeling van eet/zitkamer-met-tv en keuken compleet overhoop gaan gooien, maar we hebben ook besloten alle houten vloeren (dat is zowat 85% van het huis) wit te schilderen, net als de muren. Daar moesten we toch wel even over nadenken, want we hebben 2 honden en 3 poezen en haar zul je dus beter zien liggen. Maar stofzuigen doe ik toch elke dag, dus is het misschien handiger als ik weet waar ik zijn moet, niet waar?