maandag 25 november 2013

Ik zeg je geen vaarwel, mijn vriend ...


... maar ik neem toch even een lange pauze van je, beste Jacob. We zijn nu al bijna twee jaar de beste vrienden. Je vergezelde mijn kinderen overal, maakte hun mooiste momenten mee, soms ook een ongelukje, stond op menig familie- of vakantiefoto en groeide geduldig met ze mee. Je kwam er niet altijd zonder kleerscheuren door, maar geen knielap die het leed niet verzachten kon.


Maar nu zullen onze wegen zich even scheiden. Het is tijd voor nieuwe vriendjes die nieuwe uitdagingen meebrengen, die de sleur even doorbreken. Al weet ik nu al dat ze nooit aan je zullen tippen ...


Met deze twintigste (of zo) Jacob neem ik nu dus even afscheid van je ...



Je kreeg er een waardige metgezel bij: de (ook al) zoveelste kaptrui uit Stof voor durf-het-zelvers. Het voorpand is van Lillestoff, een stofje dat net in een grote doos de winkel in werd gesleurd toen ik in de Stoffenkamer stond af te rekenen. Het was liefde op het eerste gezicht. Ook de donkerblauwe en turkooizen nickyvelours en de petrolkleurige boordstof komen van de Stoffenkamer.


dinsdag 5 november 2013

Doudoutrui


Ik zit hier met een hoop restjes. Te groot om weg te gooien, maar te klein om nog iets fatsoenlijks uit te krijgen. En zoiets vraagt om een ... kaptrui! Ik maakte onderstaand exemplaar naar het patroon van Stof voor durf-het-zelvers. Voor de mouwen, de rug en de kap gebruikte ik restjes gele nickyvelours. De kap voerde ik met bruine nicky. Het voorpand is een restje aapjestricot van Pauli.


Ik ben een grote fan van dit patroon! Je hebt het in een wip in elkaar gestoken (wel met een hoop gevloek op de krullende randen van de nickyvelours) en kinderen dragen het heel graag. Mijn zoon noemt het zijn doudoutrui, omdat nickyvelours op de stof van zijn doudou lijkt. Dat die trui een slaapverwekkend effect op hem heeft, is mooi meegenomen!