Vanmiddag is de grote vakantie begonnen. Maar niet alleen op school. Ook onze werkmannen kuisen deze week hun schup af en leggen de laatste hand aan de voorlopig laatste klussen. Niet dat alles nu helemaal in orde is, al zijn we er wel bijna, maar we hebben allemaal een pauze nodig.
Want de voorbije zes maanden zijn keihard gegaan. Op een halfjaar tijd hebben wij (of liever zij) een heel huis gerenoveerd, vanbinnen en vanbuiten, van boven tot onder. Enkel de trap en de muren van de gang wachten nog op een opknapbeurt. En in de herfst/winter komt er dan nog een veranda. En dan zijn we gewoon klaar. Ik kan het zelf amper geloven.
Maar die zomerpauze hebben we nu wel heel hard nodig. Een pauze van de drukte, van het stof en de vuile voeten doorheen het hele huis, van het gebrek aan privacy ... Van het materiaal dat hier al die tijd heeft gestaan, binnen en buiten. Tot gisteren stond dit hoekje in onze voortuin nog bomvol met bouwafval. Er stond zelfs een bad. En dat werd gisteren allemaal weggebracht.
De voortuin moet nu herstellen van de brute behandeling die het de voorbije maanden kreeg, van de voeten die genadeloos door de planten trapten. Want het moest vooruitgaan. Echte mannen lopen niet over een paadje.
Dit is een van mijn favoriete plekjes. De voordeur die openstaat terwijl ik wat in de voortuin werk, met plantjes op de trap en altijd een huisdier om me gezelschap te houden.
In diezelfde voortuin staan nu ook de hortensia's in bloei. Van al die jaren dat ik voorbij dit huis wandelde, herinner ik me vooral de prachtige hortensia's. En dat ook de Vilvoordenaars ze mooi vinden hebben we helaas al ondervonden. We hebben al verschillende hortensiadieven betrapt. Een moeder die haar kinderen erop uitstuurde om te zien of we thuis waren om vervolgens met haar snoeischaartje onze planten te komen verminken, om maar één voorbeeld te noemen. En als we ze betrappen niet begrijpen waar we toch zo moeilijk over doen. Of aan het kruispunt op de hoek staan, achter een moeder met een kind dat duidelijk hortensia's uit onze tuin in zijn handjes houdt. Zodra iets mooi is, moet het weg ... of dood.
In de achtertuin zijn we er al in geslaagd de helft van de onderdelen voor het speeltuig tot een speelhuisje te timmeren. En voor alle duidelijkheid: het is de bedoeling dat het schots en scheef lijkt. Nu moeten we dat ding nog op een platform hijsen en er schommels, een klimrek en glijbaan bij knutselen.
Ook binnen begint het er 'af' uit te zien. De meeste kamers zijn zelfs al bijna helemaal in orde. Hierboven zie je de kamer waar we de meeste tijd in doorbrengen: ons kantoortje.
We zullen hier wel dringend moeten investeren in gordijnen, want de temperatuur begint hier stilaan ondraaglijk te worden.
En dat zie je ook aan de kat.
Het plan om in het salonnetje van de keuken een vuur te laten plaatsen ging in rook op, omdat de schoorsteenschacht niet geschikt bleek. Daar kwamen ze helaas pas achter nadat de hele schoorsteen werd opengebroken. Ondertussen is hij weer netjes dichtgemaakt. Geen gezellig vuurtje dus. Maar er zijn ergere dingen, niewaar?
We verhuisden ondertussen ook van de logeerkamer naar de 'master bedroom', die als laatste werd gerenoveerd. We hadden hier graag een oude, originele kleerkast geplaatst maar kozen uiteindelijk toch voor de luxe van een Ikea Pax-kast. En daar hebben we geen spijt van. Nu is het enkel nog wachten op onze boxspring, want onze matras heeft zijn tijd gehad, en de logeerkamer heeft een bed nodig.