woensdag 27 april 2016

Mijn poezenmeisje

Net voor mijn schouder in opstand kwam tegen mijn lange dagen aan de computer kon ik gelukkig nog dit jurkje voor mijn June maken. Dit prachtige stofje van de Melkbrigade en Bambiblauw heb je vast wel al eens zien passeren. Dat er een katoenen en tricotversie van bestond wist ik al. Maar deze sweaterstof was een aangename ontdekking!

Ik maakte er nog eens een Candy van La Maison Victor mee, die ik ook hier en hier al maakte. Ook deze keer werkte ik de hals en mouwtjes toch af met een zoompje. In de tailleband stak ik een goudkleurige veter van Veritas.


Junes haar borstelen deed nog te veel pijn aan mijn schouder, maar gelukkig nam poes Bidule die taak spontaan voor zijn rekening.




Patroon: Candy uit het lentenummer van 2014
Stof: De Stoffenkamer
Lintje: Veritas

vrijdag 22 april 2016

Over een groene Kyoto en bloemetjes

Is er een betere plaats om een groene Kyoto Jurk te showen dan op de Gentse Floraliën? Ik dacht het niet!

Dus trok ik gisteren met Sylvia naar Gent, om er de sneak peek van de 35e editie van de Floraliën bij te wonen. Het was dit jaar eens niet in Flanders Expo maar wel in het centrum van de stad te doen, op vier verschillende locaties. Van 22 april tot 1 mei wordt Gent immers omgetoverd tot een floraal festival waar groot en klein de mooiste bloemen en planten kan ontdekken.


En gisteren dus ook mij, in mijn groene jurk. Deze Kyoto komt uit de eerste editie van La Maison Victor van 2016. In tegenstelling tot het voorbeeld uit het magazine koos ik voor een effen groene tricot, zonder accentje aan de mouwen, maar besloot ik te accessorizen met juweeltjes en een riempje. Oh, en wie aanstoot neemt aan mijn witte benen moet dit nog maar eens lezen.


Zoals je hier ziet, is de rug open. De mouwen hadden voor mij iets smaller gemogen, want zo zien ze er misschien wat slordig uit.




Laat de bloemenpracht van de Floraliën je koud? Dan kan dit je misschien wel overtuigen om toch naar Gent af te zakken.


 Foto's: Sylvia
Stof: MonDepot
Meer info over de Floraliën: http://www.floralien.be/

dinsdag 19 april 2016

Huisdieren: wat ik leerde

Wie me op Instagram volgt, weet dat we hier nogal wat beestjes hebben rondlopen. We hebben drie poezen en twee hondjes. Ik werd groot op een halve boerderij, met schapen, ganzen, eenden, konijnen, honden, poezen, schildpadjes, vogels, ... Noem ze, wij hadden ze! Ik heb me nooit afgevraagd of ik later zelf dieren zou nemen. Het was een evidentie. Alleen zo was het plaatje compleet. Huisje, boompje, beestje, weet je wel?

Toch was vijf misschien wat veel. Want ik ben ook nog heel proper, loop de hele dag achter mijn stofzuiger aan en laat geen dieren op de meubels of in de slaapkamers toe. Een neat freak met vijf dieren ... Het is niet altijd gemakkelijk! Maar mijn man en ik zijn nu eenmaal hypergevoelig voor dierenleed en we wilden ons steentje bijdragen.


Want onze diertjes zijn niet in de beste omstandigheden geboren. De hondjes komen uit een asiel in Spanje (via Galgo Aid Europe), en ik moet je waarschijnlijk niet uitleggen wat er in Spanje nog veel te vaak met honden (en andere dieren) gebeurt. 
Eén poes leefde op straat en kwam gewoon via het kattenluik naar binnen gewandeld en twee andere poezenbroertjes komen uit een asiel in Anderlecht (Help Animals).

Ik kom hier dus eigenlijk een beetje reclame maken voor asiels. Want ik zie dat er nog heel veel dieren van fokkers komen. Omdat veel mensen een rasdier willen (iets wat mij persoonlijk niet interesseert) maar ook omdat er nog veel misverstanden over asiels bestaan. En dat vind ik jammer. Want er zijn al zoveel diertjes die een warme thuis zoeken. Waarom er dan nog kweken voor de verkoop? Trouwens, veel van die gekweekte dieren komen uiteindelijk toch nog in het asiel terecht ...


Wij zijn heel blij dat we onze laatste twee poezen in het asiel haalden. Er zaten op dat moment zoveel kittens dat het gemakkelijk was om hun reactie op onze kinderen te testen. Terwijl de meeste poezen zich verstopten, waren er twee guitige poesjes die nieuwsgierig naar ons toekwamen en zich gewillig lieten knuffelen. We hebben dan ook niet getwijfeld. En die twee poezen, dat zijn de liefste, meest sociale en kindvriendelijk poezen die je je kunt inbeelden. Want hoe mooi of schattig een dier er ook kan uitzien, ze hebben net als mensen allemaal een eigen karakter. Neem het maar aan van iemand die al veel huisdieren versleet. Het moet klikken of je krijgt er nadien spijt van. Je trouwt toch ook niet met iemand puur op basis van zijn/haar looks? De vergelijking lijkt misschien wat vergezocht, maar met een huisdier moet je ook lang samenleven! Kijk dus of het klikt, in plaats van meteen de mooiste uit het nest te kiezen.




Onze hondjes komen uit een asiel in Spanje omdat we puppy's zochten. June was op dat moment immers nog wat te impulsief en in asiels in eigen land zijn puppy's schaars. Veel volwassen honden werden ons afgeraden omdat het asiel niet kon garanderen dat de hond 100% kindvriendelijk was, wegens een gebrek aan voldoende achtergrondinformatie.

En in Spaanse asiels zitten wel veel puppy's. Galgo Aid laat de honden overvliegen via vrijwilligers, plaatst ze bij onthaalgezinnen voor hun socialisatieperiode en biedt ze ter adoptie aan. En zo zijn Babette en Lola bij ons terechtgekomen. Babette kampt met verlatingsangst en is heel dominant wat eten betreft (het beestje heeft op straat ongetwijfeld moeten vechten om haar eten), maar Lola (die in een kartonnen doos bij het vuilnis werd gezet) liep geen trauma's op en is een heerlijk traag, snoezig hondje dat zich nergens druk om maakt.

Hoewel ik me onze beslissingen soms wel durf te beklagen - lopend achter mijn stofzuiger - geeft het wel een grote voldoening te weten dat we deze "afgedankte" beestjes een mooi nieuw leven konden geven.

Geef asiels dus een kans. Niet alleen krijg je voor een redelijke prijs volledig ingeënte en gechipte dieren mee, je hebt ook voldoende tijd om rustig kennis te maken voor je beslist samen naar huis te gaan.

En neem die tijd. Denk er goed over na. Een dier is voor het leven, en dat kan behoorlijk lang zijn. En haal alsjeblieft geen hond in huis als het beestje de hele dag alleen moet zitten. Daar doe je niemand een plezier mee, en al helemaal het dier niet. En dan nog iets: baseer je keuze van een ras niet louter op het uiterlijk. Beagles waren ooit enorm in de mode, maar de asiels zitten er vol van, omdat de beestjes veel energie hebben. Hetzelfde met de bordercollie, de nieuwste modehond. Heb je geen grote tuin of de tijd om er dagelijks mee te gaan wandelen, kies dan een ander, rustiger ras. Wij hebben een hondje met terriërbloed en eentje dat duidelijk voor bommaatjes werd ontworpen. En ik kan je verzekeren: het verschil in karakter is enorm!

En tot slot: haal NOOIT een dier in huis omdat je kinderen ze willen. Dat komt nooit goed. Je moet het echt zelf willen. Want de interesse van kinderen in dieren smelt als sneeuw voor de zon, maar raad eens wie ervoor kan zorgen? Dus begin er niet aan als je niet met een groot hart voor dieren bent geboren.


zaterdag 16 april 2016

Ik zag nogal wat beren

Het naaien heeft hier wat stilgelegen. Ik steek het allemaal op mijn nieuwe beste vriend. Maar nu het zonnetje weer komt piepen en de blaadjes bomen krijgen begint het weer te kriebelen om mezelf en (een deel van) mijn kroost in het nieuw te steken.

Vandaag maakte ik de Sienna Jurk van La Maison Victor voor June. En dat was echt in een zucht gepiept. Ik sloeg wel een paar stapjes over, maar daar hoeft niemand van wakker te liggen. Zo heb ik de split en de strik op de rug weggelaten en vouwde ik de hals gewoon 1 cm naar binnen. Geen biaislint en dus iets minder gedoe.

Het jurkje zit ruim, en al helemaal op mijn magere spriet van een dochter. Het verbaast me dus niet dat ik ze op verschillende blogs al heb zien passeren als speeljurk. Deze gaat ze nog vaak dragen!




Valt het op dat ik zei "Als je flink poseert mag je daarna iPad" maar dat ze het desondanks snel beu werd?

woensdag 6 april 2016

Verliefd op Kobo

Had je me een jaar geleden gezegd dat ik vandaag smoorverliefd zou zijn op een e-reader, ik had eens goed gelachen en je een boek rond je oren gezwierd.


Ik ben altijd verslaafd geweest aan papieren boeken. Snoof de geur diep op, woog ze in mijn handen, genoot van het gevoel van het papier onder mijn vingers, liep altijd door een bibliotheek alsof het een tempel was (ik doe nog net niet mijn schoenen uit), brak de rug zodat ze 'ontmaagd waren' en je zag dat ze gelezen waren en hun verhaal hadden verteld, schrok niet terug voor een ezelsoor of een kanttekening in potlood, en liet een mooi boek dat ik had uitgelezen nog dagen rondslingeren zodat ik er nog wat langer van kon nagenieten. 

Tot de Kelly's (deze en deze) heel overtuigend en gepassioneerd over hun e-reader blogden en me over de streep trokken. Ik besloot het te proberen, kocht een Kobo Glo en heb me dat nog geen moment beklaagd. Man, wat hou ik van dat ding.
 
Omdat ik nog veel boekenwormen tegenkom die net als mijn oude ik zweren bij hun papieren exemplaren en zich koppig tegen de e-reader blijven verzetten, zet ik de voordelen na bijna 4 maanden e-readen even op een rijtje.

- Het is geen computerscherm. De pagina's zien eruit als die van een boek en lezen is niet vermoeiend voor de ogen. Ik ga niet in op de technische details, want daar begrijp ik ook maar de helft van, maar dit is niet te vergelijken met lezen op een computer of iPad.

- Mijn e-reader heeft een ingebouwd lichtje. Ik ben altijd vroeg wakker en kan dan lang lezen zonder in slaap te vallen. En nu kan dat in bed, in het donker, zonder dat ik mijn man wakker maak.

- Mijn ogen zijn niet zo fris meer. Lees ik een boek met kleine letters, in kunstlicht, dan lig ik na 10 minuten al te ronken. Het lettertype van een e-reader kun je wijzigen en vergroten, en dat is zo'n gemak! Ik lees dan ook zoveel meer dan vroeger (en slaap minder).

- Er kunnen belachelijk veel boeken op en het ding past gewoon in mijn kleinste handtas. Ik neem het dus overal mee naartoe, voor het geval ik ergens moet wachten.

- Je wordt niet misselijk als je in de auto (als passagier!) op je e-reader leest. Een mysterie, maar het was wel een leuke ontdekking.

- Je kunt in bed op je zij lezen! En één hand lekker warm onder de deken houden! Wie vaak in bed leest, zal snel begrijpen wat een luxe dat is.

- ebooks zijn een stuk goedkoper dan papieren boeken, dus als je veel boeken koopt, dan is je investering (in het geval van Kobo 129 euro) heel snel terugverdiend.

- De boeken die je wil, zijn meteen beschikbaar. Je koopt ze online en kunt ze meteen beginnen lezen. En als je vaak in het Engels (of een andere taal) leest, moet je niet telkens naar een Engelse boekenwinkel of een bestelling plaatsen om aan je gerief te geraken.

Ik ben hem serieus gaan koesteren, mijn e-reader. Ik betrapte mezelf er afgelopen week op dat ik hem zag liggen en mijn hart een slag oversloeg. Ik ben verliefd op mijn Kobo. Het is de belichaming geworden van de vele fantastische boeken die ik er de voorbije 4 maanden al op las. En hoe meer boeken ik lees, hoe liever ik hem ga zien.

Benieuwd wat ik lees? Je vindt mijn boekentips en -reviews op Goodreads (zie de plug-in hiernaast).