zondag 28 december 2014

Het geschenk waar ik 8 jaar aan werkte

Al van toen Elliot heel klein was hield ik een dagboek bij. Geen dagboek waar ik mijn diepste zielenroerselen in neerpende, maar eerder een soort van 'logboek'. Ik noteerde er alle nieuwe mijlpalen van mijn kinderen in: de eerste woordjes, de eerste tandjes, de eerste stapjes, kleine anekdotes ... En stilaan kwamen er ook kleine gesprekjes in te staan. Grappige uitspraken of grote kleine levensvragen.

Iedere moeder kan je vertellen wanneer haar kind zijn eerste stapjes zette. Maar alle andere kleine dingen, die vergeet je. Daarom noteerde ik ze, voor later. En ik ben zo blij dat ik dat heb gedaan! Onlangs las ik het nog eens helemaal door, en de tranen rolden over mijn wangen van het lachen. Verschillende keren riep ik mijn man: "Hoor eens, hoe grappig!" En iedere keer moesten we zo hard lachen, alsof het de eerste keer was dat we het hoorden.

Vierenvijftig bladzijden telt het dagboek nu al. Er staan een paar fotootjes in, maar niet veel. De laatste jaren wordt het ook aangevuld met verslagjes van oudercontacten.

Het Grote Plan is om het later, wanneer mijn kinderen volwassen zijn of het eerste kleinkind wordt geboren, te laten afdrukken en aan mijn kinderen cadeau te doen.

En toen bracht mijn schoonzus me op een schitterend idee, zonder dat ze het zelf besefte. Toen het digitale dagboek nog niet zo lijvig en zwaar was, stuurde ik het haar regelmatig door. Ze vond het zo leuk om erin te lezen. Maar de laatste jaren kwam dat er niet meer van. Ze vroeg er een paar maanden geleden dus nog eens naar. En toen kwam ik op het idee om het te laten afdrukken en met kerst cadeau te doen.

Ik stuurde het pdf-bestand naar een professionele drukker. Dat was een behoorlijk duur grapje, maar het resultaat was het leukste geschenk dat ik ooit gaf.


Ik had wat meer aan de lay-out en vooral de cover willen werken, maar dat is door tijdsgebrek niet meer gelukt.




De kinderen tekenden ook nog op porselein met een speciale stift. De bordjes en het kopje gingen een halfuurtje de oven in op 160 °C en konden toen worden ingepakt.



Fijne feestdagen iedereen!

maandag 8 december 2014

De Birdie Jurk van La Maison Victor

Mijn June staat prachtig met rood. De Birdie Jurk uit het herfstnummer van La Maison Victor leek haar dan ook op het lijfje geschreven. Ik bestelde de stofjes bij LMV zelf en maakte precies hetzelfde jurkje. Misschien is dat voor een blog niet erg interessant, maar omdat ze er zo goed mee staat (en er zo leuk mee poseert), wil ik het toch delen.

Binnenkort maak ik er nog eentje in donkergrijs en zwart/zilver, voor de feestdagen.




zondag 7 december 2014

Het meisje en haar hondjes

Ik maakte voor June een jurkje met hondjes op. Bij 6-jarigen is dat scoren, geloof me!

Het patroon komt uit Stof voor durf-het-zelvers 2. Ingewijden zullen perfect weten waarover ik het heb als ik zeg dat dit een Anna-Jamie-Fleur is. Als je het in Keulen hoort donderen, moet je beslist het boek kopen. Het biedt enorm veel combinaties in voorkanten, rugstukken, mouwtjes en rokdelen voor jurkjes, zodat je naar believen kunt combineren en zo je eigen stuk kunt maken. Knap bedacht van Griet De Smedt!

In mensentaal betekent dit dat het rokdeel van dit jurkje werd gefronst en dat de achterkant sluit met knoopjes. Ik voorzag de rok ook van een voering zodat ze dit jurkje ook in de winter kan dragen.








Ik breide ook de Minty Cardigan uit het lentenummer van La Maison Victor. Net zoals in het voorbeeld gebruikte ik Kid Classic van Rowan, in de kleur 'Tea Rose'. De maat die ik koos (122) is eigenlijk veel te groot voor mijn spriet van een dochter. Aan de lengte zie je dat niet, maar wel aan de mouwen. Maar ach, zo kan ze hem nog lekker lang dragen!




 Fotomodellen: June de Dochter en Lola de Hond.


maandag 1 december 2014

Ruilhandel

Mijn man kreeg de vraag de website van een nieuw restaurant te vertalen. En in plaats van een vette factuur te sturen, stelde hij de eigenares voor de vertaling te maken in ruil voor een etentje. "Deal", klonk het. "Je krijgt het lunchmenu en het aperitief, maar de rekening voor de drank is voor jullie". Geen probleem, dachten wij, die cola betalen we zelf wel!

Aan het fornuis staat sterrenkok Alexandre Dionisio, die zijn carrière begon bij grote namen zoals Pierre Wynants en Yves Matagne. Na een deelname aan Top Chef opent Alexandre zijn eigen restaurant en krijgt hij 6 maanden later zijn eerste Michelin-ster. Gault & Milliau kroont hem in 2013 tot ‘beste Brusselse jonge chef’.

Dus ja, een tikkeltje benieuwd toch wel ...

En dus trokken we op een vrijdagmiddag naar Villa in the Sky in de chique Brusselse Louizalaan. Op een halve wolkenkrabber stond een glazen constructie waarin het restaurant was ondergebracht.

 

En dat was voor iemand met hoogtevrees echt wel hoog ... Maar goed. Ik kwam, zag en overwon. En genoot met volle teugen van het adembenemende uitzicht over Brussel.


Het aperitief werd aangerukt, met in zijn zog een heleboel hapjes en ovenverse broodjes. Genieten! Toen ik aan de "nootjes" was begonnen, kwam de dienster vriendelijk melden dat ik de decoratie echt niet hoefde op te eten.

Trouwens, dat groen rechtsboven is geen jelly, maar een bord. Ik ben beleefd gebleven en heb dat niet opgegeten.

Ondertussen waren ze ook al komen aandraven met de wijnkaart. Veel flessen met een prijs van 2 cijfertjes stonden er niet op. We gingen dan maar voor "een glaasje huiswijn". Altijd een slimme keuze, want huiswijn is toch het visitekaartje van een restaurant. Maar de prijs, daar hadden we het raden naar.


Het voorgerecht was iets met mosselen en schuim. Maar vooral van die groentemix heb ik zo genoten. Ik was al dol op selder, maar nu ga ik echt bij de fanclub.


En toen kwam het goud. Van de risotto en smeltende tarbot droom ik nog steeds.


"Ja meneer, u mag het servetje opeten." Het dessert: een mousse van bittere chocolade onder een lapje witte chocolade, mango, bloemetjes en mangoazijn.

Als afsluiter bestelden we nog een café gourmand, zoals dat dan heet. En van de "nootjes" bleef ik deze keer af.

De rekening dan maar. Voor de drankjes, niet voor de rest. We hadden vertaald, weet je nog. En dan toch nog verschieten: 53 euro voor 3 wijntjes van 3 cm en 2 koffies. Mja.

Maar het was weer een ervaring die nog lang bleef nazinderen op onze smaakpapillen. En dat pakken ze ons niet meer af!

Enne ... je hebt een restaurant en hebt een vertaling van je menu en website nodig? Eén adres! ;-)

donderdag 27 november 2014

Lars van Zonen 09

Een paar weken geleden stortte ik me op patroon Lars van Zonen 09. Een fantastisch jasje in twee mogelijke uitvoeringen. Ik gebruikte een soort van joggingstof van Mis-en-Plis, besteld bij MonDepot. Voor de voering gebruikte ik borg. De contrasterende stof is gewoon de achterkant van de hoofdstof. Ik voerde de borst ook met wollen molton.

Het jasje is vaak blijven liggen op mijn naaitafel. Dat lag niet aan de instructies, integendeel, want die zijn alweer glashelder, zoals we gewoon zijn van Zonen 09. Ik maakte vergissingen, tornde erop los, zag het vaak niet meer zitten en gooide het jasje meerdere keren in de spreekwoordelijke ring.

Het is ondertussen af, maar het klikt niet echt tussen ons. De klittebandjes sluiten niet mooi aan, en omdat ze heel, heel stevig vastzitten durf ik ze niet meer los te maken uit schrik dat mijn stof scheurt. Dus nu sluit het jasje niet zo mooi.

Toch wou ik het delen met jullie, omdat ik zo tevreden was over de combinaties.

Wat jammer dat het niets is geworden tussen ons ...







woensdag 12 november 2014

Je weekmenu én boodschappenlijst in 3 minuten!

Als ik aan iets een bloedhekel heb, dan is het wel een weekmenu en de bijhorende boodschappenlijst opstellen. Omdat ik bijna altijd uit kookboeken kook en "koteletten, bloemkool en patatten" hier eerder exotisch dan dagelijkse kost zijn, ben ik daar altijd zeker een uur mee bezig. Ik neem er dan mijn kookboeken bij (en dat is een hele stapel, believe you me), blader die door op zoek naar iets wat ik wil maken en schrijf de ingrediënten over op mijn lijstje. Een heel karwei dus. Het resultaat is dat die boodschappenlijst er door gebrek aan tijd en zin meestal niet van komt en we elke dag opnieuw moeten nadenken over het eten en over wie weer snel naar het GB'ke moet lopen.




Mijn man zag het licht en besloot een app uit te vinden waarmee je je gerechten kunt opslaan en op basis daarvan automatisch een boodschappenlijst kunt genereren. Ik besloot in de App Store op zoek te gaan naar zo'n app. Vijf minuten later viel de droom van mijn man om met zo'n app rijk te worden aan diggelen en was ik Paprika aan het installeren.

Deze app is niet minder dan geniaal, en precies wat ik zocht.

Je maakt voor elk gerecht dat je regelmatig maakt een fiche aan, met een foto en een ingrediëntenlijst. Je kunt er ook het hele recept in zetten, maar ik verwijs gewoon naar het kookboek en de pagina waarop het recept staat. Dat is eventjes behoorlijk wat werk, maar daarna is het luilekker genieten. Je kent ze categorieën toe, zoals lunch, iets voor bij de koffie, voor moeilijke kinderen of om te imponeren.




Wanneer de koelkast leeg is, doorloop je je gerechten, je vinkt er een aantal aan, klikt op het winkelkarretje en ziet je boodschappenlijst. Die kun je dan nog aanvullen met andere artikelen, zoals bakpapier in het voorbeeld hieronder. Je drukt de lijst af of neemt gewoon je smartphone of iPad mee naar de winkel om de lijst af te vinken.




Als je wilt, kun je je gerechten ook automatisch in een kalender laten plaatsen, voor een overzichtelijk week- of maandmenu.




De klus die altijd een uur heeft geduurd, is nu in 3 minuten geklaard. Je kunt je boodschappenlijst zelfs in de winkel maken!

Nog een voordeel is dat je nooit verlegen zit om inspiratie. Neem nu croque-monsieurs. Mijn kinderen zijn daar dol op, maar toch denk ik er nooit aan die eens klaar te maken. Ze staan nu in de app, waardoor ik ze regelmatig zal tegenkomen. Iedereen blij.

De app kost 4,49 euro, maar ik had er zelfs 100 euro voor over gehad. Ik kan gewoon niet wachten tot mijn koelkast weer leeg is!

zondag 9 november 2014

Mijn complete outfit

Een paar weken geleden bokste ik deze outfit in elkaar.


De jas is de Chloë van La Maison Victor, de legging de Roxie uit hetzelfde herfstnummer.
De stof voor de legging bestelde ik bij LMV zelf, de mantelstof komt van Klijntje. Hij heeft aan beide kanten een andere print. De binnenkant is dus net zo mooi als de buitenkant, en is bovendien heel zacht en warm.


Ik heb de mantel niet van knopen voorzien, omdat ik hem veel leuker vind als hij open hangt. Ook maakte ik de mouwen lang. Dat is toch wel wat warmer en handiger ...

Het bloesje maakte ik met zwarte crêpe van MonDepot. Het halsboordje werd afgewerkt met zilverkleurige biais. Het patroon komt uit Naaien & Stikken, van Tessa Evelegh. Het bloesje heeft geen rits of knopen. Je trekt het dus gewoon over je hoofd aan. Gebruik voor dit model wel een heel soepel stofje, zoals deze crêpe.


zondag 2 november 2014

Een gezond, snel en heerlijk ontbijt

Mijn weekend is sinds kort een ritueel rijker: in slechts 15 minuutjes maak ik een heerlijk en gezond ontbijt waar het hele gezin een week van geniet!

In een kookboek van Nigella Lawson vond ik namelijk een recept voor ontbijtrepen. Ik hoor je al denken: Ai Nigella, caloriebommen! Maar neen, hoor. Deze repen zijn heel gezond en voedzaam. Twee stukjes als ontbijt en je kunt er de hele voormiddag tegen. Beetje het effect van een bord havermoutpap, maar dan mooier om te zien en handiger om te eten op de trein naar het werk. Want ze zijn ook nog eens perfect voor wie 's ochtends niet veel tijd heeft en zijn ontbijt liever onderweg  binnenspeelt.



Nigella's recept ziet er als volgt uit, maar laat je fantasie vooral de vrije loop. Ik experimenteerde al met rozijntjes, andere zaadmixen en stukjes chocolade.
  • 1 blik gecondenseerde melk van 397 g
  • 250 g havermoutvlokken (geen instant)
  • 75 g geraspte kokos
  • 100 g gedroogde cranberry's
  • 125 g gemengde zaden (pompoen, zonnebloem, sesam)
  • 125 g ongezouten pinda's

Vind je enkel de iets kleinere blikken gecondenseerde melk van Nestlé en wil je voor dat kleine beetje extra geen tweede blik openmaken? Gebruik dan iets minder havermoutvlokken. Die melk wordt je 'lijm', dus als je er te weinig van gebruikt, dreigen je repen uit elkaar te vallen.
 
Verwarm je oven voor op 130 °C of gasovenstand 1/2 en vet een bakblik van 23 x 33 cm en 4 cm diep in met olie, of gebruik zo'n bakje van aluminium.

Warm de gecondenseerde melk op in een pannetje.

Meng intussen alle ingrediënten. Roer er de gecondenseerde melk door.

Spreid het mengsel uit in het bakblik en druk het aan (let op, want dit mengsel plakt behoorlijk). Strijk het oppervlak glad.

Zet het bakblik in de oven. Nigella laat het één uur staan, ik een halfuur. Voor mijn oven is dat ruim voldoende.

Haal uit de oven, laat 15 minuten afkoelen en snijd dan brokkelige repen uit het gebak. Laat ze volledig afkoelen (zegt Nigella, want ik vind ze warm nog het lekkerst).


Deze repen zijn ook ideaal om mee naar school te geven, voor het tienuurtje. Je bewaart ze  gemakkelijk een hele week. Ik maak in het weekend dus een hele voorraad en bewaar die in een goed afsluitbare doos.

Je zult zien ... Niemand kan eraan weerstaan!


Smakelijk!

donderdag 30 oktober 2014

Hoe ik werk ... en dat ik werk!

Kelly van Tales from the Crib schotelde blogland een mooie uitdaging voor: http://www.talesfromthecrib.be/2014/10/lilith-freelance-journalist-deelt-hoe-ze-werkt/

Ze beantwoordde verschillende vraagjes en lichtte daarbij haar manier van werken toe. Ze vroeg haar lezers om ook hun kantoor wagenwijd open te zetten voor een blik achter de schermen.


Zelf werk ik als freelancer vertaler. Ik hoef daarvoor bijna nooit de baan op en sta dus ook nooit in de file, ik kan lekker thuis werken en als ik geen kinderen had die naar school moesten zelfs de hele dag in mijn pyjama rondlopen. Maar dat doe ik dus niet. Sterker nog, ik maak me elke dag netjes op, ogen en al, alsof ik een heel belangrijke presentatie voor 1000 man moet geven. In Parijs. Want dat ben ik mezelf en mijn spiegel verschuldigd. Mij zul je niet snel als slons betrappen.

Dat thuiswerk heeft dus een pak voordelen. Maar het blijft werken, en dat lijkt bij veel mensen niet echt door te dringen. "Hoe, heb jij dan echt zoveel werk??" hoor ik al eens iemand verbaasd zeggen. Of als ze een vrijwilliger voor iets zoeken: "Judith doet dat wel, die werkt toch thuis". Of mijn 80-jarige buurman die aanbelt met de boodschap: "Ik zag je werken, dus ik dacht, ik spring eens binnen". Er durft dan wel eens stoom uit mijn oren te komen. Want ja, ik word zomaar midden op de dag wel eens op straat gezien, om de honden uit te laten of omdat ik snel een boodschapje moet gaan doen. En ja, ik sta elke dag om 15.15 u. aan de schoolpoort, en ja, ik sta samen met de niet zo "carrièreminded mama's" om 9 uur de schoolbus uit te zwaaien als de kinderen op schoolreis vertrekken. Maar dat wil echt, echt niet zeggen dat ik niet werk, beste mensen. Kom hier 's avonds maar eens door het raam piepen, of 's ochtends vroeg in het weekend, wanneer ik vroeg opsta om toch maar die deadline voor de dag erop te kunnen halen.

Dus voilà, nu ik dit hopelijk voor eens en altijd heb uitgeklaard, kan ik me eens op die vraagjes van Lilith smijten.

Zonder welke apps/tools/software kun jij niet werken en waarom?

Software die voor mij absoluut onmisbaar is: mijn digitale Van Dale, mijn digitale Groene Boekje en mijn CAT-tools. Dat is een duur woord voor vertaalsoftware. En neen, ik heb het niet over Google Translate! Het gaat om software die herhalingen in je eigen vertalingen of vertalingen van je klant herkent en hergebruikt. Bespaart ons vertalers een hoop werk en verzekert een consistent gebruik van terminologie.


Verder gebruik ik de app miCal (voor missing Calender, omdat de uitgever vond dat het iPhone aan een goede kalender ontbreekt). Daarin noteer ik taken, herinneringen en afspraken. Omdat die met alle andere toestellen (met uitzondering van de elektrische tandenborstel) in huis synchroniseert, heb ik voor mijn planning niets anders nodig. 

Hoe ziet je bureau eruit?

Niet echt als een kantoor, maar het is wel functioneel ingericht. Het moet er altijd netjes en opgeruimd zijn, anders erger ik me alleen maar en komt er van werken niets in huis.



We zitten er overdag en eten en ontvangen beneden. Of buiten. Zo'n apart kantoortje is ook echt nodig om niet altijd op die computers te moeten aankijken. Om de deur achter je dicht te kunnen trekken als je daar nood aan hebt.

Maar soms hang ik ook wel eens in een zetel, om niet altijd op die bureaustoel te moeten zitten.

De huisdieren (3 katten en 2 hondjes) houden ons ook altijd gezelschap tijdens het werk. Er ligt altijd wel een kat op mijn schoot. En als we even niet opletten zitten ze ook op het bureau, maar dat laten we nooit toe. Voor je 't weet liggen ze met z'n vijven gezellig op je toetsenbord.

Wat is je beste tijdsbesparende shortcut/lifehack?

Ik laat me snel afleiden. Nog snel even kijken op Facebook, een blogje lezen, een mailtje schrijven ... Maar als ik me erop toeleg, kan ik ook heel veel vertaalwerk verzetten in korte tijd.

Gisteren heb ik de Pomodoro-techniek (zie blogpost Lilith) uitgeprobeerd. En dat werkt vooral goed in de namiddag, wanneer mijn tempo en energiepeil altijd wat lager liggen. 25 minuten hypergeconcentreerd doorwerken, een wasje insteken, weer 25 minuten geconcentreerd werken, de keuken dweilen ... Ja, dat zou in de toekomst wel eens kunnen werken. Dan heb ik op het eind van de dag niet alleen al mijn deadlines gehaald, maar ook nog eens het huishouden gedaan. Check!

Wat is je favoriete to do list manager?

Dat is zowat elke week iets anders, omdat ik altijd op zoek ben naar nieuwe manieren om mijn werk en huishouden te organiseren. Elke week moet mijn man aanhoren hoe ik weer een nieuw, supergeniaal systeem heb bedacht. Maar langer dan een dag hou ik dat nooit vol. Ik doe gewoon niks en alles tegelijk. De hele dag door.

In welke alledaagse bezigheid ben jij beter dan de rest? Wat is je geheim?

Beter dan de rest, dat weet ik niet. Maar in vergelijking met mijn man ben ik wel een geoefende multitasker. Ik laat tussen het vertalen door snel even de honden in de tuin en heb ondertussen de vaatwasser gevuld, rondslingerende sokken opgeruimd, de planten water gegeven en de papiermand leeggemaakt. Mijn man loopt gewoon naar de achterdeur, doet die open, doet ze weer toe en gaat weer aan het werk.

Waar luister je naar terwijl je werkt?

Ik neem enkel genoegen met absolute stilte, met uitzondering van het getokkel van vier handen op een toetsenbord en het gespin van tevreden poezen.

Wat ben je op dit moment aan het lezen?

Ik ben pas begonnen in 'Het puttertje' van Donna Tartt. Een turf waar ik nog wel een tijdje zoet mee ben.

Ben je eerder een introvert of een extrovert?

Keihard een extrovert die zich elke dag voorneemt wat introverter te zijn. Ik moet zeggen dat dat met het ouder worden steeds beter begint te lukken. Vroeger flapte ik er gewoon alles uit.

Hoe ziet je slaaproutine eruit?

Ik ben een ochtendmens. Hoe vroeger hoe liever. Het probleem is alleen dat als ik vroeg wakker word en ervan wil profiteren om al wat voorsprong op mijn werk te nemen, de honden en katten hun eten opeisen, waardoor de kinderen ook wakker worden en ik voor ik het weet weer in de keuken boterhammen sta te smeren. Dus blijf ik maar gewoon slapen tot de wekker van 7 uur afgaat.

's Avonds vertalen lukt steeds beter, hoewel het licht in mijn hoofd om 22 uur begint te doven. Dan moet de computer toe, anders ga ik domme dingen schrijven.

Vul in: ik zou graag ........ deze vraagjes laten beantwoorden.

Mijn buurman van 80 jaar. Nadat hij mijn eigen antwoorden heeft gelezen.

Wat is het beste advies dat je ooit kreeg?

Mijn vader, nu gepensioneerd bediende, heeft me altijd aangeraden zelfstandige te worden. Zowel mijn broer als ik hebben een zelfstandige job en doen volledig onze zin. En met veel plezier (je hebt mijn broer onlangs vast wel zien hangen aan een plafond, in een tv-spotje van Jobat).

Is er iets dat je hieraan wilt toevoegen dat ook interessant kan zijn voor je lezers?

Dat je je echt geen freak moet voelen als je dol bent op lijstjes, als je wil dat je huis er op elk moment als een toonzaal bij ligt, als je pas de voordeur achter je dicht kunt trekken als alle schoenen in de gang netjes op een rijtje staan ... Hoe meer vrouwen ik daarover spreek, hoe meer ik ga beseffen hoe normaal ik ben.

dinsdag 28 oktober 2014

Een leuk geschenk: het Juliette-tasje

Een van mijn buren blies onlangs 50 kaarsjes uit en wij mochten daarbij helpen.

In plaats van bloemen, pralines of een boekenbon te kopen, besloot ik me een halve dag uit te sloven om zelf een cadeautje te maken. Zoveel leuker om te geven, zoveel leuker om te krijgen. Ik zie het eigenlijk als een groot compliment, een zelfgemaakt cadeau geven of krijgen. Het betekent dat je de moeite bent om moeite in te steken.

Ik maakte het Juliette-tasje uit Mijn tas.


Ik vulde het met spulletjes in snoepjeskleuren uit Hema en stak het in een papieren zakje in hetzelfde thema ...


... vergezeld van een echt Vilveuds koertje.


Als je dit geeft aan iemand die 50 wordt, mag je je wel aan de vraag verwachten waarom je eigenlijk gezichtsmaskers hebt gekocht. "Voor de kleurtjes!" haastte ik me te zeggen. En dat was ook zo. Aan de inhoud (van de inhoud) had ik maar weinig aandacht besteed. Wat een geluk dat ik per ongeluk geen condooms of spoelmiddel voor een kunstgebit had gekocht ...

zaterdag 25 oktober 2014

Binnenkijken: een uniek interieur voor weinig geld

Kleertjes naaien is niet mijn enige passie. Ik omring me graag met mooie, unieke dingen. En mijn huis vormt daarop zeker geen uitzondering.

Ik ben namelijk veel thuis. Heel veel, maar dan zonder huisvrouw te zijn. Mijn man en ik werken thuis omdat we daar ons eigen vertaalbureautje hebben. We kijken dus niet alleen de hele dag op elkaars snoet, maar ook op onze meubels en ons interieur.

Je begrijpt dus dat we wel wat extra moeite doen om het gezellig te maken. We doen dan ook niets liever dan rommelmarkten en brocantes afschuimen. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat we zo nu en dan geen gloednieuwe spullen kopen. Maar wat de meubels betreft, hebben de meeste wel al minstens één leven achter de rug. Als ze ons hun verhaal konden vertellen, zou het hier een geroezemoes van jewelste zijn!

Mensen die bij ons op bezoek komen, kijken vaak vol verbazing rond naar die mix van spulletjes waar altijd wel een verhaal bij hoort. Ze komen dingen tegen die ze al een eeuwigheid niet meer hadden gezien, die ze bijvoorbeeld enkel nog kennen uit hun jeugd. Ze vragen zich af hoe we op dit of dat idee zijn gekomen. We krijgen complimentjes over ons interieur, precies omdat het niet doorsnee is, omdat het onze eigen stijl, onze persoonlijkheid weerspiegelt. A room should feel collected, not decorated. Dat gevoel.

En toch is dit een heel haalbaar interieur. Een goedkoop interieur zelfs. Op enkele stukken na, zoals de zetel en de wandklok, waren onze meubels en decoratiespulletjes vaak heel goedkoop. We zoeken op eBay, in Kringwinkels en op rommelmarkten. Wat dit interieur wél heeft gekost, is tijd. Je kunt op zaterdagochtend naar Ikea vertrekken en met een compleet interieur thuiskomen. Hier was dat niet het geval. Wij zijn niet op zoek gegaan naar deze spullen. Zij hebben ons gevonden. En daar deden ze soms heel lang over.


Onze stijl is nogal eclectisch. Je kunt het thrifty chic noemen, of bohemian chic. Want gewoon chic, dat is het zeker niet. Gelukkig maar. Het is een bonte mix van spullen die we gewoon heel erg mooi vinden, op zich, en die gecombineerd heel toevallig toch een boeiend geheel vormen, met nu eens Scandinavische invloeden en dan weer Marokkaanse accenten. Hier een delicaat roosje, daar robuust bakeliet. Als we op een marktje of in een winkel een leuk stuk tegenkomen, dan gaan we ons niet afvragen of het ook in ons interieur past. We vertrouwen er gewoon op dat het zijn weg wel zal vinden thuis.

In de woonkamer staat een zetel in chesterfield-stijl. De kadertjes aan de muren komen van rommelmarkten, het tapijt was ooit van grootmoeder en de poefjes en het tafeltje komen uit Marokko. Chesterfield, roosjes en Marokko, het is zo'n gekke combinatie nog niet!
 

De zonvormige spiegel vonden we in een leuk winkeltje in het Zuid-Franse Grasse. Misschien was het wel in deze spiegel dat Jean-Baptiste Grenouille voor het eerst zijn weerzinwekkende gezicht zag. We hingen dit vakantiesouvenir gewoon tussen de rozen van Redouté, met een resultaat waar ik nog altijd heel tevreden over ben.


Deze theaterstoeltjes komen uit het Woontheater in Blaasveld. Je kunt daar prachtige schatten vinden! Eigenaars Marie en Pascal kopen soms de hele inboedel van oude fabrieken, bakkerijen of in dit geval theaters op en verkopen die meubels dan als unieke stukken. We vonden er onlangs meubels voor onze nieuwe keuken, uit een fabriek nog wel, maar daarover binnenkort meer.


Mijn man heeft een origineel Viewmaster-fototoestel waar hij zelf foto's mee maakt. Die steekt hij dan in de schijfjes die je vast nog wel kent uit je jeugd. Dat zijn dan onze fotoalbums. Overal in huis kun je Viewmasters, schijfjes, snijmachines en toestellen van Viewmaster terugvinden.

De spetter op het fotootje in de spiegel is mijn vader. Mag wel eens eervol vermeld worden. Het bronzen vrouwtje eronder is een belletje. Vroeger, tijdens kerstavonden met de hele familie, gebruikten we zo'n belletje om de cadeautjes aan te kondigen. Als ik het nu hoor, begin ik nog steeds spontaan te kwispelen.


In de woonkamer staat ook een klein bureautje uit een Gentse Kringwinkel. Ook de stoel komt van daar. Het groene lampje is een vondst uit Blender Vintageshop in Zemst. Het hertenkopje bovenaan komt uit een Deens winkeltje in Santa Monica. We brachten het mee van een reis naar LA, net als het vosje en de kat in het boekenrek. Ze heten Abbot en Kinney, naar de hippe straat waar we ze kochten. De kadertjes komen uit de Kringwinkel. Hier, niet in LA.





Deze klok komt van een rommelmarkt. Hij werkt helaas niet meer, maar het is wel een stuk om te koesteren. Het boekenrek lieten we helemaal rond de grote opening in de woonkamer bouwen. Boeken stralen enorm veel gezelligheid uit, dus die krijgen in ons interieur (en onze handen) een prominente plaats.


Ook dit kastje komt uit de Kringwinkel. Achttien euro, daar kun je toch niet voor sukkelen. De prijs was zo laag omdat er een dikke barst in zit, opzij. En net die barst vonden wij zo mooi.
Her en der in huis hangen ook oude, originele filmposters die we hebben ingekaderd.


Deze poster van Magritte komt uit een winkeltje in Brussel. De lijst is deels verguld en deels beplakt met fragmenten van hetzelfde schilderij. Het oogt klassiek en speels tegelijk. Een effect dat wij zowat overal nastreven.


Deze klok van Nomon is zowat het enige moderne en toch tijdloze stuk in huis. De klok met wijzers van notelaar werd met de hand gemaakt in Spanje. Een design dat net zo verfijnd als eenvoudig is dat we er als een blok voor vielen. We verfden de muur van de tv donkergrijs, zodat dat lelijke ding niet meer zo opvalt en de klok een blikvanger wordt. En dat werkt, want mijn kinderen schoten in paniek toen ze de tv ineens niet meer zagen. Als het aan mij lag, vloog het ding gewoon de woonkamer (of zelfs het huis) uit. Maar de rest van het gezin is daar nog niet klaar voor.




 In de gang liggen Portugese cementtegels. Daar zijn we nog altijd stapelverliefd op.




Het huis ligt ook bezaaid met luie dieren. Want ook dat vinden we gezellig. En soms liggen daar luie kinderen bij.


Ga volgende zaterdag dus een keertje niet naar Ikea. Ga eens naar de Brusselse Marollen, of naar de Kloosterstraat in Antwerpen. Of ga naar de vele rommelmarkten of Kringwinkels die ons land rijk is. Je zult verschieten welke schatten je er tegenkomt. Toegegeven, het is niet altijd gemakkelijk om een voorwerp los te koppelen van zijn omgeving en context. Een schilderijtje van een kind met een pruillipje en een dikke traan op zijn wang kan tegen het verbleekte behang in een naar kervelsoep ruikende veranda van een bommaatje heel kitcherig en oubollig lijken; in jouw frisse en unieke interieur wordt het een originele eyecatcher. Het baart wat oefening, maar het loont dubbel en dik de moeite.

Dit was de woonkamer en een stukje gang (met een stukje hond). Volgende keer neem ik je mee naar de keuken. Maar verwacht zeker geen keuken.