Mijn dochter is zot van kippen. Ze hebben blijkbaar een kalmerende uitwerking op haar. Als ze boos is stormt ze de tuin in, ze verdwijnt tussen de struiken en de kippen en drie minuten later hoor ik ze al schaterlachen en huppelt ze zingend weer naar binnen.
Move over, hippotherapie... Wij doen hier aan kippotherapie!
Daar komt nog bij dat ook mijn man zich is gaan interesseren voor al die kippenrassen. Ikzelf ben vooral blij met die eitjes iedere dag, en dat gekakel vind ik ook nog wel gezellig.
Omdat June bij mijn volgers op Instagram ondertussen wel gekend is om haar liefde voor kippen, kreeg ik uit verschillende hoeken de tip zijdehoentjes te kopen, omdat die zo tam en kindvriendelijk zijn. Dus maakten we onze kippenren een stukje groter en trokken we er deze namiddag op uit om die maffe, pluizige beestjes te gaan halen. We deden uiteraard weer een impulsaankoop, want mijn man wou per se een Padua-kip (zo'n kip met een chic kapsel) om daar thuis nog langer mee te kunnen lachen, en toen stond ik erop ook een Araucana mee te nemen, want die leggen blauwgroene eitjes. Het interieur van mijn keuken gaat voor alles, dat spreekt voor zich.
Dus trokken wij naar huis met 4 nieuwe beestjes. We staken de 3 schattige en kwetsbare kleintjes wel apart van de andere, grote legkippen en die pittige Araucana. Ze kregen ook hun eigen, schattige hok, compleet in Zweedse stijl. Zo hygge, dat kippenhok!
Een verslagje in beelden.
Babette – onze bange, zenuwachtige Spaanse hond met een Spaans trauma die de hele dag door piept – wordt zelfs zenuwachtig van pitabrood, dus uiteraard wordt ze ook zenuwachtig van schattige zijdehoentjes. Dus dat wordt weer een poosje stressen voor haar. En de katten in dit hele kippenverhaal? Oordeel zelf maar...