dinsdag 19 april 2016

Huisdieren: wat ik leerde

Wie me op Instagram volgt, weet dat we hier nogal wat beestjes hebben rondlopen. We hebben drie poezen en twee hondjes. Ik werd groot op een halve boerderij, met schapen, ganzen, eenden, konijnen, honden, poezen, schildpadjes, vogels, ... Noem ze, wij hadden ze! Ik heb me nooit afgevraagd of ik later zelf dieren zou nemen. Het was een evidentie. Alleen zo was het plaatje compleet. Huisje, boompje, beestje, weet je wel?

Toch was vijf misschien wat veel. Want ik ben ook nog heel proper, loop de hele dag achter mijn stofzuiger aan en laat geen dieren op de meubels of in de slaapkamers toe. Een neat freak met vijf dieren ... Het is niet altijd gemakkelijk! Maar mijn man en ik zijn nu eenmaal hypergevoelig voor dierenleed en we wilden ons steentje bijdragen.


Want onze diertjes zijn niet in de beste omstandigheden geboren. De hondjes komen uit een asiel in Spanje (via Galgo Aid Europe), en ik moet je waarschijnlijk niet uitleggen wat er in Spanje nog veel te vaak met honden (en andere dieren) gebeurt. 
Eén poes leefde op straat en kwam gewoon via het kattenluik naar binnen gewandeld en twee andere poezenbroertjes komen uit een asiel in Anderlecht (Help Animals).

Ik kom hier dus eigenlijk een beetje reclame maken voor asiels. Want ik zie dat er nog heel veel dieren van fokkers komen. Omdat veel mensen een rasdier willen (iets wat mij persoonlijk niet interesseert) maar ook omdat er nog veel misverstanden over asiels bestaan. En dat vind ik jammer. Want er zijn al zoveel diertjes die een warme thuis zoeken. Waarom er dan nog kweken voor de verkoop? Trouwens, veel van die gekweekte dieren komen uiteindelijk toch nog in het asiel terecht ...


Wij zijn heel blij dat we onze laatste twee poezen in het asiel haalden. Er zaten op dat moment zoveel kittens dat het gemakkelijk was om hun reactie op onze kinderen te testen. Terwijl de meeste poezen zich verstopten, waren er twee guitige poesjes die nieuwsgierig naar ons toekwamen en zich gewillig lieten knuffelen. We hebben dan ook niet getwijfeld. En die twee poezen, dat zijn de liefste, meest sociale en kindvriendelijk poezen die je je kunt inbeelden. Want hoe mooi of schattig een dier er ook kan uitzien, ze hebben net als mensen allemaal een eigen karakter. Neem het maar aan van iemand die al veel huisdieren versleet. Het moet klikken of je krijgt er nadien spijt van. Je trouwt toch ook niet met iemand puur op basis van zijn/haar looks? De vergelijking lijkt misschien wat vergezocht, maar met een huisdier moet je ook lang samenleven! Kijk dus of het klikt, in plaats van meteen de mooiste uit het nest te kiezen.




Onze hondjes komen uit een asiel in Spanje omdat we puppy's zochten. June was op dat moment immers nog wat te impulsief en in asiels in eigen land zijn puppy's schaars. Veel volwassen honden werden ons afgeraden omdat het asiel niet kon garanderen dat de hond 100% kindvriendelijk was, wegens een gebrek aan voldoende achtergrondinformatie.

En in Spaanse asiels zitten wel veel puppy's. Galgo Aid laat de honden overvliegen via vrijwilligers, plaatst ze bij onthaalgezinnen voor hun socialisatieperiode en biedt ze ter adoptie aan. En zo zijn Babette en Lola bij ons terechtgekomen. Babette kampt met verlatingsangst en is heel dominant wat eten betreft (het beestje heeft op straat ongetwijfeld moeten vechten om haar eten), maar Lola (die in een kartonnen doos bij het vuilnis werd gezet) liep geen trauma's op en is een heerlijk traag, snoezig hondje dat zich nergens druk om maakt.

Hoewel ik me onze beslissingen soms wel durf te beklagen - lopend achter mijn stofzuiger - geeft het wel een grote voldoening te weten dat we deze "afgedankte" beestjes een mooi nieuw leven konden geven.

Geef asiels dus een kans. Niet alleen krijg je voor een redelijke prijs volledig ingeënte en gechipte dieren mee, je hebt ook voldoende tijd om rustig kennis te maken voor je beslist samen naar huis te gaan.

En neem die tijd. Denk er goed over na. Een dier is voor het leven, en dat kan behoorlijk lang zijn. En haal alsjeblieft geen hond in huis als het beestje de hele dag alleen moet zitten. Daar doe je niemand een plezier mee, en al helemaal het dier niet. En dan nog iets: baseer je keuze van een ras niet louter op het uiterlijk. Beagles waren ooit enorm in de mode, maar de asiels zitten er vol van, omdat de beestjes veel energie hebben. Hetzelfde met de bordercollie, de nieuwste modehond. Heb je geen grote tuin of de tijd om er dagelijks mee te gaan wandelen, kies dan een ander, rustiger ras. Wij hebben een hondje met terriërbloed en eentje dat duidelijk voor bommaatjes werd ontworpen. En ik kan je verzekeren: het verschil in karakter is enorm!

En tot slot: haal NOOIT een dier in huis omdat je kinderen ze willen. Dat komt nooit goed. Je moet het echt zelf willen. Want de interesse van kinderen in dieren smelt als sneeuw voor de zon, maar raad eens wie ervoor kan zorgen? Dus begin er niet aan als je niet met een groot hart voor dieren bent geboren.


9 opmerkingen:

  1. Sinds een maand hebben we geen huisdier meer. Onze poes van bijna 17 jaar vertrok en kwam niet meer thuis, zò jammer… Onze labrador en basset zijn ondertussen al respectievelijk 4 en 6 jaar geleden gestorven. Mijn hart brak elke keer, zo graag dat je die beesten kan zien… Nu denken we na over een een nieuw huisdier, maar toen Nora geboren werd, bleek ze na enkele jaren allergisch en moesten de beestjes alledrie buiten. En ik weet niet of ik dat nu nog wel wil, zo'n puppy of kitten dat buiten moet zitten vanaf de eerste dag. Twijfel dus!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oh, best niet doen dan. Je hart gaat breken als dat beestje met smekende ogen voor je raam of deur gaat staan. Misschien later, als de kinderen het huis uit zijn?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mijn lief en zijn ouders hebben via een broodfokkerij die hun 'onbruikbare' honden aan het 'opkuisen' (if you know what that means :/) waren. Een van de medewerkers kon toen enkele honden buitensmokkelen. Onze hond was toen pas 1 jaar oud volgens de dierenarts, maar ongeschikt als dekreu omdat hij eigenlijk niet functioneerde. De eerste dagen dat mijn lief hem in huis had, zat hij de hele tijd in een hoekje. Hij sliep in dat hoekje, keek rond, dook in elkaar bij de minste beweging en deed daar ook zijn stoelgang. Nu, 6 jaar later, is Buddy een geweldig huisdier! Hij duikt nog steeds in elkaar bij bv. een harde windvlaag of een onverwachte beweging, maar verder zijn alle mankementen die hij volgens de broodfokker had verdwenen. ;-)

    Ik vind het hartverwarmend dat er mensen rondlopen met de mentaliteit dat dieren geen objecten zijn. We gaan er allemaal van uit dat dat zo is, maar als ge het uiteindelijk hoort, dan blijken er toch nog mensen die een hond kopen omdat ze in de mode zijn, of omdat de kinderen er al eventjes om zeuren, om die daarna dan weer een half jaar later in een asiel te droppen wegens een scheiding, teveel haarverlies, niet zindelijk te maken, te actief, ... Mocht iedereen uit de asielen adopteren en niet meer naar die hondenfabrieken trekken, dan zou de wereld een veel schonere plaats zijn! :) Ik hoop dat de mensen ooit massaal gaan inzien dat stamboomdieren niet perse betere dieren zijn, dat broodfokkerijen geen dierenparadijzen zijn, en dat ge een asieldier, dat dikwijls toch meestal al een kwalijk verleden achter de rug heeft, toch ook nog een volwaardig lid van uw gezin kunt maken.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. onze poes komt van een boerderij uit een nestje. Ze woont en leeft buiten en in het tuinhuis maar mag wel eens binnenkomen. Ze geeft een gelukkige, gezonde indruk en vindt het niet erg om gestreeld en geknuffeld te worden door de kinderen.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mooi artikel! Nooit genoeg reclame voor asielen. :) Er zijn nog altijd veel te veel mensen die hun hond bij een broodfokker kopen jammer genoeg. Ughhh.
    Mijn hond Mica komt uit Polen. :) Via Vagabond Pets naar België gebracht en dan ook even bij een gastgezin verbleven. Nu al bijna 4 jaar bij ons. :)
    Onze konijntjes hebben we ook geadopteerd (via Jodipro). We zouden graag een kat adopteren maar wonen op een drukke steenweg en hebben te veel schrik hiervoor. We zullen het dan maar bij een hond en konijntjes houden. :)
    Groetjes!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Als onze katten zijn steeds komen aanwaaien. Onze huidige kat Freddy is het laatste katje uit een nest dat anders naar het asiel zou gaan. Hij bracht dan weer zelf een wild kitten mee naar huis dat we dan ook maar geadopteerd hebben :-). Onze katten zitten voornamelijk in de wasplaats/garage/kelder en buiten omdat mijn man zwaar allergisch is. We zouden dolgraag een hond nemen maar helaas is dit geen optie, zelfs geen hypoallergeen ras (op aanraden van de huisarts). Ik vind het wel belangrijk dat kinderen kunnen opgroeien met huisdieren!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat mooi verwoord! En zo waar. Er zit precies wel wat Podenco in jullie mooie doggies?!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, dat zou goed kunnen! Er zit een beetje van alles in onze hondjes 😊

      Verwijderen
  8. ik ben dol op alle 5 jouw dieren! Met een extra hartje voor Lola <3 wat een scheetie is dat!

    BeantwoordenVerwijderen

Penny for your thoughts!