dinsdag 29 augustus 2017

HappyShoots in mijn tuin

Tupperware-party's en andere verkoopfeestjes waar het oestrogeen zegeviert, zijn niet echt aan mij besteed. Een hele avond naar gewichtige uitleg over plastic doosjes luisteren ... Naah, verspil je uitnodiging niet aan mij. Maar het concept dat begin deze maand het levenslicht zag en op het principe van de homeparty steunt, vond ik dan wel heel erg leuk!

Maak kennis met HappyShoots@home: je nodigt minstens 3 andere gezinnen met (één of meerdere) kinderen bij je thuis uit, jij zorgt voor lekkers en drankjes, en terwijl jij en je gezelschap de hele namiddag gezellig keuvelen (niet per se over plastic doosjes) haalt fotograaf Niels de kinderen en gezinnen een voor een voor zijn lens. Zijn professionele fotostudio stelde hij ondertussen al op in je huis of tuin.

Zondag mochten wij het gloednieuwe concept in primeur uittesten, zij het in een light-versie met slechts 2 gezinnen: het onze en dat van Liesbeth.

Kijk even mee.



 







 




Na afloop van de shoot kun je de foto's bekijken op een laptop en kun je je favorieten bestellen, van digitale beelden tot prints, canvassen, stoefboekjes en meer. En de gastvrouw? Die krijgt 10% van wat er die dag wordt besteld. De fotoshoot is volledig gratis. De foto's kun je vrijblijvend aankopen. Hieronder zie je onze favorieten van die namiddag.








Wij hadden een supergezellig namiddagje met Liesbeth en haar kroostrijk gezin. En we hebben nu eindelijk die gezinsfoto's waar zo vaak naar wordt gevraagd, maar die ik nooit heb!

Meer info over HappyShoots vind je hier

 

zaterdag 26 augustus 2017

Hoe verkoop je snel je huis?

Het huis naast het onze staat nu al 9 maanden te koop, en dat bracht me op een blogidee. Want wat huizen verkopen betreft, zijn we hier niet aan ons proefstuk toe. Wie hier regelmatig komt lezen weet dat ondertussen al. Voor het eerste huis, in een verlaten Waals gat, bepaalden we een prijs met de natte vinger en vroegen we te veel. Er kwamen genoeg kijklustigen op af, maar tot een verkoop kwam het niet. Een week later al verlaagden we de prijs met (slechts) 10.000 euro en het huis was nog diezelfde dag verkocht.

Voor ons tweede huis lieten we een schatter komen. We zetten het huis op Immoweb voor precies het geschatte bedrag. Na één dag online hadden we al prijs. Een bordje met 'te koop' ophangen is er zelfs niet eens van gekomen.



Je kunt dus wel begrijpen dat we een beetje kicken op huizen verkopen, al zijn we niet snel van plan het derde van de hand te doen. Moest ik niet zo van mijn job houden, ik zou meteen aan de slag gaan als home stager!

Mijn tips om je huis snel te verkopen:

  • Laat je huis schatten door een professionele schatter en vraag dat bedrag. De verleiding is groot om meteen een hoger bedrag te vragen, maar dan loop je ook het risico dat je vastgoed "verbrandt": het staat te lang te koop en wordt uiteindelijk voor een te lage prijs verkocht, met alle stress van dien. Wij hebben het belang van een correcte prijs met onze eerste 2 huizen zelf ondervonden.
  • Steek werk in je foto's, of je die nu zelf maakt of laat maken. Dat betekent ook dat je opruimt voor je ze neemt. Dat klinkt vanzelfsprekend, maar je moet maar eens rondneuzen op Immoweb om te weten dat het dat voor veel verkopers allesbehalve is. Verplaats rommel uit de woonkamer desnoods even naar de gang om foto's van die woonkamer te nemen en vice versa, maar vermijd tjokvolle foto's! En doe alsjeblieft de gordijnen open, maak de bedden op en sluit de bril en het deksel van het toilet. Het is niet te snappen hoeveel verkopers daar hun laars aan lappen ... en hoeveel makelaars zo'n foto's op hun website durven zetten! And on that note: je verkoopt je huis, dus dat betekent dat je gaat verhuizen. Het perfecte moment om schoon schip te maken! Rij dus met aanhangwagens vol rommel naar de Kringwinkel en het containerpark vóór je het huis te koop zet. 
  • Denk vakantiehuis, zowel voor de foto's als de bezoeken. Je huis moet er gezellig uitzien, maar ontdaan van rommel en te persoonlijke details. Neem kadertjes met foto's van het gezin en tekeningen van de kinderen even weg. Je bezoeker moet zich gemakkelijk kunnen voorstellen dat hij/zij daar woont. Hou ook je aanrecht minimalistisch. Bezoekers moeten zin hebben om in jouw keuken te koken. Met een vol aanrecht lukt dat niet!
  • Doe alle lichten aan. Grote lichten en sfeerlampjes. Tenzij je bezoeken plant op een zonovergoten zomerdag, uiteraard. Je kamers zien er zo niet alleen lichter, maar ook gezelliger uit.
  • Verlucht grondig en zorg voor een aangenaam geurtje. Een vieze geur als eerste kennismaking is een grote afknapper. Zet desnoods een taart in de oven. Niets zo gezellig als dat, en het is weer een lichtje extra!
  • Zet bloemen op de tafel, want bloemen doen wonderen.
  • Zet de tekortkomingen van je huis niet extra in de verf. Staan je fietsen doorgaans in de gang omdat je geen garage hebt? Ruim ze voor de bezoeken uit het zicht! Ruim trouwens die hele gang op, want er is geen slechtere eerste indruk dan een gang vol jassen, schoenen en boekentassen waar je over moet stappen. Je gang zet de toon voor de rest van het huis. Maak die dus uitnodigend.
  • Die roze slaapkamer of dat zacht paarse toilet, daar zullen je bezoekers nog wel over kunnen kijken. Maar ga met een flinke lik witte/lichte verf over opvallende (accent)muren in de belangrijkste leefruimten of inkomhal. Het lijkt zinloos om nog te gaan schilderen in een huis dat je verkoopt, maar het loont wel degelijk de moeite om het neutraal en licht te maken!
  • Wit en licht dus. Ik zou zelfs zo ver gaan om zware gordijnen, die de ruimte ook donkerder doen lijken, te vervangen door goedkope, witte en luchtige gordijnen van bijvoorbeeld Ikea. Instant return on investment verzekerd!
 
 En tot slot nog een paar tips voor wie zijn huis zelf verkoopt, zonder makelaar:
 
  • Wijs je bezoekers op de pluspunten van het huis en reik voor negatieve punten een oplossing of alternatief aan (bijv. geen tuin, maar wel een park vlakbij). Denk daar al vooraf over na.
  • Loop tijdens het bezoek mee om de nodige uitleg te geven, maar laat de rest van het gezin zich in stilte bezighouden. Nogmaals: je bezoekers moeten zich kunnen inbeelden dat zij daar wonen, en dat gaat niet als je kinderen druk lopen te doen. Geef je bezoekers na de rondleiding eventueel nog even de tijd om het huis verder te verkennen, terwijl jij en je gezin zich rustig en discreet op de achtergrond houden.
  • Denk na over de planning van je bezoeken. Voor de verkoop van ons 1e huis lieten we bezoekers tegelijk komen. Voor het 2e huis lieten we ze na elkaar komen, met telkens een halfuur tot uur per bezoeker. Zo hoef je maar één keer alles op te ruimen en te "stagen" en het verhoogt de druk bij geïnteresseerden aanzienlijk! Weet wel dat dit ook zijn nadelen kan hebben. Bij de verkoop van ons 1e huis liet een enthousiaste vrouw meteen weten dat ze ging kopen, om zich de volgende dag te bedenken omdat ze eigenlijk niet in Wallonië wou wonen ... En tegen dan waren alle andere bezoeken al geannuleerd!

 

maandag 14 augustus 2017

Mijn plastic vloerkleden

Hier in huis ligt zowat alles wat er maar bestaat aan vloerkleden, van een koehuid tot een oosters tapijt over tapijten in sisal ... Maar met zoveel dieren in huis zijn zo'n vloerkleden niet altijd ideaal. Je moet ze regelmatig (lees: dagelijks) stofzuigen en je zult zien dat als zo'n dier moet overgeven, het zich eerst naar een vloerkleed zal slepen om dat daar te doen. Geen idee waarom, maar gewoon op de harde vloer overgeven, daar doen mijn beesten niet aan mee. Overgeven gebeurt hier in luxe!

Ik was dan ook heel blij enkele jaren geleden kennis te maken met plastic vloerkleden die er ook echt leuk uitzien en bovendien deels uit gerecycled plastic bestaan. Je gaat er gewoon met een dweil over en ze zijn weer schoon! Je kunt ze bovendien omdraaien, waardoor de kleuren van een eventueel patroon worden "omgewisseld". En loop je er veel over, dan verslijten ze een beetje, waardoor ze eigenlijk nog meer op een echt tapijt gaan lijken. In de winkel waar wij ze kochten, waren zelfs verschillende klanten kandidaat om het fel belopen toonzaalmodel te kopen.

Ondertussen ligt er eentje in de keuken (opzettelijk scheef, het spijt me), in de slaapkamer en op het terras. Want je kunt ze zowel binnen als buiten leggen. De onze zijn van Brita of Sweden (binnen) en van Bloomingville (terras), maar je vindt er tegenwoordig steeds meer. Kijk bijvoorbeeld hier maar eens.







 

woensdag 9 augustus 2017

Een lekkere quiche ... en een grote beslissing

Mijn vriendin stuurde me vorige vrijdag een berichtje: "Tip voor een Netflix-film om samen met de kinderen naar te kijken: Okja!" Ik zocht de trailer op en dat leek me inderdaad een gezellige film voor het hele gezin. Een schattig supervarken dat samen met haar baasje ontsnapt aan de gemene boeven. We zagen het compleet zitten en nestelden ons diezelfde avond met z'n allen voor de buis.

Maar Okja is geen schattige familiefilm. Het is één grote aanklacht tegen de vleesindustrie, een verhaal dat nog heel lang blijft nazinderen en ons volwassenen tot dikke tranen roerde. We bleven tevergeefs wachten op een happy end maar besloten de film op 19 minuten voor het einde stop te zetten omdat we het niet meer konden aanzien. Mijn man keek de volgende dag naar het laatste stukje en was daar compleet van ondersteboven.

De film maalde nog een hele week door mijn hoofd. Okja is een fictief dier, een digitaal fantasiebeest, maar de achterliggende boodschap en realiteit zijn levensecht en hakten er bij ons stevig in.

Wij aten hier thuis al heel weinig vlees, en veel hadden we niet nodig om te beslissen volledig vleesvrij te gaan leven. Okja heeft ons dat laatste duwtje gegeven. Elliot is opgelucht, want die voelde zich al langer niet goed bij het eten van vlees. June vindt het moeilijker. Die stelde nog voor om enkel verongelukte dieren te eten. Maar op een spekblokje en wat boterhamworst van twijfelachtige kwaliteit na verandert er eigenlijk niet veel voor ons.

Ik zou deze beslissing kunnen samenvatten tot een simplistische "het is zielig voor de diertjes", maar het is zoveel meer dan dat. In het huidige klimaat kunnen we het ons simpelweg niet meer veroorloven om massaal vlees te blijven eten. En het is tegenwoordig zo gemakkelijk om een vegetarische maaltijd op tafel te zetten. De mogelijkheden zijn dankzij de vele kookboeken en recepten die je online vindt eindeloos en je hoeft vlees eigenlijk geen moment te missen.

Enfin, iedereen doet waar hij zich het best bij voelt, en ik wil ook geen preek afsteken. Maar wij voelen ons goed bij deze beslissing.

Maar moest je ook twijfelen, en je durft Okja niet aan, dan kan deze groentetaart je misschien wel over de streep halen. Ik maakte ze vier weken geleden voor het eerst en heb ze sindsdien al drie keer gemaakt, zo lekker is ze!

Het recept komt uit Hét Groenteboek van Delicious, een kookboek dat ik warm kan aanbevelen!



Taart met courgette, basilicum en geitenkaas

Ingrediënten voor 4-5 personen

1 rol bladerdeeg uit de koelafdeling van de supermarkt
2 middelgrote courgettes (± 650 g)
Een beetje bloem om uit te rollen
150 g ui, in dunne ringen gesneden
2 tenen knoflook, fijngesneden
1 groene peper, zonder zaadjes, fijngesneden
375 g zachte geitenkaas, in een rolletje
35 g basilicum
4 eieren + 1 extra
160 ml slagroom
160 ml volle melk
Ook nodig: een taartvorm van 24 cm ø (evt. siliconen), ingevet met olie

 
Verwarm de oven voor op 190 º C.

Bekleed de vorm met het bladerdeeg, laat overtollig deeg over de rand hangen en snijd de te grote hoeken deeg iets bij. Als je van plakjes bladerdeeg uitgaat, rol ze dan net iets groter uit en zorg dat de naden elkaar in de vorm iets overlappen en druk ze vast.
Snijd of schaaf de courgettes in de lengte in dunne plakken van 1 – 1½ mm.
Bestrooi de deegbodem met wat bloem en leg er een deel van de courgetteplakken op. Verdeel daarover wat uiringen, knoflook, groene peper, geitenkaas en basilicumblaadjes. Herhaal deze lagen tot alle ingrediënten op zijn, en probeer te eindigen met wat plakken courgette.
Meng de 4 eieren met de slagroom, melk en 2 tl zout en schenk dit gelijkmatig over de vulling.
Sla het overhangende deeg terug over de taart. Klop het laatste ei los en bestrijk het overliggende deeg ermee.
Bak de taart iets onderin de oven op een rooster in 55-65 min. diep goudbruin en gaar. Haal de taart uit de oven, laat hem eerst 10 min. rusten en snijd in punten.


Geniet ervan!


zondag 6 augustus 2017

Uitstapje: workshop kaas maken

Ik werd met het hele gezin uitgenodigd kaas te gaan maken in Passendale. Want het moet ook niet altijd over de oorlog gaan daar in de Westhoek. Kaas is minstens zo boeiend, en zoveel gezelliger. En hoewel ik echt verslaafd ben aan kaas, ligt dit nog heel moeilijk bij mijn kinderen. June is ondertussen verslingerd aan haar "Vader Jozef" (Père Joseph), maar weigert andere kaas te proeven, en Elliot is nog een beetje zoekende maar staat ondertussen ook open voor de wat gewaagdere kazen. Een bezoek aan de Oude Kaasmakerij leek ons dan ook ideaal om wat meer leven te brengen in die kaasqueeste!

Wij waren daar samen met Mama van Vijf en haar kroost, wat extra leuk was voor de kinderen, want met vriendjes aan je zijde is gewoon alles leuker en smaakt kaas zoveel beter.

Kaas maken blijkt eigenlijk helemaal zo moeilijk niet te zijn. June vat het speciaal voor jullie nog eens mooi samen, in glasheldere stappen:

1. Eerst moet je de melk thermometen tot 32 graden
2. Dan gaat er waspoeder bij (dacht ik, het kan ook een ander poeder zijn)
3. Dan gebruik je een pipet
4. Daarna zijn er barsten in de melk
5. Dan moet je met een mes heel veel snijden, maar echt veel
6. En dan pak je een zeef en je giet dat uit de pot in de zeef
7. En dan gaat al de wei weg
8. Dan blijven er nog dingetjes over
9. Je maakt de randjes los met een lepel
10. En ik denk dat je de hele tijd moeten blijven lepelen
11. Tot het water in de bak valt
12. Dan pak je een pot met gaatjes en een raar ding
13. Dan doe je de kaas in dat potje en je doet dat rare ding op de pot
14. En je perst de kaas naar beneden, maar niet te hard
15. Daarna zet je de ton erop en dan ga je eventjes op het springkasteel

Je ziet, dat kan nu toch echt iedereen!

Maar misschien zeggen beelden meer dan woorden ...





Op momenten dat de kaas even een momentje nodig had, trokken we met onze gids-kaasmaker het museum in. We leerden moeilijke woorden en prutsten aan rare kaasdingen.





We ontdekten heel veel over kaas, waarom hij een bepaalde vorm heeft, waarom er gaatjes in zitten, welke korst je kunt eten enz.



En dan was het eindelijk tijd om dat kaasje uit zijn rare dingetje te bevrijden en het resultaat te aanschouwen!


Je ziet dat dit een vers, zacht kaasje is. Ik had de kinderen deze zomer graag een workshop van 9 weken (met internaat) laten volgen om een iets rijpere kaas te leren maken, maar dat was helaas niet mogelijk. 

Kaas maken en ontdekken hoe het allemaal in zijn werk ging ... Het was een ongelooflijk boeiende wereld die hier voor ons openging! Dat kaas heerlijk is, wist ik al. Ik hoop alleen dat mijn kinderen hun ontdekkingstocht nog naarstiger voortzetten na deze leuke workshop.

Met dank aan onze gids-kaasmaker voor zijn engelengeduld met zo'n bende enthousiaste kinderen!

Wil je graag zelf kaasjes leren maken? Je vindt hier alle nodige info voor een toffe uitstap met (of zonder) kinderen!