vrijdag 26 mei 2017

Uitstapje: de Ninglinspo

Het kwik belooft de komende dagen flink op hol te slaan. Afkoeling vinden is bij zulke temperaturen niet gemakkelijk, maar wij vonden wel de ideale manier, zonder ook maar één euro te betalen!

We trokken gisteren met vrienden en een bende kinderen naar Aywaille, in de Belgische provincie Luik, waar een idyllisch en heel verfrissend bergriviertje stroomt. De naam: Ninglinspo!

Je kunt er kiezen uit verschillende wandelroutes. De kortste (het blauwe rechthoekje) is 6 kilometer lang en loopt volledig langs/door het riviertje. Wij gingen voor een wandeling van 7,9 kilometer (de gele driehoek, nr. 37) die voor een groot deel ook door de velden en het bos trekt. We begonnen daar met een bang hartje aan, met kinderen tussen 7 en 11 jaar oud, maar uiteindelijk was deze wandeling nog net te doen. Bij grote hitte raad ik deze route echter niet aan, want dan kan de zon flink branden op het bolletje en het duurt wel een eindje voor je aan het verkoelende water komt.

Wil je niet wandelen maar gewoon van het koele (lees: ijskoude) water genieten? Dan vind je vlak bij de parking al een schaduwrijk bos met genoeg uitdagingen voor de durvers, waaronder ook een uit de rotsen uitgesleten glijbaan!

Verwacht je bij dit weer, in het weekend, wel aan een grote drukte.

Waar rijd je naartoe? Het adres van de parking is Sedoz 27 in Aywaille. Onze gps vond die straatnaam niet, maar mijn iPhone dan weer wel. De gps-coördinaten zijn 50.468609,5.74354.

Maak je een langere wandeling, zoals wij, dan raad ik je toch aan vooraf een kaart te gaan vragen in het bureau voor toerisme. Niets zo frustrerend als wandelen zonder te weten hoeveel kilometer je nog voor de boeg hebt en hoe ver je nog moet stappen voor je in de rivier kunt plonzen!

Stevige stapschoenen voor de wandeling zijn uiteraard een must, maar denk voor de kinderen ook aan schoenen met een antislipzool die ook in het water mogen, want de rotsen voelen niet altijd aangenaam aan onder blote voetjes en zijn soms heel glad!










dinsdag 23 mei 2017

Kookboek onder de loep: Puur India

Je zag hier de voorbije maanden wel eens een recensie van een kookboek verschijnen. Koken is mijn lang leven, dus werk ik af en toe samen met uitgeverijen om vers geperste kookboeken uit te proberen. Uiteraard kies ik er wel die boeken uit waar ik meteen enthousiast van word. En dit is er zo eentje: Puur India van Meera Sodha. Haar eerste boek, Made in India, waar de culinaire wereld enorm lovend over was, is hier al enkele jaren immers een enorm succes.




En dat mag verbazen, want Indisch* en ik, dat klikte in het begin niet zo. Ik ging ooit, zo'n 20 jaar geleden, eens voor het eerst Indisch eten. Toen was dat nog echt exotisch en niet zo "mainstream hip" als nu. Maar niet alleen bleek dat Indisch voor mij belachelijk pikant te zijn, alle gerechten smaakten ook nog eens naar dat spul dat de tandarts vroeger op mijn tanden verstoof voor ze het spuitje gaf. De smaak van zeep eigenlijk. Ik snapte er niks van en moest gerecht na gerecht weer meegeven. Enkel de wel heel Indische dame blanche aan het eind mocht blijven staan.

Dat zeepspul bleek uiteindelijk koriander te zijn. Iets waar ik nog steeds de grootste moeite mee heb, omdat je net zo goed een bus Dreft over mijn eten kunt uitknijpen. Ondertussen weet ik dat ik net als veel andere mensen twee kopieën van het OR6A12-gen heb en dat dit mijn weerzin voor koriander verklaart. Maar het maakt wel dat ik veel exotische gerechten aan me moet laten voorbijgaan. En dat is voor iemand die onlangs krekels en wormen at behoorlijk frustrerend. Ik wil gewoon alles kunnen eten!

Maar Meera Sodha dus. Zij maakte de Indische keuken zo toegankelijk dat het voor ons de nieuwe patatten met worst is geworden. En bovendien kun je de korianderblaadjes en/of de chilipepers gewoon achterwege laten of apart serveren. Sinds mijn man eens kookte voor mij en vrienden en één grote chilipeper moest gebruiken, die niet vond in de winkel en dan maar zes (heel venijnige) kleintjes in het eten verwerkte, kijk ik trouwens heel streng toe op het gebruik van dat ding. Mijn lippen zwellen nog steeds op als ik aan dat moment terugdenk!

Heb je voor die Indische gerechten speciale ingrediënten nodig? Vaak wel, ja. Maar het meeste vind je tegenwoordig al gewoon in de supermarkt. En heb je echt iets heel speciaals nodig, dan lost een avontuurlijk uitstapje naar een Indische supermarkt in de stad dat probleem snel op. En het levert ook nog een mooi plaatje op in je keuken, met al die kleurrijke kruiden!




Nooit geurt het huis heerlijker dan wanneer er een prachtige mix van kruiden op het vuur staat te pruttelen. Sinds we de Indische keuken in huis haalden, is er zo'n wereld van aroma's en geuren voor ons opengegaan! Kardemom, oranjebloesemwater, komijn... Het was eventjes wennen aan die smaken, maar ze maken van koken zo'n avontuur! En bovendien is zo'n Indische curry in geen tijd klaar en worden restjes gemakkelijk ingevroren. 

Eten mijn kinderen mee? Soms. Je maakt de gerechten zo mild als je zelf wil, maar het blijft een uitdaging. Indisch wordt hier dan ook meestal op tafel gezet wanneer de kinderen er niet zijn.

Puur India is in tegenstelling tot Meera Sodha's eerste boek volledig vegetarisch. Ook interessant is de alternatieve indeling van gerechten volgens de categorieën 'Perfect voor beginners', 'Doordeweekse gerechten (binnen een half uur op tafel)', 'Voor in de lunchtrommel' enz. Verder staan er een paar nuttige tips in, zoals 'De ene chilipeper is de andere niet', iets wat we zelf met scha en schande ondervonden. Verder worden glutenvrije, zuivelvrije en veganistische maaltijden ook met symbooltjes aangeduid. 

Puur India wordt uitgegeven door Fontaine Uitgevers, telt 304 pagina's (130 recepten) en kost € 29,95.


*Indiaas voor mijn Nederlandse lezers.

donderdag 18 mei 2017

Welke kleur(en) kies je voor je ramen?

Ik zou er zelf nooit op zijn gekomen om hierover te bloggen, maar ik kreeg al meermaals de vraag welke kleur mijn ramen hebben. En eigenlijk heb ik daar nog wel iets interessants over te vertellen ...



Binnen verfden wij alle muren en vloeren in RAL 9010. Dat is een echt wit dat toch niet koel aanvoelt, zoals bijvoorbeeld 9016 (verkeerswit), maar dat ook niet gelig of zelfs rozig kan uitvallen zoals dat met 9001 (crèmewit) wel het geval is, afhankelijk van het licht. Het is een wit dat gewoon wit blijft, ongeacht de lampen die je gebruikt of het licht dat binnenvalt.





Maar voor de buitenkant van de ramen vonden wij 9010 net iets te "goedkoop" ogen. Daar wilden we wél het warme 9001 (crèmewit), omdat het licht buiten gewoon "eerlijker" en het risico op een ongewenst effect dus ook zo goed als nihil is. Bovendien gaat crème ook zo mooi samen met onze rode baksteen en de lijnen die onze gevel sieren.

Maar dat was buiten de ramenverkopers gerekend. "Dat wordt nooit gedaan, mevrouw. Wie buiten crème pakt, pakt ook binnen crème". Uitleggen dat we niet de gewoonte hebben ons te conformeren naar de smaak van Jeanne met de pet had niet veel zin. Grijs/wit of groen/wit, het was allemaal geen probleem. Maar crème met wit combineren? Hoe durfden we!

Eén ramenverkoper stuurde ons de laan uit met de boodschap dat we het onmogelijke vroegen, een andere plakte daar verontschuldigend een lange technische uitleg aan vast, een andere belde de fabrikant om te vragen een uitzondering te maken. De ene fabrikant weigerde, de andere ging akkoord.

  
We kregen dus onze zin en hebben nu buitenschrijnwerk dat mooi bij de gevel past, terwijl we onze RAL 9010 binnen consequent konden doortrekken. Ook de houten vensterbanken en het lijstwerk werden in die tint geverfd, en dat levert een mooi, uniform resultaat op. De raamlijsten gaan op in het geheel, en dat is precies wat we wilden.

Voor de veranda kozen we trouwens antracietgrijs. De binnenkant is wit. Of wat had je gedacht? De houten voordeur kreeg een blauwgrijze kleur.

Ter info: onze ramen werden uiteindelijk geplaatst door Belisol. Ik weet eigenlijk al niet meer of we hiervoor een meerprijs betaalden ... Maar als het zo was, zal het alleszins niet veel zijn geweest.

Dus laat je niet afwimpelen en durf voor de keuze van je ramen gerust de platgetreden paden te verlaten!



donderdag 11 mei 2017

Snel en efficiënt opruimen: mijn tips!

Zo nu en dan krijg ik op Instagram de opmerking: "Amai, jouw huis ligt er altijd zo netjes bij!" Ik geef toe dat ik wel eens iets uit beeld schuif voor een mooiere foto, maar het klopt wel: mijn huis ligt er meestal wel heel netjes bij. Je kunt het zielig vinden, maar ik word gelukkig van een opgeruimd huis. Het opruimen zelf geeft me al een goed gevoel. Het maakt mijn hoofd leeg en ik merk dat ik daarna meer geduld heb. Winwin, all the way. Bovendien werk ik thuis, en ik functioneer gewoon beter in een ordelijke omgeving.



Mijn huisgenoten klagen niet over mijn opruimzucht. Integendeel, want ik ga gelukkig niet maniakaal te werk en ze zijn ook maar zelden iets kwijt. En eigenlijk is mijn man (bijna) even ordelijk. Nu de kinderen nog!

Hoe ik mijn huis zo netjes hou? Ik verklap je mijn 7 tips:

1. Ik heb een rommelmand. Ga dat nu niet googelen of zoeken op Bol, want ik heb dat woord zelf bedacht. Wat doe ik nu met die mand? Ik neem die eigenlijk regelmatig mee door het huis en steek er alles in wat niet in die kamer thuishoort. En als ik dan in de juiste kamer kom, lever ik die prul daar weer netjes af. Er ligt ook trouwens altijd een plantenspuit in, zodat ik onderweg mijn planten nog kan verzorgen. 's Avonds, wanneer ik mijn kinderen in bed stop, gaat de mand mee naar boven en laat ik de kinderen alle speelgoedjes die erin zitten weer op hun plaats leggen. Ik neem de mand weer mee naar beneden met de kleertjes voor de volgende dag in, samen met de vuile sokken en wikkels van meegesmokkeld snoepgoed die ik onder hun bed vond. 

Die rommelmand zit soms goed vol, maar dat is niet erg, want alle rommel is geconcentreerd op één plek. Hou er wel rekening mee dat de bodem al snel verdwijnt onder een laag schroefjes, legoblokjes en elastiekjes. Ook handig: je poetsvrouw weet waar ze naartoe moet met alle prulletjes die ze op haar weg tegenkomt. En krijg je bezoek op een moment dat het huis er ontploft bij ligt? Dan gooi je alle rommel snel in de mand!

Je kunt hiervoor eender welke mand gebruiken, maar ik koos voor een decoratieve bolgamand. De mijne (zie foto) vond ik op een marktje in de Dordogne, maar je vindt ze bijvoorbeeld ook bij Dille & Kamille, in verschillende kleurtjes.

2. Ik installeerde pauzesoftware op mijn computer: deze tip is vooral nuttig voor wie net als ik thuis werkt. Nadat ik mijn schouder vorige zomer compleet blokkeerde door steeds weer te lang aan mijn computer te zitten, installeerde ik Workrave. Dat werkt zo: om de 40 minuten laat mijn computer me weten dat het weer tijd is voor een pauze van 10 minuten (hoewel je dit ook anders kunt instellen). In die tijd doe ik weer iets nuttigs in het huishouden: ik stofzuig, ik hang de was op, geef de planten water of dweil de gang. De pauze is niet verplicht, dus je computer blokkeert niet, maar ik neem ze wel consequent, want voor je het weet zit je uren op die stoel. Je verschiet ervan hoe snel die 40 minuten omvliegen!

3. Hou het aanrecht vrij en maak de bedden op. Dat motiveert om ook de rest van de kamer netjes te houden. Zolang je aanrecht een oorlogszone lijkt, zul je ook niet snel geneigd zijn de rest van de kamer op te ruimen. En trouwens, een maaltijd bereiden aan een overvol aanrecht ... Ik zou daar stress van krijgen!

4. Vouw gedroogd wasgoed, met uitzondering van hemden en bepaalde jurkjes, gewoon op zonder ze te strijken. Ze zitten vol kreuken wanneer je ze opvouwt, maar je zult zien dat ze later strak uit de kleerkast komen! Tonnen tijd heb ik me daar al mee bespaard en ik hoef niet tegen bergen wasgoed op te kijken.

5. Kleef een sticker 'Geen reclamedrukwerk' op je brievenbus. Het is beter voor het milieu, en reclameblaadjes blijven toch altijd liggen omdat ze nog "gelezen" moeten worden.

6. Lees 'Opgeruimd!' van Marie Kondo. Het helpt je afstand te doen van overbodige spullen, zet je aan het denken en verandert je hele kijk op bezittingen.




7. Hang een organizer aan de voordeur, waar je sleutels, je zonnebril, je portemonnee enz. in kunt achterlaten. Vooral voor mannen is dit handig, want die hebben meestal geen handtas en laten die dingen overal rondslingeren. In mijn bakje ligt een tube zonnecrème en een lippenstift, voor die snelle retouches voor je de deur uit gaat. De kinderen kregen geen bakje, die laten alles toch gewoon rondslingeren. Tsk. Ik vond dit wandrekje bij Maisons du Monde (aangenaam verrast tijdens mijn laatste bezoek, want ik was geen fan). Het brievenhoudertje komt van & Other Stories (zwaar fan).

Oei, mijn 40 minuten zijn om! Ik moet je laten ...

 

donderdag 4 mei 2017

Al twee jaar ...

Precies twee jaar geleden, op 4 mei 2015, trokken wij met ons hele hebben en houden naar ons huidige huis. Ik kan niet geloven dat we hier al 2 jaar wonen! En wat ik me ook afvraag: ga ik me hier ooit meer thuis voelen dan nu al het geval is? Want dit huis voelt nu al zo keihard aan als thuis dat dat gevoel volgens mij niet sterker kan worden. Gek toch, hoe zo'n vreemd huis, met een vreemde geur en vreemd behang aan de muren, waarop je door de nicotinevlekken nog precies kunt zien waar de kaders hingen, volledig van jou kan worden. Dat dit huis twee wereldoorlogen heeft meegemaakt, dat hier waarschijnlijk mensen zijn gestorven en geboren ... Na twee jaar staan we daar amper nog bij stil en is dat huis volledig van ons geworden (toegegeven, ook wat van de bank), steken we het stukje bij beetje vol met eigen herinneringen.


Die 4e mei was het huis op het nippertje instapklaar geraakt. Enkel de spoelbak en de kraan werden nog op de verhuisdag in ons keukenmeubel geplaatst. Ik kreeg die dag ook een telefoontje van mijn beste vriendin, met het prille nieuws dat ze zwanger was van haar derde kindje. En nu kruipt datzelfde kind door mijn kattenluik zodra hij maar even de kans krijgt ... Twee jaar geleden al!


In die twee jaar openden we ook nog eventjes een concept store, kwamen we met ditzelfde huis op tv en stonden onze gang en kat op de cover van een magazine. Een gang die er iets meer dan twee jaar geleden nog compleet anders uitzag! Wat kan er op twee jaar veel veranderen! Moest je 't allemaal op voorhand weten ...

Liever niet eigenlijk!