zondag 22 oktober 2017

Sweet: bakken met Ottolenghi

Dat ik een grote Ottolenghi-fan ben, is een understatement. Zijn recepten zijn altijd een schot in de roos. Terwijl gerechten uit andere kookboeken nu eens een succes maar vaak ook 'meh' zijn, heb ik in die van hem altijd het grootste vertrouwen. De man is een goochelaar!

Na Het Kookboek, Plenty, Jerusalem, Plenty More en Nopi, die ik als grote fan uiteraard allemaal in huis heb, kwam onlangs ook Sweet uit, het bakboek waar Yotam Ottolenghi samen met bakgoeroe Helen Goh drie jaar aan werkte, tot alles helemaal goed zat, zoals we dat van hem gewoon zijn.

Toch was ik niet meteen overtuigd van de noodzaak om dit boek aan mijn collectie toe te voegen. Want bakken, ik doe dat wel graag. Maar ik vind het al een hele kunst om iedere dag een degelijke maaltijd op tafel te krijgen. En als je dan een halve dag in de keuken hebt gestaan en een dampende taart uit de oven haalt, dan heb je nog niet gegeten. Kun je daarna gewoon opnieuw de keukenschort voorbinden om de kinderen een degelijke maaltijd voor te schotelen en al dat zoets goed te maken.

Een leuke bezigheid voor een dooie zondag, dat is het natuurlijk wel. Een muziekje op, je gezin dat rondom je gewoon zijn ding doet en niemand die je opjaagt. En dan het zalige gevoel dat over je komt wanneer je zo'n goddelijk gebak uit de oven haalt en het hele gezin ineens rond je staat, want wat ruikt dat heerlijk! Toegegeven, op de gezelligheidsschaal scoort bakken op zondag toch wel heel hoog!

Mijn man en ik kozen elk een receptje uit om het boek te testen. Hij bakte toen zijn ouders op bezoek kwamen en speelde het veilig met abrikozen-amandeltaart met kaneel. Zelf waagde ik me aan speculaas met een vulling van amandelspijs.





Beide gebakjes waren toppers en ik zou ze graag nog eens maken/eten, maar al het andere lekkers in Sweet vraagt erom uitgeprobeerd te worden. Met dit boek ben ik nog wel een flink aantal zondagen zoet!

Wat vind je in dit bakboek? De hoofdstukken zijn achtereenvolgens koekjes en biscuits, minicakes, cakes en taarten, kwarktaarten, platte taarten in een deegbodem, nagerechten en zoete snoeperijen getiteld.

De recepten worden uitvoerig toegelicht, de ingrediënten staan helaas niet altijd in je keukenkast en achter sommige moet je misschien wel even zoeken, maar het repertoire is zo ruim dat iedereen hier wel iets uit kan maken. 

En mijn kippen? Die weten eindelijk waarom ze eitjes uit hun lijf persen!
  
 
Ik ontving dit recensie-exemplaar van Agora nv. Sweet wordt uitgegeven bij Fontaine Uitgevers, telt 384 pagina's en kost € 29,95.


 

woensdag 18 oktober 2017

De lelijkste blogpost ooit

Opgelet, dit is geen blogpost voor gevoelige lezertjes. Deze foto's kunnen je netvlies ernstige schade toebrengen. Verder lezen is op eigen risico.




Mijn gang ken je ondertussen al. Maar er is één deur die op foto's altijd angstvallig gesloten blijft: onze Chamber of Horrors!

Het is de kamer die we niet meer kunnen missen, maar die tot nu toe aan de renovaties wist te ontsnappen. Hier ligt, hangt, staat en slingert alles wat anders in de gang zou liggen, hangen, staan of slingeren, namelijk jassen, schoenen, rugzakjes, boekentassen, steps, handschoenen en sjaals, en als we dan toch bezig zijn ook maar ineens de stofzuiger, de benches van de honden, de kussens van het terras en de eierdozen voor bezoekers die verse eitjes mee krijgen.

Een heel handige ruimte dus, deze "vestiaire", want een opgeruimde gang is mijn lang leven. En ze verdient nu wel een make-over! De foto's hieronder zijn best al moeilijk te verteren, maar het wordt pas echte horror als je de foto met de cementtegels ziet. Mijn hart maakte een sprongetje toen ik na wat krabben aan het vinyl een authentieke cementtegel ontdekte. Ik krabde een dik uur vlijtig verder en vond toen enkel nog lelijke beige tegels. Ook een kamer met een sarcastisch gevoel voor humor dus.










Het spijt me dat ik jullie dit aandeed. Maar ik maak het binnenkort goed met mooie foto's van onze vernieuwde vestiaire!

Trouwens, het woord vestiaire dekt de lading nogal goed, maar is wat saai. Iemand een creatieve suggestie?


zondag 8 oktober 2017

Creatief met verfrestjes

Ik kocht een potje roze verf om de deuren van de berging te verven en hield een mooi bodempje verf over. Eigenlijk hoopte ik daar al op, want ik vind het heel leuk om nog wat leuks te doen met die restjes. Een jaar of zo geleden gebruikte ik een restje blauwe verf om een van de stoelen aan onze tafel te schilderen, en ik besloot hetzelfde te doen met deze roze verf.

Deze eenvoudige stoelen kochten we ooit eens in de Marollen in Brussel. De rest komt uit Kringwinkels. Deze zachtroze stoel vormt voor mij de perfecte aanvulling op deze speelse stoelenmix. Het enige wat ik nu nog wil doen, is de uiteinden van de poten van een van de ongeverfde stoelen "nonchalant" in gouden verf dopen. En dan is mijn bonte stoelencollectie helemaal compleet!





Ik gebruikte dit restje nu op een stoel, maar verfde in het verleden ook vogelkastjes, plankjes, een bureautje en een sleutelkastje met kliekjes verf.


woensdag 4 oktober 2017

De hanglampjes die niet hangen

Vorige donderdag lag de nieuwe Playtime collectie van See You at Six bij Madeline in Bazaar. Omdat de stofjes belachelijk snel de deur uitgingen omdat ze ook zo belachelijk mooi zijn, ben ik nog diezelfde dag een voorraadje gaan inslaan. En toen kreeg ik plots geen vertaalwerk meer binnen. Het is alsof het zo moest zijn, iets van sterren en planeten op één lijn die precies naar mij wees of zoiets ... Tijd voor een naaidagje dus! En zo kwam het dat ik vrijdagochtend mijn naaikamer in dook en er weer uitkwam met 4 stuks: 2 sweaters en 2 sweaterjurkjes. Ik gebruikte hiervoor het Mitch patroon uit La Maison Victor (editie 5/2016). Voor de jurkjes verlengde ik het patroon. Omdat LMV voor maat 146/152 een lap stof van 120 cm aanbeveelt (en voor maat 128 slechts 50 cm) heb ik nog getwijfeld of 120 cm niet te veel zou zijn. Ik besloot zeker te spelen en zat uiteindelijk met net genoeg overschot voor nog een sweatertje in maat 128, voor June. Nu kunnen ze twinnen, moesten ze op een dag beslissen vriendjes te worden.

Op Instagram kreeg ik de voorzichtige opmerking dat ik de zwarte stof ondersteboven had gebruikt, omdat de lampjes naar boven zijn gericht en niet hangen. Met onderstaande foto bewijs ik dat ik het juist heb gedaan en alle anderen fout zijn.



De sweaterjurkjes zijn zo comfy dat ik misschien ook wel eentje voor mezelf maak. Ik heb mijn kinderen het hele weekend niet uit hun sweatertjes gekregen! Een paar sfeerbeeldjes.





Ik kocht mijn stofjes bij Madeline in Bazaar, op 5 minuten van mijn deur, maar je zult snel moeten zijn als je ze nog wilt bemachtigen, want ze vliegen de deur uit!
 

zondag 1 oktober 2017

Oona en Juliette in de keuken met June

Ik kwam nu even niet op een betere titel, maar het vat alles wel mooi samen. Juliette is een hemdje uit La Maison Victor en Oona is een jurkje uit hetzelfde naaiblad.

Het hemdje was een uitdaging, met al die plooitjes op voor- en achterpand. Het was ook zo ongeveer op het moment dat ik van frustratie al het haar uit mijn hoofd wou trekken dat ik zag dat dit projectje 4 huisjes had gekregen (de moeilijkheidsgraad van LMV gaat van 1 tot 4 huisjes). Een luie naaister als ik zou er nooit aan zijn begonnen als ik er vooraf op had gelet.

Maar kijk, de missie is dan toch geslaagd! En de Oona jurk, die staat tomboy June echt op het lijf geschreven. Omdat we hier niet te veel meer aan poseren doen, fotografeerde ik ze op een moment dat ze net uit het kippenhok kwam (bewijs: de vuile knietjes) en papa in de keuken stond om het avondmaal te bereiden. Zelf vond ik dit als kind een van de gezelligste momenten thuis: de heerlijke geuren in de keuken, de verwachting van een warme maaltijd, gewoon wat rondhangen in een gezellige drukte, een worteltje meenemen van het aanrecht ... 










Ter info: ik liet in de Oona jurk de blinde rits en zelfs de elastiek achterwege en stikte de tailleband volledig toe. De dag nadat ik deze foto's nam, heb ik er nog een elastiek in gestoken, maar achteraf gezien was dat niet nodig geweest. Ik moet er nu wel bij zeggen dat ik een heel smalle dochter heb, dus hier komt misschien niet iedereen mee weg.

De Oona jurk komt uit editie 5 van 2017. Het stofje is een gabardine van bij Madeline de Stoffenmadam. De knoopjes slingerden nog rond in mijn knopenschuifje, maar bleken perfect voor dit jurkje.

Het Juliette hemd komt uit editie 6 van 2016. Het stofje is er nog eentje uit de eerste Playtime collectie van See You at Six, eveneens gekocht bij Madeline in Bazaar.