woensdag 21 maart 2018

De olijke tweeling fotografeert


Het is lente en woensdag! Het ideale moment om de olijke tweeling June en Ella met een fototoestel de tuin in te sturen om 'de lente' te fotograferen en ze volledig hun zin te laten doen! Ik legde uit hoe de autofocus werkt in de hoop dan zo af en toe toch nog een scherpe foto te hebben en liet ze verder hun plan trekken.




Ik zette de foto's op mijn computer en liet ze zelf een selectie van hun favorieten maken. De snottebellen en de bilspleetjes op de schommel hebben het dus niet gehaald, maar deze foto's zijn ook al de moeite! Zo gemakkelijk was bloggen nog nooit!

Kortom, de lente door de ogen van twee 10-jarige meisjes! 




















zondag 11 maart 2018

Dietemiet biecht iets op

Ik draag een groot geheim met me mee, en het moet eruit. 

Ik vind het niet leuk dat je je schoenen draagt in mijn huis. 

Daar, het is eruit. 

Man, dat lucht op!

Vroeger stapte ik gewoon met mijn stappers overal binnen. Dat vond ik maar normaal. Had het nooit anders geweten eigenlijk. Maar toen raakte ik bevriend met een Turks meisje dat ondertussen mijn beste vriendin en praktisch een buurvrouw is. Toen ze nog bij haar ouders woonde en ik er werd uitgenodigd, moest ik mijn schoenen bij de voordeur achterlaten. In haar cultuur betuig je immers je respect door je schoenen uit te trekken voor je iemands huis binnenstapt. Ik kreeg gezellige, gehaakte pantoffeltjes aangeboden en ging de leefruimten binnen. Dat was even wennen, maar ik vond het wel gezellig zo. Je voelt je ook meteen thuis zo zonder je schoenen aan.



Ook in Scandinavië is het vanzelfsprekend dat je in huis je schoenen uittrekt. Andermans huis betreden met je schoenen aan vinden ze daar heel onbeleefd. Je schoenen uittrekken getuigt juist van respect voor het huis van je vrienden, en voor hun bezittingen. Hetzelfde in Japan en andere Aziatische landen. In die culturen wordt het ook als een vorm van gastvrijheid gezien om je gasten pantoffels aan te bieden. Het betekent dat ze welkom zijn, dat ze zich thuis mogen voelen in je huis. En ik ben van dat idee gaan houden. Ik vind het ook gezellig als gasten bij mij thuis met pantoffeltjes rondlopen. Bezoekers gaan zo voor een paar uur gewoon deel uitmaken van het gezin.

De schoenen uitdoen bij mijn vriendin bleef uiteraard een gewoonte, ook toen ze haar eigen huis en gezin had. Maar ik ben het ook bij anderen gaan doen. Want als ik mijn schoenen uitdoe uit respect voor haar woning, waarom zou ik dat respect dan niet voor anderen opbrengen? Het leek me evident. Maar er wordt vaak met veel gefrons op gereageerd. En uitleggen waarom ik het doe, daar begin ik dan ook niet aan. Maar toch blijf ik koppig mijn schoenen uittrekken bij ieder bezoek.

Maar het houdt helaas niet op bij gastvrijheid en respect. Ik woon in de stad en leg de meeste afstanden te voet af. Ik heb nog even overwogen een filmpje te maken van de viezigheid die ik dagelijks op de stoep moet omzeilen, maar ik ga het je besparen. In de stad ligt de stoep bezaaid met uitgestreken hondenpoep en fluimen. Dikke, vettige fluimen van ongegeneerde rochelaars*. En die viezigheid nemen mensen gewoon hun en mijn huis mee in.

Vind je dat overdreven? Lees dan dit artikel eens.

Dus ja, ik ben die ene vriendin. Maar ik durf je niet te zeggen dat ik je schoenen liever aan de voordeur zie staan. Ik heb schrik dat je me een freak gaat vinden. Ik heb een mandje met pantoffeltjes, maar durf dat niet in de gang te zetten. Je hebt me misschien al eens gevraagd of ik graag heb dat je je schoenen uittrekt, en misschien heb ik dan wel geantwoord "Nee joh, laat maar aan". Om mezelf dan voor het hoofd te willen slaan, want waarom durf ik niet toe te geven dat ik dat wél wil? Want is het nu echt zo vreemd en onredelijk om van je gasten te verlangen dat ze hun schoenen uittrekken?

Nu het hoge woord eruit is, ga ik misschien van die gezellige Marokkaanse pantoffeltjes kopen, in veel kleurtjes, om die in een mooi mandje aan de voordeur te zetten. En als je dan bij mij op bezoek komt, dan mag je een mooi kleurtje uitkiezen en dan kun je je bij mij echt helemaal thuis voelen! Of neem anders gewoon je eigen pantoffeltjes mee of loop lekker op kousenvoeten verder. Hygge, lagom en fika zijn nu zo'n modewoorden... Voor mijn part mag de Scandinavische gewoonte om in huis je schoenen uit te trekken de volgende trend worden. We moeten er alleen nog een ronkende naam voor vinden, want daar is het zo vanzelfsprekend dat ze er zelfs geen naam voor hebben! Ik vind Sluva* wel iets hebben... Wat denk je?


* Met jullie ben ik ook nog niet klaar!
** In Vlaanderen zeggen we ook wel 'sloefen' tegen pantoffels

donderdag 8 maart 2018

De vogelspottende vertaler

Wie hoopt hier vandaag iets zinnigs te kunnen lezen, is eraan voor de moeite en keert best later nog eens terug. Maar nu heb ik natuurlijk je volle aandacht, dus zal ik het maar ineens vertellen. 

Het zit zo, ik schoof mijn bureau voor het raam. Want ik ben van plan het ontluiken van de lente dit jaar vanop de eerste rij te beleven! Ik las ook ergens dat als je tijdens je werk uitzicht hebt op het groen, je creatiever bent. En kijk nu wat een creatieve blogpost ik schrijf. Het werkt al!




Ik kijk zo hard uit naar de lente dat ik - in plaats van te vertalen - ook heb berekend dat mijn uitzicht binnenkort van links naar rechts helemaal vol bomen zal staan. Die staan er nu ook al natuurlijk, maar zonder blaadjes is er niet veel boom aan en kijk ik uit op de lelijke gebouwen van de Post. En de forsythia kan trouwens elk moment in bloei schieten, zowel die van mij als die van de Post! De creativiteit gaat echt van mijn scherm spatten!




Minstens één keer per minuut kijk ik nu op om te zien welke vogel er nu weer voorbij kwam gevlogen. Want ik wil natuurlijk niets missen. Meestal zijn dat duiven en eksters, die nu pas doorhebben dat er lekkers te rapen valt bij onze kippen, maar ik zie ook veel koolmeesjes, en zo nu en dan een meeuw en de Brusselse grasparkieten. Ik zit hier dus afwisselend aan zee en op een tropische bestemming, gewoon in Vilvoorde!



Dat is hier precies toch nog een interessante blogpost aan het worden!

En dan nog iets wat me opviel, op Internationale Vrouwendag begot: die vrouwtjesvogels worden constant lastiggevallen door de mannetjesvogels! Dat die macho's maar snel takjes beginnen te verslepen, zodat die vrouwtjes wat rust krijgen. En grasparkieten doen nogal veel kaka, zeg!

Kortom, ik ben echt zoveel wijzer en creatiever geworden sinds ik heb postgevat voor mijn venster om de lente te bestuderen.

Als je wil, post ik vanaf nu regelmatig een update. Ik ben er zeker van dat er nog veel spannende dingen staan te gebeuren in de boom voor mijn raam! Natuurpunt mag ook altijd contact met mij opnemen voor de telling van vogels in de omgeving van de Vilvoordse Post. Ik geloof niet dat daar al onderzoek naar werd gedaan.

PS: deze blogpost kwam tot stand in samenwerking met de lente, een vooruitzicht waar ik blijkbaar nogal blij van word.



zaterdag 3 maart 2018

Maak je eigen granola

Het gebeurt iedere keer opnieuw: ik maak granola, sta ervan te kijken hoe snel dat alweer klaar is én hoe lekker het is en neem me voor om er een wekelijkse gewoonte van te maken. En dan wordt dat geklasseerd bij de andere goede voornemens die er toch nooit van komen... Maar vanaf nu zal alles veranderen, want Elliot kreeg er vandaag maar niet genoeg van en eiste zelfs de pot op. Hij zal me er voortaan wel aan herinneren een nieuwe voorraad te maken!




Ik postte vanmorgen foto's van mijn Grote Ahornsiroopramp op Instagram en kreeg daarna zoveel vragen over die granola dat ik besloot er een blogpostje aan te wijden.

Wat doe ik in mijn granola? 

Wel, ik doe iedere keer weer wat mijn hart en mijn voorraadkast me ingeeft. Ik heb in mijn keuken een heuse granola-lade waar ik naar smaak ingrediënten uit haal. Ik ga hier niet beginnen met hoeveelheden en gewichten. Afwegen is echt niet nodig. Het kan gewoon niet mislukken! Just wing it!

Mijn basis is altijd havermout, maar je kunt ook speltvlokken of andere vlokken gebruiken. Bij mij gaat er al snel een hele zak in. Giet die in een kom en roer er naar smaak extra ingrediënten onder. Een paar voorbeelden:

  • In stukjes gehakte noten: pindanoten, pecannoten, hazelnoten, amandelen, ...
  • Zaden: chiazaad, lijnzaad, sesamzaad, ...
  • Geraspte kokos
  • Pitten: pompoenpitten, zonnebloempitten, ...

Om je granola lekker krokant en wat zoet te maken, voeg je vervolgens wat olie (olijfolie, kokosolie, zonnebloemolie) en ahornsiroop, honing of agavesiroop toe. Doe er gewoon een scheutje van bij, roer en blijf toevoegen tot alles mooi is bedekt.

Wat je dan nog kunt toevoegen, zijn specerijen. Kaneel is een klassieker en zelf gebruik ik graag speculaaskruiden, maar probeer gewoon wat jij lekker vindt! Voeg tot slot nog een snufje zout toe en spreid alles uit over een bakplaat. Gaat alles er niet in één mooie, egale laag op, dan bak je de granola in twee keer.

Schuif je bakplaat voor ongeveer een kwartier in een oven van 180-200 °C. Schep de granola regelmatig om en hou hem goed in de gaten zodat hij niet verbrandt.

Zodra hij uit de oven komt, kun je naar smaak ook stukjes chocolade (die mogen half smelten), gedroogd fruit en/of rozijnen toevoegen.

Lekker bij yoghurt, maar je kunt ook in het gebruik ervan alle kanten uit!

Tips voor nog meer verrassende ingrediënten zijn welkom in de comments hieronder! :-)