vrijdag 30 januari 2015

MonDepot

Katelijne van stoffenwinkel/webshop MonDepot vroeg me of ik wilde meewerken aan een fotoshoot om een paar prachtige, nieuwe stofjes voor te stellen. Het thema was valentijn. We zouden dus onze eigen nachtkledij naaien ... en dragen!


Of course, zei ik! Het is weer eens een leuke afwisseling voor een vertaalmonnik als ik. En zo kom ik ook weer eens buiten.

Ook Dorien en Katelijne zelf poseerden in zelfgemaakte stuks, maar ook in moois gemaakt door Yjonis, die onder meer lingerie op maat maakt. Foto's zijn van de hand van Frieda Vanhauwaert.

Voor de gelegenheid bood Hotel Banks ons een gezellige kamer met haardvuur in hartje Antwerpen aan.

Voor mijn pyjamabroek gebruikte ik een katoenen stofje met een heel fijn blauw streepje, van het merk Scapa. Het patroon is dat van de Sunny Pants van La Maison Victor, maar dan met bredere pijpen. De pyjamabroek voelt heerlijk zacht aan, en allesbehalve koel zoals veel katoentjes. Ik zou er de hele dag in kunnen rondlopen!


Voor de tegenzak en de tailleband gebruikte ik een effen donkerblauw stofje.


Slaapwel!

zaterdag 24 januari 2015

Schattenjacht

June werd vandaag 7 jaar. Al. Dat is er al geworden van het baby'tje van 44 cm en 2,5 kg. Slik.


We organiseerden voor haar feestje een echte schattenjacht. Op verschillende plaatsen in onze stad verstopten we - in sommige gevallen in samenwerking met sympathieke winkeliers en toevallige figuranten - blikken dozen met schatten in.

In elke schatkist zat een tip waarmee de kinderen de volgende schat konden vinden. Ik moet zeggen dat ik ze flink "onderschat" heb, die kinderen, want ze wisten snel waar ze zijn moesten.

In elke schatkist zaten verrassingen in een veelvoud van zeven. De allerlaatste en grootste schat was voor June alleen. Ze kreeg dieren van Playmobil en een gloednieuwe boekentas.


En zo vertrokken er zeven kindjes met zeven zakjes op zoek naar zeven schatten.





De laatste schat zat verstopt in ons nieuwe huis, in Junes toekomstige slaapkamer. Maar eerst moesten de kinderen een aanwijzing vinden in een schatkist die goed verstopt zat in de tuin.





Thuis stortten de kinderen zich op een luie poffertjestaart met sneeuwvlokjes van suiker. 't Was niet zozeer de taart die lui was, maar eerder de mama ... Maar de poffertjes gingen wel heel goed naar binnen!


Oeps. Verstrooide mama plaatste maar zes kaarsjes in plaats van zeven.


En tot slot maakte het feestvarken de cadeautjes van haar vriendjes open ...



En toen vond de hond dat het welletjes was geweest ...

Tip: voor kinderen die leren lezen, kun je in huis ook zulke schattenjachten op touw zetten. Je verstopt dan verschillende briefjes in huis, die uiteindelijk naar één schat leiden. Het eerste briefje geeft dan een aanwijzing over de verstopplaats van het tweede briefje enzovoort.

Je zult zien, de motivatie om te lezen zal nooit eerder zo groot zijn geweest!

woensdag 14 januari 2015

De Elisa Jurk van LMV

Afgelopen weekend maakte ik nog maar eens iets van La Maison Victor. Ik koos deze keer voor de Elisa wikkeljurk uit de editie Winter 2014. Een tijdloze klassieker voor elke gelegenheid.



Ik gebruikte hiervoor een enigszins dikkere Fragile-tricot van (wat had je gedacht) MonDepot. Omdat ik deze jurk net niet uit mijn lap stof kreeg (het scheelde echt een cm!), knipte ik een paar details uit een ander tricootje in petrol.

Omdat het riempje dus een andere kleur heeft en ik een te grafisch effect wilde voorkomen, heb ik het riempje op mijn rug onder de stof (dus onzichtbaar) door laten lopen, om die dan gewoon opzij te strikken. De riem loopt dus niet zichtbaar over de taille.

Ik knipte een maatje 38, maar heb uiteindelijk nog flink gesnoeid in het bovenstuk. Tricot mag best wel mooi aansluiten op het lichaam, vind ik. En dat geldt des te meer voor een wikkeljurk. Kies dus eerder een maatje kleiner dan groter als je deze jurk ook wil maken.

Een jurk die ik nog vaak ga dragen, dat weet ik nu al!

zaterdag 10 januari 2015

Tekenen op porselein

Ik kreeg de voorbije week verschillende keren de vraag hoe je op porselein tekent (zie een vorige blogpost). Dus dat ga ik hier kort uitleggen.


Het moeilijkste is misschien de juiste stift vinden. De knutselwinkel die ik bezocht zei me dat zoveel mensen ernaar vroeger, maar dat ze dat niet verkochten. En toen dook ik zijn rekken in en toverde een porseleinstift tevoorschijn. Je eigen koopwaar kennen, het kan handig zijn ...

Mijn stift is van het merk Posca, maar er zullen er vast nog veel meer zijn. Je vindt ze ook in heel veel kleurtjes, waaronder ook goud en zilver.


Ik gebruikte porselein dat eigenlijk niet in de oven mag. Kopjes en bordjes die wel ovenbestendig zijn, zijn immers niet gemakkelijk te vinden. Maar met enige voorzichtigheid komen je kunstwerkjes er toch zonder barsten uit.


En dan tekenen maar! De lijnen drogen heel snel, dus als je foutjes maakt, moet je die meteen grondig wegvegen, anders is het te laat. Zoals je hierboven ziet, kan je dit gewoon snel tussen soep en patatten door doen.

Plaats het porselein dan 30 minuten in een voorverwarmde oven van 150-160 °C.

Als je het risico op barsten door een temperatuurschok wilt voorkomen, laat je het porselein daarna het best nog een hele tijd in de warme (maar uitgeschakelde) oven staan. Ik wacht een paar uur of zelfs een hele nacht voor ik ze eruit haal.

Veel plezier ermee!

vrijdag 2 januari 2015

Een nieuw jaar, een nieuw huis

Eerst en vooral, beste lezers: ik wens jullie een fantastisch 2015 toe!

Hier ten huize Dietemiet hebben we 2014 in stijl afgesloten: in 2 weken tijd kochten we een nieuw huis en verkochten we het oude. Het oude huis was in één dag verkocht, dus dat ging vlotjes.


Het nieuwe huis ligt op zo'n 200 meter van het oude. Mijn man droomt er al jaren van en omdat hij wist dat de bewoners naar een bejaardentehuis waren vertrokken, hield hij het scherp in de gaten. Het werd gebouwd in 1902 en de muren zitten dus vol geheimen en oorlogsverhalen. Het is ook groter dan ons huidige huis en telt maar liefst 7 slaapkamers. Ons kantoor wordt dubbel zo groot. De tuin is vier keer groter dan onze huidige stadstuin. En dat is met 2 kinderen, 2 hondjes en 3 katten geen overbodige luxe. De tuin ruikt naar een bos, en toch zit je midden in de stad. Heerlijk.

En toch heeft mijn man flink zijn best moeten doen om me te overtuigen. Ik ging namelijk oud worden in ons huidige huis. Ik was en ben er nog altijd verliefd op. Maar van het nieuwe huis maken we ook wel weer een thuis. Ik denk dat de belofte van een grote naaikamer me over de streep moet hebben getrokken. En misschien ook wel de vele interieurideetjes die spontaan begonnen op te borrelen. En toen we de kinderen en hondjes op de tuin loslieten, en de hondjes hun pootjes bijna van hun lijfjes holden en de kinderen meteen met takken begonnen te slepen om een kamp te bouwen, ging ik helemaal voor de bijl.

En dus ruilen we dit in ...



... voor dit:


en dit ...





... en denk ik bij mezelf: zijn we nu echt stapelgek geworden??

De komende weken waag ik me zelfs niet in het nieuwe huis. De elektricien is er al begonnen en "naar 't schijnt" ligt het huis half in puin, met overal boorgaten, geulen en brokstukken. Woensdag wordt ook de gang opengebroken zodat de loodgieter zijn leidingen kan leggen. Mij zie je daar pas terug wanneer de opbouwfase is gestart!

Dit is verbouwing nummer 3. We weten dus heel goed wat we willen. In dit huis nemen we een beetje een loopje met de klassieke indeling van een huis. Hier dus geen klassieke woonkameropstelling met enerzijds een eetgedeelte en anderzijds een zitgedeelte met tv. Wat ooit de woonkamer was, wordt een grote keuken die niet mag aanvoelen als een keuken, met een open haard, een boekenmuur en gezellige fauteuils. We willen de sfeer van een leescafé, waar mensen nog echt met elkaar kunnen praten, zonder de afleiding van een tv. Waar het weekmenu op een grote krijtmuur zal staan. Die leefkeuken wordt naar de tuin toe ook uitgebreid met een veranda, waar de eettafel zal komen te staan. Zo eten we het hele jaar door in de tuin.

De kamers die ooit de keuken en eetkamer waren, aan de andere kant van de gang, worden nu respectievelijk een waskamer en een vestiaire (met veel plaats voor jassen, schoenen, boekentassen en zwemzakken). Op de eerste verdieping komt dan wel een tv-hoekje.

De keukenmeubels werden al geleverd. We kochten ze in het WoonTheater in Blaasveld. Het bruine meubel is een oud bakkersmeubel, waar vroeger het deeg op werd uitgerold.


Het blauwe meubel met metalen blad komt uit een oude fabriek in Frankrijk. In dat meubel komt een spoelbak. Ernaast komt een Lacanche-fornuis, net als in het vorige huis, maar dan een maatje groter.


We kochten ook al een eerste fauteuilke.


We beginnen 2015 dus met een grote uitdaging.

Mijn blogposts over mijn naaisels zullen de komende maanden dus worden afgewisseld met updates over de verbouwing. Als het niet geeft ...