donderdag 30 oktober 2014

Hoe ik werk ... en dat ik werk!

Kelly van Tales from the Crib schotelde blogland een mooie uitdaging voor: http://www.talesfromthecrib.be/2014/10/lilith-freelance-journalist-deelt-hoe-ze-werkt/

Ze beantwoordde verschillende vraagjes en lichtte daarbij haar manier van werken toe. Ze vroeg haar lezers om ook hun kantoor wagenwijd open te zetten voor een blik achter de schermen.


Zelf werk ik als freelancer vertaler. Ik hoef daarvoor bijna nooit de baan op en sta dus ook nooit in de file, ik kan lekker thuis werken en als ik geen kinderen had die naar school moesten zelfs de hele dag in mijn pyjama rondlopen. Maar dat doe ik dus niet. Sterker nog, ik maak me elke dag netjes op, ogen en al, alsof ik een heel belangrijke presentatie voor 1000 man moet geven. In Parijs. Want dat ben ik mezelf en mijn spiegel verschuldigd. Mij zul je niet snel als slons betrappen.

Dat thuiswerk heeft dus een pak voordelen. Maar het blijft werken, en dat lijkt bij veel mensen niet echt door te dringen. "Hoe, heb jij dan echt zoveel werk??" hoor ik al eens iemand verbaasd zeggen. Of als ze een vrijwilliger voor iets zoeken: "Judith doet dat wel, die werkt toch thuis". Of mijn 80-jarige buurman die aanbelt met de boodschap: "Ik zag je werken, dus ik dacht, ik spring eens binnen". Er durft dan wel eens stoom uit mijn oren te komen. Want ja, ik word zomaar midden op de dag wel eens op straat gezien, om de honden uit te laten of omdat ik snel een boodschapje moet gaan doen. En ja, ik sta elke dag om 15.15 u. aan de schoolpoort, en ja, ik sta samen met de niet zo "carrièreminded mama's" om 9 uur de schoolbus uit te zwaaien als de kinderen op schoolreis vertrekken. Maar dat wil echt, echt niet zeggen dat ik niet werk, beste mensen. Kom hier 's avonds maar eens door het raam piepen, of 's ochtends vroeg in het weekend, wanneer ik vroeg opsta om toch maar die deadline voor de dag erop te kunnen halen.

Dus voilà, nu ik dit hopelijk voor eens en altijd heb uitgeklaard, kan ik me eens op die vraagjes van Lilith smijten.

Zonder welke apps/tools/software kun jij niet werken en waarom?

Software die voor mij absoluut onmisbaar is: mijn digitale Van Dale, mijn digitale Groene Boekje en mijn CAT-tools. Dat is een duur woord voor vertaalsoftware. En neen, ik heb het niet over Google Translate! Het gaat om software die herhalingen in je eigen vertalingen of vertalingen van je klant herkent en hergebruikt. Bespaart ons vertalers een hoop werk en verzekert een consistent gebruik van terminologie.


Verder gebruik ik de app miCal (voor missing Calender, omdat de uitgever vond dat het iPhone aan een goede kalender ontbreekt). Daarin noteer ik taken, herinneringen en afspraken. Omdat die met alle andere toestellen (met uitzondering van de elektrische tandenborstel) in huis synchroniseert, heb ik voor mijn planning niets anders nodig. 

Hoe ziet je bureau eruit?

Niet echt als een kantoor, maar het is wel functioneel ingericht. Het moet er altijd netjes en opgeruimd zijn, anders erger ik me alleen maar en komt er van werken niets in huis.



We zitten er overdag en eten en ontvangen beneden. Of buiten. Zo'n apart kantoortje is ook echt nodig om niet altijd op die computers te moeten aankijken. Om de deur achter je dicht te kunnen trekken als je daar nood aan hebt.

Maar soms hang ik ook wel eens in een zetel, om niet altijd op die bureaustoel te moeten zitten.

De huisdieren (3 katten en 2 hondjes) houden ons ook altijd gezelschap tijdens het werk. Er ligt altijd wel een kat op mijn schoot. En als we even niet opletten zitten ze ook op het bureau, maar dat laten we nooit toe. Voor je 't weet liggen ze met z'n vijven gezellig op je toetsenbord.

Wat is je beste tijdsbesparende shortcut/lifehack?

Ik laat me snel afleiden. Nog snel even kijken op Facebook, een blogje lezen, een mailtje schrijven ... Maar als ik me erop toeleg, kan ik ook heel veel vertaalwerk verzetten in korte tijd.

Gisteren heb ik de Pomodoro-techniek (zie blogpost Lilith) uitgeprobeerd. En dat werkt vooral goed in de namiddag, wanneer mijn tempo en energiepeil altijd wat lager liggen. 25 minuten hypergeconcentreerd doorwerken, een wasje insteken, weer 25 minuten geconcentreerd werken, de keuken dweilen ... Ja, dat zou in de toekomst wel eens kunnen werken. Dan heb ik op het eind van de dag niet alleen al mijn deadlines gehaald, maar ook nog eens het huishouden gedaan. Check!

Wat is je favoriete to do list manager?

Dat is zowat elke week iets anders, omdat ik altijd op zoek ben naar nieuwe manieren om mijn werk en huishouden te organiseren. Elke week moet mijn man aanhoren hoe ik weer een nieuw, supergeniaal systeem heb bedacht. Maar langer dan een dag hou ik dat nooit vol. Ik doe gewoon niks en alles tegelijk. De hele dag door.

In welke alledaagse bezigheid ben jij beter dan de rest? Wat is je geheim?

Beter dan de rest, dat weet ik niet. Maar in vergelijking met mijn man ben ik wel een geoefende multitasker. Ik laat tussen het vertalen door snel even de honden in de tuin en heb ondertussen de vaatwasser gevuld, rondslingerende sokken opgeruimd, de planten water gegeven en de papiermand leeggemaakt. Mijn man loopt gewoon naar de achterdeur, doet die open, doet ze weer toe en gaat weer aan het werk.

Waar luister je naar terwijl je werkt?

Ik neem enkel genoegen met absolute stilte, met uitzondering van het getokkel van vier handen op een toetsenbord en het gespin van tevreden poezen.

Wat ben je op dit moment aan het lezen?

Ik ben pas begonnen in 'Het puttertje' van Donna Tartt. Een turf waar ik nog wel een tijdje zoet mee ben.

Ben je eerder een introvert of een extrovert?

Keihard een extrovert die zich elke dag voorneemt wat introverter te zijn. Ik moet zeggen dat dat met het ouder worden steeds beter begint te lukken. Vroeger flapte ik er gewoon alles uit.

Hoe ziet je slaaproutine eruit?

Ik ben een ochtendmens. Hoe vroeger hoe liever. Het probleem is alleen dat als ik vroeg wakker word en ervan wil profiteren om al wat voorsprong op mijn werk te nemen, de honden en katten hun eten opeisen, waardoor de kinderen ook wakker worden en ik voor ik het weet weer in de keuken boterhammen sta te smeren. Dus blijf ik maar gewoon slapen tot de wekker van 7 uur afgaat.

's Avonds vertalen lukt steeds beter, hoewel het licht in mijn hoofd om 22 uur begint te doven. Dan moet de computer toe, anders ga ik domme dingen schrijven.

Vul in: ik zou graag ........ deze vraagjes laten beantwoorden.

Mijn buurman van 80 jaar. Nadat hij mijn eigen antwoorden heeft gelezen.

Wat is het beste advies dat je ooit kreeg?

Mijn vader, nu gepensioneerd bediende, heeft me altijd aangeraden zelfstandige te worden. Zowel mijn broer als ik hebben een zelfstandige job en doen volledig onze zin. En met veel plezier (je hebt mijn broer onlangs vast wel zien hangen aan een plafond, in een tv-spotje van Jobat).

Is er iets dat je hieraan wilt toevoegen dat ook interessant kan zijn voor je lezers?

Dat je je echt geen freak moet voelen als je dol bent op lijstjes, als je wil dat je huis er op elk moment als een toonzaal bij ligt, als je pas de voordeur achter je dicht kunt trekken als alle schoenen in de gang netjes op een rijtje staan ... Hoe meer vrouwen ik daarover spreek, hoe meer ik ga beseffen hoe normaal ik ben.

dinsdag 28 oktober 2014

Een leuk geschenk: het Juliette-tasje

Een van mijn buren blies onlangs 50 kaarsjes uit en wij mochten daarbij helpen.

In plaats van bloemen, pralines of een boekenbon te kopen, besloot ik me een halve dag uit te sloven om zelf een cadeautje te maken. Zoveel leuker om te geven, zoveel leuker om te krijgen. Ik zie het eigenlijk als een groot compliment, een zelfgemaakt cadeau geven of krijgen. Het betekent dat je de moeite bent om moeite in te steken.

Ik maakte het Juliette-tasje uit Mijn tas.


Ik vulde het met spulletjes in snoepjeskleuren uit Hema en stak het in een papieren zakje in hetzelfde thema ...


... vergezeld van een echt Vilveuds koertje.


Als je dit geeft aan iemand die 50 wordt, mag je je wel aan de vraag verwachten waarom je eigenlijk gezichtsmaskers hebt gekocht. "Voor de kleurtjes!" haastte ik me te zeggen. En dat was ook zo. Aan de inhoud (van de inhoud) had ik maar weinig aandacht besteed. Wat een geluk dat ik per ongeluk geen condooms of spoelmiddel voor een kunstgebit had gekocht ...

zaterdag 25 oktober 2014

Binnenkijken: een uniek interieur voor weinig geld

Kleertjes naaien is niet mijn enige passie. Ik omring me graag met mooie, unieke dingen. En mijn huis vormt daarop zeker geen uitzondering.

Ik ben namelijk veel thuis. Heel veel, maar dan zonder huisvrouw te zijn. Mijn man en ik werken thuis omdat we daar ons eigen vertaalbureautje hebben. We kijken dus niet alleen de hele dag op elkaars snoet, maar ook op onze meubels en ons interieur.

Je begrijpt dus dat we wel wat extra moeite doen om het gezellig te maken. We doen dan ook niets liever dan rommelmarkten en brocantes afschuimen. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat we zo nu en dan geen gloednieuwe spullen kopen. Maar wat de meubels betreft, hebben de meeste wel al minstens één leven achter de rug. Als ze ons hun verhaal konden vertellen, zou het hier een geroezemoes van jewelste zijn!

Mensen die bij ons op bezoek komen, kijken vaak vol verbazing rond naar die mix van spulletjes waar altijd wel een verhaal bij hoort. Ze komen dingen tegen die ze al een eeuwigheid niet meer hadden gezien, die ze bijvoorbeeld enkel nog kennen uit hun jeugd. Ze vragen zich af hoe we op dit of dat idee zijn gekomen. We krijgen complimentjes over ons interieur, precies omdat het niet doorsnee is, omdat het onze eigen stijl, onze persoonlijkheid weerspiegelt. A room should feel collected, not decorated. Dat gevoel.

En toch is dit een heel haalbaar interieur. Een goedkoop interieur zelfs. Op enkele stukken na, zoals de zetel en de wandklok, waren onze meubels en decoratiespulletjes vaak heel goedkoop. We zoeken op eBay, in Kringwinkels en op rommelmarkten. Wat dit interieur wél heeft gekost, is tijd. Je kunt op zaterdagochtend naar Ikea vertrekken en met een compleet interieur thuiskomen. Hier was dat niet het geval. Wij zijn niet op zoek gegaan naar deze spullen. Zij hebben ons gevonden. En daar deden ze soms heel lang over.


Onze stijl is nogal eclectisch. Je kunt het thrifty chic noemen, of bohemian chic. Want gewoon chic, dat is het zeker niet. Gelukkig maar. Het is een bonte mix van spullen die we gewoon heel erg mooi vinden, op zich, en die gecombineerd heel toevallig toch een boeiend geheel vormen, met nu eens Scandinavische invloeden en dan weer Marokkaanse accenten. Hier een delicaat roosje, daar robuust bakeliet. Als we op een marktje of in een winkel een leuk stuk tegenkomen, dan gaan we ons niet afvragen of het ook in ons interieur past. We vertrouwen er gewoon op dat het zijn weg wel zal vinden thuis.

In de woonkamer staat een zetel in chesterfield-stijl. De kadertjes aan de muren komen van rommelmarkten, het tapijt was ooit van grootmoeder en de poefjes en het tafeltje komen uit Marokko. Chesterfield, roosjes en Marokko, het is zo'n gekke combinatie nog niet!
 

De zonvormige spiegel vonden we in een leuk winkeltje in het Zuid-Franse Grasse. Misschien was het wel in deze spiegel dat Jean-Baptiste Grenouille voor het eerst zijn weerzinwekkende gezicht zag. We hingen dit vakantiesouvenir gewoon tussen de rozen van Redouté, met een resultaat waar ik nog altijd heel tevreden over ben.


Deze theaterstoeltjes komen uit het Woontheater in Blaasveld. Je kunt daar prachtige schatten vinden! Eigenaars Marie en Pascal kopen soms de hele inboedel van oude fabrieken, bakkerijen of in dit geval theaters op en verkopen die meubels dan als unieke stukken. We vonden er onlangs meubels voor onze nieuwe keuken, uit een fabriek nog wel, maar daarover binnenkort meer.


Mijn man heeft een origineel Viewmaster-fototoestel waar hij zelf foto's mee maakt. Die steekt hij dan in de schijfjes die je vast nog wel kent uit je jeugd. Dat zijn dan onze fotoalbums. Overal in huis kun je Viewmasters, schijfjes, snijmachines en toestellen van Viewmaster terugvinden.

De spetter op het fotootje in de spiegel is mijn vader. Mag wel eens eervol vermeld worden. Het bronzen vrouwtje eronder is een belletje. Vroeger, tijdens kerstavonden met de hele familie, gebruikten we zo'n belletje om de cadeautjes aan te kondigen. Als ik het nu hoor, begin ik nog steeds spontaan te kwispelen.


In de woonkamer staat ook een klein bureautje uit een Gentse Kringwinkel. Ook de stoel komt van daar. Het groene lampje is een vondst uit Blender Vintageshop in Zemst. Het hertenkopje bovenaan komt uit een Deens winkeltje in Santa Monica. We brachten het mee van een reis naar LA, net als het vosje en de kat in het boekenrek. Ze heten Abbot en Kinney, naar de hippe straat waar we ze kochten. De kadertjes komen uit de Kringwinkel. Hier, niet in LA.





Deze klok komt van een rommelmarkt. Hij werkt helaas niet meer, maar het is wel een stuk om te koesteren. Het boekenrek lieten we helemaal rond de grote opening in de woonkamer bouwen. Boeken stralen enorm veel gezelligheid uit, dus die krijgen in ons interieur (en onze handen) een prominente plaats.


Ook dit kastje komt uit de Kringwinkel. Achttien euro, daar kun je toch niet voor sukkelen. De prijs was zo laag omdat er een dikke barst in zit, opzij. En net die barst vonden wij zo mooi.
Her en der in huis hangen ook oude, originele filmposters die we hebben ingekaderd.


Deze poster van Magritte komt uit een winkeltje in Brussel. De lijst is deels verguld en deels beplakt met fragmenten van hetzelfde schilderij. Het oogt klassiek en speels tegelijk. Een effect dat wij zowat overal nastreven.


Deze klok van Nomon is zowat het enige moderne en toch tijdloze stuk in huis. De klok met wijzers van notelaar werd met de hand gemaakt in Spanje. Een design dat net zo verfijnd als eenvoudig is dat we er als een blok voor vielen. We verfden de muur van de tv donkergrijs, zodat dat lelijke ding niet meer zo opvalt en de klok een blikvanger wordt. En dat werkt, want mijn kinderen schoten in paniek toen ze de tv ineens niet meer zagen. Als het aan mij lag, vloog het ding gewoon de woonkamer (of zelfs het huis) uit. Maar de rest van het gezin is daar nog niet klaar voor.




 In de gang liggen Portugese cementtegels. Daar zijn we nog altijd stapelverliefd op.




Het huis ligt ook bezaaid met luie dieren. Want ook dat vinden we gezellig. En soms liggen daar luie kinderen bij.


Ga volgende zaterdag dus een keertje niet naar Ikea. Ga eens naar de Brusselse Marollen, of naar de Kloosterstraat in Antwerpen. Of ga naar de vele rommelmarkten of Kringwinkels die ons land rijk is. Je zult verschieten welke schatten je er tegenkomt. Toegegeven, het is niet altijd gemakkelijk om een voorwerp los te koppelen van zijn omgeving en context. Een schilderijtje van een kind met een pruillipje en een dikke traan op zijn wang kan tegen het verbleekte behang in een naar kervelsoep ruikende veranda van een bommaatje heel kitcherig en oubollig lijken; in jouw frisse en unieke interieur wordt het een originele eyecatcher. Het baart wat oefening, maar het loont dubbel en dik de moeite.

Dit was de woonkamer en een stukje gang (met een stukje hond). Volgende keer neem ik je mee naar de keuken. Maar verwacht zeker geen keuken.