zondag 1 juli 2018

Feest of stress?

Het schooljaar zit er alweer op! En wat een bumpy ride en rollercoaster is dat voor ons geweest! Aan het begin van het schooljaar kreeg June de diagnose ASS (autismespectrumstoornis). We kregen een antwoord op vragen waar we al jaren mee zaten en ook op school vielen veel puzzelstukjes plots in elkaar. Niet alleen voor ons, maar ook voor de juf, de zorgjuffen en het CLB begon een zoektocht in een poging zoveel mogelijk stress bij June weg te nemen en te verzekeren dat de leerstof zo goed mogelijk binnenkomt. Er werden een paar aanpassingen gedaan, zoals in haar eentje lunchen in een rustige ruimte zodat ze die batterijtjes weer kon opladen, en die wierpen zichtbaar hun vruchten af. Na de paasvakantie kreeg ze een eigen begeleidster toegewezen die elke vrijdag individuele ondersteuning bood op school. We besloten ook Junes plaatsje in het type 9-onderwijs vanaf volgend schooljaar af te staan, om zoveel redenen maar ook omdat ze al in een fantastische school zit, maar ik wil maar zeggen: er werd enorm veel gewikt, gewogen, wakker gelegen, overlegd, geschipperd en bijgestuurd.


En dan was er de afgelopen week. Een feestweek eigenlijk. De vakantie hing al in de lucht, niemand had veel zin om te werken en de kinderen trokken iedere dag met een vederlicht rugzakje naar school in plaats van een zware boekentas. De hele week knalde er regelmatig luide muziek uit de boxen van het schooltje om de hoek. De kinderen waren uitgelaten en iedereen vierde feest.

Junes klas ging dinsdag op schoolreis. Woensdag werd de klas opgeruimd en gepoetst. Donderdag nam de school deel aan Run for Fun, een event waaraan zo'n 2500 kinderen uit verschillende scholen deelnamen. Elliot ging met het zesde leerjaar van 7 uur s' morgens tot 18.30 's avonds naar een al even druk Pennenzakkenrock. Zoals ik al zei dus: een feestweek in een vakantiesfeertje en voor de meeste kinderen iets om heel hard van te genieten.

Maar June bleef thuis. Zo'n week zonder enige vaste structuur, vol verrassingen, drukte en lawaai is voor haar een hel. Maar voor ons was dat gelukkig geen probleem, want voor haar kinderpsychiater volstaat één woord om een afwezigheidsbriefje voor die hele week te schrijven. Probleem opgelost. Maar al die vorige schooljaren kwam June na zo'n week wel thuis met boosheid en buikpijn en wisten wij niet wat er scheelde. En afgelopen week, terwijl ze rustig zat te tekenen of strips las op ons terras, stond ik toch vaak stil bij al die kindjes die geen 'stickertje' of handleiding kregen, of bij die kinderen die het gewoon moeilijk hebben met al die drukte en zich door deze feestweek hebben geworsteld terwijl ze zo snakten naar een beetje stilte, rust en regelmaat.

Voor June werden er het afgelopen schooljaar veel uitzonderingen gemaakt en daar zijn wij de school enorm dankbaar voor. Maar zoals de kinderpsychiater heel terecht opmerkte: waarom bieden scholen die mogelijkheden niet aan alle kinderen aan? Steeds meer scholen bieden gelukkig rustige plekjes om te eten of eventjes te bekomen van alle drukte, om een boekje te lezen of wat te tekenen. Maar laat de kinderen ook de keuze of ze willen deelnemen aan massa-events. Ze hoeven daarom niet thuis te blijven, maar een rustig alternatief, gewoon op school, zou fijn zijn. Ik denk dat er nog al te vaak onderschat wordt hoeveel kinderen het moeilijk hebben met de drukte op school of tijdens uitstappen en in stilte aftellen tot het einde van die schooldag.

De vakantie is ondertussen officieel begonnen, maar ik wou dit toch nog even kwijt. En gelukkig kunnen de kinderen nu genieten van 9 relaxte weken!

Dus genoeg serieuze praat, tijd voor iets leuks! In de blogpijplijn: mijn favoriete kookboeken, mijn tips voor leesvoer deze zomer en een maga-nuttige tip om de tablet/gameverslaving van je kinderen onder controle te houden! Jij mag beslissen wat het dringendst is :-)


15 opmerkingen:

  1. Zo fijn dat June eindelijk zichzelf kan zijn, en dat jullie daar veel begrip voor krijgen!
    Ik ben benieuwd naar die boekenposts, laat maar komen :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Henrieke Schouten1 juli 2018 om 21:31

    Mooie blog! Ik ben wel benieuwd naar je inzichten over de tablet en game bezigheden:) fijne vakantie!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat fijn om te lezen dat de school zo open staat voor die voor June zo broodnodige aanpassingen. Helemaal eens met je pleidooi voor rustige hoekjes en alternatieven voor alle kindjes die hier (soms) nood aan hebben! Ik ben vooral benieuwd naar de leesvoer-tips.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ook ik ben het helemaal eens met de kinderpsychiater: elk kind zou die keuze moeten kunnen krijgen. Hier geen officieel labeltje, wel een officieus vermoeden. Chaos en drukte op school heeft altijd zijn weerslag thuis, op voorhand en/of achteraf. Maar ons "gewoon" introvert HSP kindje heeft eveneens nood aan alleentijd en stiltemomentjes, zodat die tijdens de middagpauze vaak even alleen over de speelplaats op wandel gaat. Oog hebben voor rustpunten is zo belangrijk...
    Fijne vakantie voor jullie!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mooi geschreven en gezegd en volkomen gelijk heb je. Hier ook eentje met ASS....maar alle kinderen verdienen die keuze zoals je zegt! Ik ben reuzebenreuze naar die tip ivm gameverslaving. Laat maar komen!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Reuzebenieuwd dus ipv het raars dat ik daar schreef. 😉

      Verwijderen
  6. Lieve dietemiet, reuze dat June in een warm nest en begripvolle school mag zijn wie ze is.
    Allemaal zo herkenbaar voor ons. Onze inmiddels 22 jarige dochter crashte op haar 16de op school. Ze had zich geworsteld door het schooljaar, wenend deelgenomen aan een uitstap, tijdens de pauze zocht ze de rust op het toilet....ze zei ons niks..... Na testing en gesprekken viel ook voor haar de diagnose ASS. Voor ons werden zovele dingen duidelijk... ze had jaren “toneel gespeeld”. De school bood ons veel hulp, het CLB wees ons de weg naar hulp voor haar. Inmiddels gaat het goed met haar ! Dankzij coach, psychiater, een luisterend oor en het hoekje van onze zetel gaat ze haar eigen weg. Dankzij studentenbegeleiding en -faciliteiten heeft ze haar 3de jaar unief taal- en letterkunde (helemaal haar ding !) beëindigd. Ze is wie ze is, ze is een ongelofelijk sterke madame met haar eigenwijze vizie. Maar bovenal is ze een parel van een dochter ! Veel liefs.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oh, ik krijg kippenvel van je verhaal! Wat erg dat ze dat moest doorstaan en er niets over durfde zeggen. Daarom ben ik zo blij dat we die diagnose zo vroeg kregen (vóór de puberteit), zodat we haar in de meest tumultueuze periode van haar leven kunnen begeleiden. Ik ben heel blij dat je dochter nu zo goed in haar vel zit. Veel liefs, Judith.

      Verwijderen
  7. Mijn zoon is ook heel gevoelig voor drukte, lawaai en zo. Hij eet alleen 's middags (of komt naar huis), en heeft zijn plekje gevonden in de klas als "de verstrooide professor". Hij anders dan gemiddeld, maar de kinderen in zijn klas en zijn leerkrachten kunnen goed met dat anders zijn overweg, en hijzelf meestal ook. Volgend jaar gaat hij naar het middelbaar ... spannend. (hij heeft geen diagnose. Zowel thuis als op school zijn de aanpassingen grotendeels organisch gegroeid. Zo nodig gaan we in het middelbaar wel verder voor diagnostiek.)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zolang hij niet vastloopt, is zo'n diagnose ook niet echt noodzakelijk. Wij zaten lang met vermoedens, maar klopten pas bij de kinderpsychiater aan toen we ons grote zorgen begonnen te maken. De overgang naar het middelbaar is wel heel spannend! Hopelijk kan het zonder al te veel stress. Veel succes nog!

      Verwijderen
  8. Wat fijn om te lezen dat die school er zo veel rekening me houd. Ik zat vroeger op speciaal onderwijs en eigenlijk kwam je er slechter af dan dat je er op ging...

    Geniet van de vakantie

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Super om te lezen hoe goed het met June gaat!
    Ik kan je volgen als het gaat over de drukte op school. Onze meid startte vorig jaar op de kleuterschool. Meer dan 350 kleuters samen op de speelplaats geven een overweldigende drukte, en zeker bij regenweer in de veel te krappe speelzaal. Ik kan mij voorstellen dat dit op Veel van die kleine mensjes nog een veel grotere impact heeft dan op mij. Extra rust en ademruimte zou veel van die kinderen goed doen.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wat een geluk heeft June om in zo'n topschool te zitten! Ik wens haar het allerbeste toe volgend schooljaar. Hier bij ons is er ook zo'n introvert rustig meisje dat het liefst op haar eentje met kriebelbeestjes speelt of met haar handen in de modder roert :-) Op school is ze de 'clown' en zo overleeft ze haar dagen. Hoewel er hier geen diagnoses zijn geven jouw verhalen over June me toch telkens weer wat extra goede moed en hoop voor de toekomst. Bedankt!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ik was als kind ook zo en nu nog al kan ik er beter mee om. Al onze kids worstelen er ook mee met vooral de drukte en druk. Elk wel op hun manier. Als we er echt een label willen op plakken : hoogsensitief . Alles viel plots op zn plek. Maar het maakt het daarom niet gemakkelijker om te functioneren in een hectische maatschappij ...

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ik hoop dat er in het onderwijs meer begrip komt voor diversiteit (ik gebruik opzettelijk een ruim woord en niet ASS). Ik werk zelf in het onderwijs en sta soms versteld hoeveel aandacht er wordt gehecht aan 'actief meewerken'. Kinderen worden aangemoedigd om actief te participeren. Toch ligt dit niet alle kinderen. Sommige zijn echte observatoren en ze verplichten om actief mee te werken zorgt er net voor dat ze minder opnemen. Hetzelfde over 'sociaal zijn'. Ook dat passeert veel de KR. Ik ken heel wat leerlingen die doorgaans liever alleen werken en voor wie verplicht duowerken (of in groep) een hel is. Nu begrijp ik wel dat er vaardigheden worden geleerd in het samenzijn en samen leren, maar eigenlijk vragen we ons (sorry voor de algemeenheid) zelden af het niet evengoed een sterke vaardigheid is dat een kind/volwassene alleen/zelfstandig kan werken.
    Waarmee ik alleen maar bedoel: het ene kind is het andere niet. En dat hoeft ook niet. Niet alles wat zogezegd (!!!) afwijkt van de norm (?) is problematisch.

    BeantwoordenVerwijderen

Penny for your thoughts!