Van alle uitdagingen waar wij het voorbije jaar voor hebben gestaan, na Junes diagnose van ASS, was eten misschien wel de grootste. Waar wij voorheen altijd principieel eisten dat de kinderen van alles proefden en het liefst nog hun bordje leegaten, hebben wij onze aanpak nu drastisch moeten bijsturen. June liep vast in maaltijden zonder dat wij wisten waarom. Ondertussen, na veel onderzoek en dagelijks geploeter, is ons duidelijk geworden dat iets heel 'onnozels' - zoals de kleur van eten, de geur, de structuur/textuur of hoeveelheid - voor haar een onoverkomelijk euvel kan zijn. Gele kaas? Laat maar komen. Witte kaas? Je moet het lef maar hebben! Een wortelstaafje waar kruimels van haar boterham aan hangen, omdat die in hetzelfde bordje lagen? Besmet. Geef maar aan de kippen. Geduldig vragen wat er precies 'fout' is aan het bordje, lukt ook niet, want de stress is op zo'n moment te groot. En vaak weet ze het zelf niet eens of vindt ze de woorden niet om het uit te leggen.
Waar de maaltijd bij veel kinderen al een grote uitputtingsslag is, kan dat bij kinderen met ASS nog eens extra pittig zijn. Daar komt nog bij dat mijn dochter flink wat groeiachterstand heeft in te halen, en dus goed moet blijven eten.
En dan zijn er zo van die momenten dat het licht aangaat in je hoofd. Een vakkenbord, dat moest ik hebben! Ik had eerder al de aankoop van zo'n bordje overwogen, maar zo'n kleurrijk bordje in melamine voor kleuters, dat wou ik haar ook niet voorzetten, bang om een verkeerd signaal te geven. Tot ik op het idee kwam een fonduebord te kopen, een rond, porseleinen bord met verschillende vakjes. Eentje dat niet meteen opvalt aan tafel. Eentje voor grote kinderen.
Het bordje blijkt een groot succes. Ik kan eindelijk weer gerechtjes maken die wij ouders met plezier eten, en ik kan lekker weer nieuwe gerechten uitproberen. Want koken, dat doe ik te graag om steeds weer dezelfde vijf 'veilige' kindergerechten te moeten blijven maken.
Vandaag maakte ik bijvoorbeeld een groen slaatje met roquefort, gekaramelliseerde pecannoten, plakjes peer en een vinaigrette. Had ik haar dit voorgeschoteld, was de hel losgebarsten. Maar het vakkenbordje loste dit probleem fantastisch op. Ik verving de roquefort door blokjes kaas (geel!), liet uiteraard de vinaigrette weg, hield een paar pecannoten zonder karamellaagje apart en verving de peer door komkommer (om praktische redenen, te veel komkommer en te weinig peer in huis). Hieronder mijn bord… en haar bord.
En haar bordje werd tot op de laatste kruimel leeggegeten! Broer at hetzelfde als zij, maar dan wel door elkaar gemengd op één bord.
Een overwinning, me dunkt! Want niet alleen eet ze nu heel evenwichtig, ze proeft ook van ingrediënten waar ze anders niet aan had durven komen, gewoon omdat alles herkenbaar en benoembaar blijft (ook belangrijk!), en netjes geordend is.
Zal ze altijd zo moeten eten? Misschien wel. De psychologe verduidelijkte nog eens dat ASS voor het leven is, en dat die eetproblemen er misschien nooit zullen uitgroeien. Maar terwijl ik een week geleden nog vreesde nog tien jaar lang kinderkost te moeten maken, ben ik nu opgelucht dat ik op deze manier toch kan blijven koken zoals ik dat zo graag doe. En wie weet… Misschien leert ze op deze manier genoeg ingrediënten kennen om zich ooit aan een slaatje te durven wagen, op een dappere dag...
Maar wat voor kinderen met ASS werkt, werkt vaak ook bij kinderen zonder beperking. Dus aarzel niet om deze methode ook te introduceren als de maaltijd iedere dag weer een strijd is. Bovendien kun je er ook een heel aantrekkelijk hapjesbord van maken om als vieruurtje of zoals hieronder bij de boterhammen voor te schotelen. Dat is hier in een mum van tijd leeg!
Om vragen voor te zijn: het recept van het slaatje dat ik maakte vind je hier (ik maakte het zonder spekjes).
Porseleinen vakkenbordjes, waaronder dat van June, vind je onder meer hier.
Oh wat fijn dat je een oplossing vond voor June. Ik geloof er echt in dat ze op een dag wel die dingen gemengd zal eten. Bij Tuur hetzelfde probleem met fruit. Fruit dat door elkaar zit, (zoals fruitsla, of bv. in een hotel waar ze het fruit zo allemaal mooi langs elkaar schikken) gruwelt hij van. Hij kan dat ook niet begrijpen waarom mensen dat zo doen. Bij maaltijden stelt dat probleem zich dan weer niet.
BeantwoordenVerwijderenMaar super dat jullie een oplossing vonden. Zo zijn de prikkels weer wat minder voor haar.
Oh fruitsla, dat lukt hier ook niet! En dat heeft lang geduurd voor ik begreep dat ze gewoon niet gemengd mochten zijn. Ik probeerde telkens ander fruit, maar dat was natuurlijk geen oplossing. Wat een opluchting dat Tuur goed eet! Hopelijk staan wij op een dag ook zo ver.
VerwijderenZo simpel,maar zo’n goed idee! Hier is eten op zich geen al te groot probleem,enkel de boterhammen zijn een drama! De zoon eet enkel volkorenbrood van één bepaalde bakker. Maar nu is die bakker een maand met vakantie. Dus de komende maand hebben we hier grote problemen. Ik ga met hem samen proberen een brrod te bakken,misschien eet hij het dan wel op.
BeantwoordenVerwijderenOei, dat is inderdaad een dilemma! Brood bakken kan inderdaad helpen. Ik duim! :-)
VerwijderenZou hier ook eens het proberen waard zijn, want heel herkenbaar die eetproblemen bij onze oudste die als hoogsensitief gelabeld werd. Niks mag elkaar raken, zeker niks mengen en oh wee, kruimels op de kaas! Maar hij is pas 5, dus heeft hij nog een konijn als bord waarbij eventuele saus - als hij die al zou willen - in het oor van het konijn kan ��. Fijn dat je zo een goede oplossing voor June vond!
BeantwoordenVerwijderenIk bewonder je vindingrijkheid en doorzettingsvermogen! En smakelijk!
BeantwoordenVerwijderenIk vroeg me af of er nog kinderen zijn die problemen hebben met beleg. Mijn dochter van bijna 13 heeft niet veel problemen met warme maaltijden, maar wel met brood. Zo eet ze al jaren een sandwich met speculoospasta als ontbijt en als middag (ook op school) 1 sandwich met mayonaise en hesp. Nooit iets anders. Dus dat hebben wij altijd in huis.
BeantwoordenVerwijderenBeleg is hier ook een groot probleem! Elliot eet zijn brood het liefst droog :-(
VerwijderenWat een goed plan!
BeantwoordenVerwijderenJe vindt zo'n bordjes ook heel vaak in de kringwinkels trouwens!
Hier hebben de kinderen láng hun etensonderdelen gesplitst gegeten - ze zijn nu bijna 8 en bijna 9. Dat gaat sinds een klein jaar een stuk beter. Ze eten nu in principe ‘met de pot mee’, al maak ik geen al te uitdagende maaltijden. En we hebben een lust-ik-niet-lijstje met daarop voor elk de 3 dingen die ze echt niet lekker vinden. Als daarvan iets op het menu komt, dan zorg ik voor vervanging. Anders in principe niet. Gaat nu een stuk beter. Overigens blijven maaltijden met gesplitste ingrediënten (wraps om zelf te beleggen! Bibimbap!) favoriet. En bij de oudste - niet onbekend met ASS - gaat bijvoorbeeld soep nog steeds echt niet. Ik vermoed iets te maken met ingrediënten die hij niet meer herkent....
BeantwoordenVerwijderenwat een lumineuze oplossing! blij met die overwinning!
BeantwoordenVerwijderenSuper oplossing! Bedankt voor de tip :-)
BeantwoordenVerwijderenLijkt me een goed idee voor de kleinzoon. Alles wat met de handen kan gegeten worden, gaat redelijk goed. Het wordt een probleem bij puree, pastasaus, soep...
BeantwoordenVerwijderenDe bordjes met penne, komkommer, paprika, blokjes kaas en kerstomaatjes zijn bij hem favoriet.
O herkenbaar, een beetje. Want: brrr, boterhamkruimels die aan glad fruit plakken. Daar had ik als kind rillingen van, dus veegde ik eerst alle kruimels naar één kant voordat mijn vader de stukjes fruit op mijn bordje mocht leggen. :-) Inmiddels ben ik groot en houd ik er nog steeds niet van, maar veeg ik nu gemakkelijker de kruimels van het fruit. (O ja, via zelfdiagnose ben ik hoogsensitief.) Verder weinig tot geen last met eten, gelukkig.
BeantwoordenVerwijderenDit is inderdaad een sjieke tip! En als je nog een lunchbox zoekt voor tijdens het schooljaar... op mijn zoektocht vond ik deze met 3 vakjes.
BeantwoordenVerwijderenhttps://speelgoedwinkelvilla4kids.nl/mepal-lunchbox-animal-friends/
Ik vind de yumbox dan weer heel fijn. Kan yoghurt en al in, zonder uitlopen naar andere vakjes
VerwijderenYumboxen heb ik ook, maar June eet nu warm op school en Elliot gaat ik die niet meer meegeven naar het middelbaar, denk ik :-)
VerwijderenWouw wat super fijn dat je het hebt gevonden en dit wel werkt! Het lijkt mij super frustrerend anders als je je vinger er maar niet op kunt leggen. Ga het stiekem hier ook eens proberen.
BeantwoordenVerwijderenIk ben door mijn moeder gewezen op dit blog en wil twee tips doorgeven: het boek Ojee, ik eet! Van Karen den Dekker. Over eten en autisme, en hoe daar ook groei en verandering in kan komen. En de tip op Facebook te zoeken naar de groep Autisme en Eten, daar zijn gelijke verhalen en ervaringen te vinden. Ook van ervaringsdeskundigen, diëtisten en ouders.
BeantwoordenVerwijderenIk vind uw blog mooi! Groetjes van Leonie, zelf autistisch en 33 jaar.
Oh, bedankt voor de waardevolle tips én het complimentje :-)
VerwijderenIk ben 16 jaar gehuwd geweest met een hoogbegaafd autist. Ze maken evoluties door, en kunnen na verloop van tijd soms zaken waarvan je dacht dat het niet kon. (wat soms frustrerend is nadien ;-)). Als partner "van" kies je zaken soms bewust. Als mama "van" uiteraard niet. Daar overwint de liefde altijd en dat is dapper, vraagt doorzettingsvermogen, laat je vaak piekeren, geeft je zorgen en frustraties, enz.... hoedje af dus!
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor de bemoedigende en mooie woorden!
Verwijderenhier een dochter van (bijna) 2 die helemaal niet wil eten. Monkeyplatters al geprobeerd, geen succes. Ze eet enkel boterhammen en melk/water... Wij weten ook niet meer waar gelopen om een oplossing te vinden. Blij dat het bij jullie wel werkt!
BeantwoordenVerwijderenOh dat moet heel frustrerend zijn. Ik hoop dat je dochter er snel uitgroeit!
Verwijderen