maandag 7 september 2015

Pleegzorg light

Wie een van mijn vorige blogposts heeft gelezen weet dat ik het leed van de wereld op mijn schouders draag. Ik zou iedereen in nood willen helpen en leef voortdurend met de frustratie dat dit onmogelijk is. Ik wilde aan Pleegzorg doen, maar was er - zoals waarschijnlijk veel mensen - bang voor. Wat als het niet klikt met dat kindje? Wat als er problemen van komen? Wat als je je aan het kind bent gaan hechten en het terug naar zijn ouders moet?

We gingen naar een infoavond en schreven ons in voor een opleiding van 4 avonden. Die opleiding is verplicht voor aspirant-pleegouders. Die avonden vergden emotioneel enorm veel van het groepje deelnemers, want we werden in de huid en het hoofd van pleegkinderen gedwongen, en dat is echt geen vrolijke plek.

Maar wat we daar ook ontdekten, is dat Pleegzorg geen levensgrote beslissing hoeft te zijn. Je hoeft je niet per se te verbinden voor een onbepaalde termijn die misschien wel een heel kinderleven beslaat. Je hoeft geen risico te nemen als je daar bang voor bent. Want Pleegzorg kan ook heel eenvoudig zijn.

Wij vangen nu al vier jaar een Iraans meisje op. De eerste twee jaar waren dat twee weekends per maand, de afgelopen twee jaar is dat nog maar één weekend per maand. Minder, omdat haar thuissituatie toch iets is verbeterd maar ons pleegkindje zich zo aan ons is gaan hechten dat we voor haar familie zijn geworden. Ze hoort er nu bij en we zien ze graag opgroeien.


Ze telt de dagen en uren af wanneer ze weer een weekendje komt. Ze is dol op de huiselijke sfeer hier, op het gelach, het gebabbel, de levendige gesprekken aan tafel ... en vooral op de hondjes en poezen. In ons huis kan ze weer gewoon een kindje zijn. Moet ze niet verdrietig en stilletjes zijn, omdat het met haar mama vaak niet zo goed gaat. En haar mama kan ondertussen ook weer even op adem komen.


We hebben heel lang getwijfeld over langdurige pleegzorg. Iedereen raadde het ons af, en dat op zich maakte me al verdrietig. Want we leven al zo individualistisch. Als mensen elkaar niet meer helpen, wat gaat er dan van de wereld worden?

Maar ik ben veel te bang. Bang voor de gevolgen voor mijn gezin. Bang dat ik niet uit het juiste hout ben gesneden, want ik ben al zo gesteld op mijn rust en ritme (zie ook weer die vorige blogpost). En toch voel ik me daar zo schuldig om, dat ik in een groot huis woon en toch geen extra kindje in huis neem. Ik heb het lang als mijn plicht gezien. Maar vrienden herhalen vaak dat wat we nu doen ook niet niks is, dat we toch één kindje heel gelukkig maken. En daar probeer ik mijn rusteloze geweten nu mee te sussen. En wie weet ... misschien ... ooit.


De voorbije week, met die hele vluchtelingencrisis, zijn de blijken van solidariteit met mensen die het minder goed hebben nog nooit zo groot geweest. Mijn verhaal gaat niet over vluchtelingen, maar misschien kan het wel inspirerend werken voor wie graag meer wil doen. Want wat zijn nu één of twee weekendjes per maand? Voor jou maakt het geen verschil, voor je kinderen is het een verrijking ... maar voor het pleegkindje maak jij een wereld van verschil. En dan had ik het nog niet eens over de ouders van dat pleegkind. De dankbaarheid van de moeder van ons pleegkindje is niet eens in woorden uit te drukken. Hoe vaak ze al niet heeft gezegd dat we haar hebben gered, in een periode die heel donker voor haar is geweest. Als je dat hoort, weet je waarom je het allemaal doet.

Wat wij doen, heet gezinsondersteunende pleegzorg. De nood aan kandidaten voor deze pleegvorm is zelfs groter dan die aan kandidaten voor langdurige opvang. Wie nog een stapje verder maar niet all the way wil gaan, kan ook aan crisisopvang doen. Bij Pleegzorg Vlaanderen vind je hierover meer info. In Nederland kun je terecht bij Pleegzorg Nederland.

26 opmerkingen:

  1. O wat wou ik dat ik het lef had en gezinsleden die dit ook willen. x

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Knap, Judith. Ik weet niet of ik er de moed voor zou hebben en ik vind die gedachte heel erg van mezelf. Misschien later, als ik wat ouder en wijzer ben. :)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Chapeau! Ik heb er ook al over gedacht, maar dat zal ten vroegste voor over een jaar of vijf zijn. Wel super dat je erover schrijft.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Al het leed van de wereld kan jij niet in je eentje oplossen, maar zo komen jullie alvast een stapje dichter. Wat mooi dat jullie dat willen doen voor haar.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Oh wat mooi. Wat herkenbaar ook, jouw hersenspinsels.
    Mijn leven laat het momenteel niet toe, om er nog een kindje bij te nemen. Maar op deze manier lijkt het wel heel erg doenbaar. Eén kindje en haar mama zo gelukkig maken, dat kan alleen maar voor veel warmte en voldoening zorgen.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Prachtig dat je dit doet. Ik wist eerlijk gezegd niet eens dat deze mogelijkheid er ook is. Ik snap ook je twijfels omtrent volledige pleegzorg. Ik denk dat je daarvoor wel heel stevig in je schoenen moet staan maar dan is dit een geweldig alternatief.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Trillende benen. Zo mooi mr idd iedereen is wat bang vr de draagkracht vh gezin. Je doet heel veel... houden zo

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hoe mooi zou het niet zijn als veel mensen zouden doen wat jij doet!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Niet twijfelen, Judith, wat jullie doen is al heel erg mooi. Ik weet ook niet of ik het zou kunnen. Stilletjes hoop ik dat mijn druppeltjes op school ook kleine verschillen maken. (An)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Absoluut, daar moet je niet aan twijfelen! Ik werk thuis, dus moet ergens compenseren ;-)

      Verwijderen
  10. Dat is echt heel mooi, hoe je heel erg concreet iets probeert te verbeteren in de wereld. Inspirerend. Je hebt met dit bericht een zaadje geplant in mijn hoofd en hart, ik hoop dat het groeit en dat ik dit ooit ook durf.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Waauw, dit vind ik echt al heel knap en ook heel leerrijk, want ik heb er ook al zo vaak aan gedacht maar er zijn ook redelijk wat dingen die 'e tegenhouden. Dat deze vorm bestaat, wist ik zelfs niet! En ik vind echt dat je heel trots oo jezelf mag zijn, het zijn deze kleine dingetjes die zoveel verschil maken!!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Wat je doet is echt al fantastisch. Het zijn voor jullie maar een paar dagen maar voor het lieve meisje is het super veel verschil. Het feit dat ze zich zo goed voelt bij jullie is een duidelijk teken dat jullie het super goed hebben gedaan! Je moet je niet slecht voelen omdat je niet meer doet, want je doet al veel. Je moet vooral doen wat je zelf wil en waar je je goed bij voelt.
    Ik werk zelf met kinderen die het moeilijk hebben dus weet dat een gezin die af en toe een weekendje warmte geeft fantastisch is voor hen! Wat jullie nu doen is fantastisch!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Echt prachtig dat je dit doet!
    Door mijn job (en vorige job) kom ik vaak in contact met pleegzorg en dit is echt een prachtig initiatief. Een dikke pluim voor iedereen die zich hiervoor inzet!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Weer een vingerwijzing, het blijft maar naar me roepen. Bedankt voor het delen! Een druk najaar voor de boeg, maar 2016 gaat het worden! Overigens denk ik ook dat het voor je eigen kinderen een verrijking kan zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Wij doen al 12 jaar aan pleegzorg en het is niet simpel, echt niet simpel. Je krijgt een kind met problemen en de problemen van het gezin komen er met momenten ook bij. Het loont natuurlijk wel maar het is zwaar. Wij zijn full time pleegouders en veel contact met de ouders is er weinig. We weten dat het loont en dat het pleegkind hierdoor mooie kansen krijgt die er anders nooit zouden geweest zijn. We gaan er vanuit dat het allemaal de moeite is en dat we op deze manier ons steentje bijdragen. Het pleegkind had anders een vogel voor de kat geweest. Het is een verrijking voor het gezin maar vraagt ook enorm veel energie van het gezin. We doen ons best en zien wel wat er op ons pad komt .... en ooit.... ooit komt alles goed.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mooi! Want wat wij doen is echt peanuts in vergelijking met wat jij doet. Ik wou dat ik de moed en energie kon opbrengen. Het geschenk dat jij die kinderen voor het leven meegeeft, is van onschatbare waarde!

      Verwijderen
  16. Zo knap wat jullie voor dat kindje en dat gezin betekenen! Doet nadenken...

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Oh zo mooi, hier word ik even stil van... Het willen verbeteren in de wereld, zo herkenbaar en inspirerend.

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Ik had de laatste dagen heel erg last van een "de wereld is om zeep" gevoel, iets wat dan heel erg onder mijn vel kruipt, maar kijk, jouw bericht werkt perfect als tegenmiddel.

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Wat fantastisch dat je dat doet! Ik ken dat machteloze gevoel van iedereen willen helpen. Helaas kan dat niet. Ik ben de laatste tijd al enorm geschrokken over de negatieve reacties over de vluchtelingenhulp... Het werkt zeker inspirerend wat je hier schrijft! Ik durf het te overwegen. Er is wel iets dat me tegenhoudt: dat het kindje te hard geconfronteerd zou worden met hoe het wel kan. Ik zou bang zijn om ze nog meer het besef te geven dat het bij hen thuis niet leuk is. Hoe gaat ze daarmee om?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. De kindjes die onder deze vorm van Pleegzorg bij een pleeggezin komen, komen niet uit een 'slechte' thuissituatie, maar hebben wel ouders (of vaak een alleenstaande ouder) die het moeilijk heeft en wat hulp van buitenaf nodig heeft, om wat op adem te komen bijvoorbeeld. Denk maar aan een alleenstaande mama zonder opvangnet in de familie of eigen omgeving. Die kinderen hebben het thuis dus niet slecht (anders zou pleegzorg wel ingrijpen) en zien er waarschijnlijk ook niet tegenop om na het weekend terug te keren. In ons geval, en waarschijnlijk in veel gevallen van deze gezinsondersteunende pleegzorg, helpen we vooral de mama.

      Verwijderen
    2. Wat fijn! Ik zie het natuurlijk weeral te zwart/wit... Voilà weer een obstakel minder! Ik ga definitely eens verder informeren bij Pleegzorg :-)

      Verwijderen

Penny for your thoughts!