woensdag 20 mei 2015

De tuin van Engeland

We ontsnapten het voorbije lange weekend even aan de verhuisdozen en het verbouwingsstof en trokken naar het Engelse Kent, de tuin van Engeland. We namen niet alleen de kinderen, maar ook de hondjes mee, wat met deze bestemming niet vanzelfsprekend is. De regels voor de invoer van honden zijn heel streng (hoewel geen quarantaine meer), en het vroeg heel wat heen-en-weergeloop en centjes om die paspoorten in orde te krijgen.

We gingen met de boot, wat voor kinderen altijd een avontuur is. Voor honden iets minder, want die moeten tijdens de hele oversteek verplicht in de auto blijven zitten.

Blijkbaar hadden de kinderen zich al een beeld van Engeland gevormd, want bij aankomst zei Elliot: "Hoe? Ik dacht dat alles hier zwart-wit was?!" en June zei: "Waar zijn die bergen nu??"

Maar het eiland werd toch al snel goedgekeurd. "Het is net een schilderij!" riep June enthousiast uit. En inderdaad. Kent is één grote postkaart. Hier heeft de tijd stilgestaan. Je verwacht hier elk moment Mister Darcy op zijn paard de bocht om te zien komen. Ik moest af en toe schreeuwen "Let op, je rijdt rechts!" maar voor de rest was het daar volop genieten van de rust en de stilte.


We hadden een kleine cottage gehuurd via Airbnb. Het lag aan een vijvertje en een grote weide waar we telkens weer andere nieuwsgierige bewoners ontmoetten.



We bezochten - uiteraard - een Engelse tuin en verdwaalden in een echt taxusdoolhof.



Hier geen lelijke flatgebouwen of fabrieken. Kent is echt een schilderij. Zelfs de schoolkinderen die we 's morgens zagen, lijken zo uit een vorige eeuw te komen. In het dorpje waar wij logeerden, droegen de schoolmeisjes zelfs een hemdjurkje met lichtblauwe vichyruitjes en witte kniekousen. Heerlijk, toch?






In vijvers en beekjes drijven zomaar waterlelies. Ik dacht dat die tegenwoordig alleen nog in sprookjesboeken bestonden.



En dan die kerkhofjes! Je ziet ze overal, met oude stenen die schots en scheef staan. Af en toe zie je er zelfs schapen grazen.


Eten deden we natuurlijk in échte Engelse pubs en inns, waar ook de hondjes welkom waren. Al dagen had ik uitgekeken naar die typische vis met een smoutenbollenjasje, dikke frieten en al even dikke erwten.

Ook voor het ontbijt gingen we all the way. En dat ding daar in het midden, wees gerust, dat is gewoon een rolletje spek.


's Avonds kon ik sinds lange tijd nog eens echt ontspannen, met een boek en een haardvuurtje. Al viel ik eigenlijk al heel snel in slaap ...


De volgende dag, op weg naar Dover, stopten we in een brocantezaakje. Het pand was maar liefst 500 jaar oud! Het huis stond zo scheef, dat het wel leek alsof we al op de boot zaten. En ik me maar zorgen maken over de ouderdom van ons eigen huis ...



Ik was al heel vaak in Engeland geweest, maar Kent was voor mij de eerste keer. Ik kende de settings uit de kostuumdrama's, maar ik had nooit durven dromen dat Kent er écht zo uitziet. Hier kom ik zeker terug. En de kinderen waren al net zo onder de indruk. Al vielen hun oogjes op weg naar huis wel snel dicht ...


17 opmerkingen:

  1. Zalig. Nu wil ik ook nog eens naar Kent. :) En ik neem mijn eigen baby-Elliot mee. :)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Goed idee. 't Is de enige plaats waar ze de naam allemaal correct uitspreken :-)

      Verwijderen
    2. Och, hebt gij daar ook zo'n last van? Hier wordt het standaard Elli-jót. Of soms zelfs Eéééliejot. Jongens toch. En ik die dacht dat we een simpele Engelse naam gekozen hadden. :)

      Verwijderen
    3. Yep, hier van 't zelfde. We wilden de naam eigenlijk Eliott spellen, wat ik veel mooier vond, maar ik zei nog: "Nee, dan gaan ze vast Eeeeeliejot zeggen". En lap, toch prijs!

      Verwijderen
    4. Ik erger mij dan, maar doe er een beetje nonchalant over. Terwijl ik heel de tijd denk: "Jij moet écht wel dom zijn, ten eerste al niet weten hoe je die naam correct uitspreekt, en ten tweede niet weten dat je het geen lange e kán zijn want er staat een dubbele l achter." Oh well. :)

      Ik ben nu wel heel benieuwd welke namen er nog op jullie lijstje gestaan hebben. :) June stond er bij mij ook op, maar die laat ik nu zo'n beetje achterwege omdat ie sinds Ann Van Elsen populair geworden is...

      Verwijderen
    5. Tja, ik begrijp het ook niet goed ... Ja, we waren Ann Van Elsen voor (zij heeft ons nagedaan ;-)), maar nog op het lijstje stonden Faye en Jill voor een meisje en Jack en Finn voor een jongen.

      Verwijderen
    6. Oh, hier ook Jack op het lijstje! Maar de familienaam begint met een C en dat zou dus botsen als we voor- en familienaam aan elkaar plakken. Helaas! :)

      Verwijderen
  2. Och, jullie hondje op de foto van de slapende kindjes. Helemaal ons Pepper van vroeger. Wat is het voor ras?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Geen idee, een mix. Ze komt uit het asiel ... Wat voor ras was Pepper misschien?

      Verwijderen
  3. Heerlijk! Ik wil ook nog eens de oversteek maken. :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik ken niet veel anders dan Londen en Canterbury... Ik zeg al heel lang dat ik eens naar Kent wil, moest je nu nog zeker zijn van het weer, was ik er vast al geweest. Maar ik ga dat zeker nog doen. Ooit.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. oh, die huisjes met die klimrozen tegen de gevel!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Sfeervolle foto's, ge kunt ze zo in een reisgids steken :-)
    Heb eens een jaar in East Sussex gewoond, naast Kent. Heb toen veel uitstapjes gemaakt in die streek, heerlijk omgeving hé!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Helemaal Pride&Prejudice-stijl! Ik had nog nooit aan vakantie in die regio gedacht, maar het klinkt veelbelovend. Ik vraag mij alleen af waar de zwarte-witte voorstelling van zoonlief vandaan komt ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. oh als ik die foto's zie dan krijg ik ook al zin om te gaan! prachtig!

    BeantwoordenVerwijderen

Penny for your thoughts!