Ottolenghi

Als ik niet al getrouwd was, dan trouwde ik met Yotam Ottolenghi. Ik ben niet gelovig, maar dit is mijn God. Met een hele grote G. Sinds ik uit zijn boeken kook, sla ik geen enkel ander kookboek meer open.

Mijn favoriet van zijn ondertussen vier succesvolle boeken is Plenty, vol met vegetarische gerechten. Want als het echt niet moet, heb ik liever geen dood beest op mijn bord. En dit boek maakt het heel gemakkelijk om lekker eten zonder vlees op tafel te toveren. Sinds vorige week ligt ook Plenty More in de boekenwinkel, voor nog meer vegetarisch kookplezier.

De combinaties waaraan deze man zich waagt, zijn onvoorstelbaar. En toch ligt er elke keer pure magie op je bord.

Neem nu dit gerecht: krielaardappeltjes met pesto, munt, erwten en kwarteleitjes. Daar krijg je echt geen genoeg van. Zie dat eens blinken!

  

Een andere topper is de bloemkoolbeignet. In combinatie met het yoghurtsausje uit hetzelfde recept is dit genieten tot de laatste hap! Je bakt ze als hamburgers en steekt ze gewoon tussen een pitabroodje. Weet wel dat kinderen dat snel door hebben, dat je groenten tussen hun lekker broodje hebt gemoffeld.

Pittabroodje met bloemkoolbeignets en een fris yoghurt-limoensausje

Ricottabeignets met salieboter. En waarom heb ik steeds het 
gevoel dat deze foto op zijn kop staat?

De bewuste bloemkoolbeignets met een slaatje van asperges, Manouri, gegrilde courgette, gekonfijte kerstomaatjes en rucola. Waarop iedereen zegt: "Eikes, bloemkool!" en dan toch stomverbaasd zijn buikje rond eet.

De overvolle groentetaart

Work in progress: de Overvolle Groentetaart, overvol met gegrilde paprika, aubergine, courgette, feta, ricotta en verse tijm. Overvol en overlekker. Een gerecht dat hier regelmatig op tafel wordt gezet.

Zandkoekjes met kardemom en een pistachekorst.

Wijn - om tijdens het eten iets te lezen te hebben

Soep van spinazie en waterkers, met kruidige ovengroenten in.

Ordinaire spaghetti voor moeilijke kinderen

Een origineel nagerecht: watermeloen, feta, rode ui, basilicum, olijfolie en lekker veel peper.

En het straffe is dat die gerechten altijd lukken. Nooit stellen ze teleur.

Ik at in juni in zijn restaurant in Londen, en binnenkort krijg ik die eer nog eens. Goedkoop is het niet, maar wel meer dan de moeite waard.

Ottolenghi for president!